elimi bırakmayın lütfen!

elimi bırakmayın lütfen! Sizin için ne derece önemi var bunu bilmiyorum lakin ben bu satırları yazarken gözümden damlalar akıyor klavye üzerine Erkekler ağlamaz lafı bana göre değil Ağlamaktan hiç utanmadım,duygularım,acılarım beni boğduğu vakit daima ağladımYine ağlıyorum Sizleri tanımıyorum lakin sizlerle paylaşmak istiyorumLütfen;bu satırlara bir seven olarak sahip çıkın ve lütfen yazılmış satırlar olarak geçmeyin Okudukça yeryüzünde millet neleri yaşarmış diyeceksiniz buna eminim Bir memur ailenin en minik çocuğu olarak babamın tayininin çıktığı bir köye taşındıkHuzursuzdum,okulumu bir köy okulunda okumaktansa ,şehirde medenice okumak istiyordumkaydımı yaptırdı babam okulaİlkokul 4 sınıftan başladım köy okulunaBeni bir sınıfa verdilerÖğretmen köyde yabancı olduğumu biliyordu ve hangi sıraya oturmak istiyorsan otur dedi banaBir kızın yanı boştu sadece oraya oturdumHayatımı adadığım,gidişiyle beni tüketen insanla ilk o süre tanıştımİsmi Altınay idiÇocuk yaşımda bile onun güzelliği beni fazla etkilemiştiMasmavi gözleri,gamze yanakları ile ara sıra bana dönüp gülüşü,hatalı yazdığım notlarımda kendi silgisiyle defterimdeki hatayı silmesi beni o ufak yaşımda ona bağladıO dönemlerde çocukça bir arkadaşlıktı Vakit ilerledikçe onsuz tek saniye geçiremiyordumya ben onlara gidip ders çalışıyor, yada o bize geliyorduMükemmel bir paylaşımcıydıYüreğini,sevgisini,dostluğunu daha o yaşta vermişti banaİlkokulu birlikte okuduk ve aynı sırada bitirdikHep onunla her zaman ona azıcık daha alışarak Ortaokula geçtiğimizde ailelerimize rica ettik ve bizi aynı okula yazdırdılar, hatta benzer sınıfa,hatta benzer sıraya oturmamız için babalarımız öğretmenlere hemen hemen yalvardılarBaşarmıştık Yeniden aynı sıradaydıkGeride kalan ilkokul dönemindeki iki yılda anladım ki onsuz hayat bana refah vermiyorduYaşımız olgunlaştıkça o beni,ben onu daha fazla seviyordumÇocukça başlayan arkadaşlığımız sevgiye aşka dönüşmüştü ortaokul yıllarımız sona ermek üzereykenŞehir merkezindeAilelerimiz liseye geçtiğimiz sırada iki taraflı bir karar aldılarBuna kadar tek ev kiralayacak ikimiz aynı evde kalacaktıkAnnem de bizimle kalacaktıAllah'ım o karar bize iletildiğinde dakikalarca sarmaş dolaş kutlamıştık bunuOna aşık olmuştumAynı duyguları o da paylaşıyordu ve bunu fareden ailelerimiz okul bittiğinde evlendirelim diye karar almışlardı bileOna tapıyordum artıkHaşa Allah'a şirk koşar gibi günah işlercesine seviyordumİlk elini tuttuğumda sakın yeniden vazgeçme demiştim Yanakları kızarmıştı,utanmış ve başını önüne ! eğmiş,gülümsemiş ve elimi sıkı sıkı kavramıştıArtık her gün elele tutuşup okula gidiyor okuldan çıkarken elele dolaşıyor geziyor pek gidiyorduk evimizeArada bir elleri terler ve her terleyişte elini elimden kurulamak için çekerdiBunu her yaptığında kızar elimi vazgeçme diye azarlardım,daima bitmiş hazır diyerek gülümser ve şipşak elini avucuma sokuştururdu Her şey harikaydı,dünya cennet gibiydi gözümüzdeYıllar akıp gidiyordu mutluluk içindeNihayet liseyi de bitirmek üzereydikkarne dönemi gelmiştiKarnelerimizi aldık hiç kırığımız yoktuSevinçle sarıldık birbirimize elimi tuttubunu kutlamak için bir cafeye gidip cola içerek kutlayacaktıkOkulun az ilerisinden geçen bir çakıl yol vardıHer süre toz duman içinde olurduçakıllarla kaplıydıO yolun benim ve ölürcesine sevdiğim insanın ayrılmasında bu değin rol oynayacağını bilsem hiç girer miydik o yolaNeler vermezdim o yolu yürümemek için Eli yeniden elimdeydi,aniden elini çekti,terlemişti tekrar eliSanırım dört adım atmıştımDönüp yine azarlayacaktımÇünkü ayrıca elimi bırakmış,ayrıca de geride kalmıştıDönüp baktığımda Dünya başıma yıkıldıSanki gök kubbenin aşağıda kaldımyerdeydi ve yüzünden kan fışkırıyordune yapacağımı bilemedim üzerine kapandım yüzüne yapışmış saçlarını kaldırdığımda hayatımı bitiren o görüntüyle karşılaştımBaşı kesilmiş bir tavuk gibi çırpınıyorduSuratına bir taş parçası bıçak gibi saplanmıştı ve bakmaya doyamadığım mavi gözlerinden biri akmıştıSuratının yarısı yoktuHırlıyordu bana bir şeyler seslenmek istiyor kanla çizgili öteki gözünü temizleyerek bana bir şeyler demeye çalışıyorduYoldan geçen bir kamyonun tekerinin altından fırlayan bir taş suratına saplanmıştıÖlürcesine bir aşkı,geleceğimizi kibrit büyüklüğünde bir taş parçasının bitireceğini bilemezdimDonuk donuk hiç konuşamadan yüzüne bakmaktan başka bir şey yapamıyordum Ellerini tuttum kaldırdım başını göğsüme dayadı ve elimi sıkı sıkı tuttuAkan kan ellerimize damlıyorduYoldan geçen bir otomobil durmuş bizi seyrediyordu,hastaneye yetiştirelim dediğimde kanlı olduğu için almadı ve kaçtı gittiKimse arabaya almıyorduçevreme bakıp yardım eden demekten,ona dönüp seni seviyorum,beni vazgeçme,dayan demekten diğer bir şey yapamıyordumİki dakikalık bir çırpınıştan sonra kucağımda öldüCennet olan Dünya 5 dakikada cehenneme döndüTam dokuz yıl oldu onu yitireliKendime olan güvenimi yitirdimArtık kimseyi sevemem,kimsede beni sevemez korkusundan kurtaramıyorum kendimiBitkisel hayatta gibiyimTek elimde kalan bu netbu net aracılığıyla sizinle paylaşmak istedimYitiren,veya ben yitirenle paylaşmak isteyen herkese elleri terlese bile ellerimi bırakmamaları şartıyla elimi uzattımDost,kardeş,arkadaş ne olursanız olun ama elimi bırakmayınSize sesleniyorum, elimi bırakmayın lütfen