Envolüsyonel Melankoli

Envolüsyonel Melankoli 1920'lerde ve 1930'larda, yalnızca orta yaşta baş bildiren emin bir bunalım tipi olduğu görüşü yaygındı: Envolüsyonel melankoli Bu terim tanımlanırken, envolüsyonel melankolinin geliştiği hastaların daha önce bunalım geçirmedikleri ve hastalığın fazla kere birkaç yıl sürdüğü, hattâ ara sıra bir demans durumuna dürüst ilerlediği kabul ediliyordu Karakteristikleri ajitasyon ve alışılmadık hipokondriak veya nihilistik delüzyonlardı Hormon dengesizliği de kayda değer bir neden sayılıyordu Envolüsyonel melankoli terimi, uluslararası ve diğer sınıflandırmalarda hâlâ mevcut olmakla birlikte, bugün fazla az kimse bunu farklı bir rahatsızlık saymaktadırAjitasyon ve nihilistik delüzyonlar yalnızca orta yaş depresyonlarıyla sınırlı değildir ve başka zamanlarda retarde depresyonlar hattâ manik episodlar geçirmiş kişilerde de görülebilir; yine de, yaşlılıktaki hipokondriasis ve obsesyon riski artışı, bu delüzyonların ileri yaşlardaki insidansını yükseltebilir Envolüsyonel hastaların ECT'ye ve trisiklik ilaçlara cevabı, öteki şiddetli depresyonlardakinden farklı değildir Genetik araştırmalar en tipik vakaların bile defalarca aynı olmadıklarını açıkça göstermiştir Hem, klasik klinik tabloya gitgide daha seyrek rastlanmaktadırBunun nedeni muhtemelen daha erken ve daha etkili tedaviler uygulanmasıdır Tüm bu nedenlerle, envolüsyonel melankoli terimi artık kullanılmamaya başlamıştır Bkz Geriatrik Psikiyatri