Saldırganlığın ve şiddet hissinin bir gençte görülmesinde birden çok faktör tesirli olmaktadır. Göç , ekonomik sorun ,aile, medya ,sokak çocukları üzere toplumsal olgularla suça sürüklenme ortasında bir bağ bulunmaktadır.
Bun faktörlerden rastgele biri çocukta saldırganlık ve bunun sonucunda da çocuğun şiddete yönelmesinde tesirli olabilir. Bilhassa bu noktada ailedeki eğitim ve aile içinde çocuğa sunulan ömür çok değerlidir.
Annesinin dayak yediğini gören ya da konutta kendisi dayak yiyen çocuk meskende yöneltemediği öfkesini okulda gücü doğrultusunda öteki çocuklara yöneltebilir.
Saldırganlık konusunda medyanın tesiri de yadsınamayacak kadar fazladır. Şiddet içerikli diziler de gençleri ağır halde etkilemektedir. Geçmişteki diziler üzere sıcak samimi aile bağları ve sevginin bulunduğu imaller yok denecek kadar azdır. Şiddet ,tecavüz, çağdaşlaşma ismine ahlaki yozlaşma tanınan dizilerin vazgeçilmezleri oldu.
Gençler dizilerdeki karakterleri rol model almaktadırlar. dizilerde genç ergen modeli bağırıp çağıran eşyaları yerlere atan öfkesini denetim edemeyen kapıyı vurup çıkan özellikler göstermektedir. Bunları izleyip etkilenmemek mümkün değildir. Üzerine bir de şiddet içerikli oyunlar oynayarak şiddet davranışını normalleştirirler.
Sorun çözme yeteneği , duygusal reaksiyon verme mahareti, irtibat , davranış denetimi, roller, gereken ilgiyi gösterme düştükçe saldırganlığa ve şiddete eğilim artmaktadır. Şiddetin önlenmesinde aile içi bağlantının ne kadar kıymetli olduğunu anlamak için ruh sıhhati profesyoneli olmaya gerek yoktur.
Armut tabanına düşer diyen bir atasözümüz vardır . Şiddete içeren bir ortamda büyüyen bir çocuk için saldırganlık davranışı olağanlaşmış bir patolojidir.
Sevgi ve hürmetin çözemeyeceği sorun yoktur. Çocuğunuzu sevgi ve hürmet ile büyütmeniz için önünüzdeki tek mahzur sizin bunu yaşayarak yetişmiş olup olmadığınızdır.
Çocuklar ve gençler için psikoterapi yetişkinliğe geçişi kolaylaştıran tesire sahiptir.