Ey hayat ; Yılmaz Odabaşı

(ey hayat, sen şavkı sularda bir dolunaysın
aslında yokum ben bu oyunda
omrum beni yok saysın)

yaşam bir ıstaka
gelir vurur omrunun coşkusuna
hani tutulur dilin
konuşamazsın!

tırmandıkca yucelir dağlar
sen mağlupsun sen ıssız
ve kalbinde kuşların gomutluğu
tutunamazsın

eloğlu sevdalardan dem tutar
aşk buyutur yıldızlardan
yasak senin duşlerin
dokunamazsın

birini sevmişsindir gecen yıllarda
acık bir yara gibidir hala
hala ne cok ozlersin onu
ağlayamazsın

yolunda kopruler curur
sesin, sessizlik sanki bir uğultuda
savurur hayat kul eyler seni
doğrulamazsın!

yapayalnız bir unlemsin
dunyayı ıslatan şu yağmurlarda
herşey ceker ve iter
anlatamazsın

yaşam bir ıstaka
gelir vurur işte omrunun coşkusuna
sesinde cığlıklar boğulur ama
bağıramazsın

sonra vakt erişir, toprak gulumser sana
upuzun bir omrun ortasında
ne hayata ne olume
yakışamazsın!

yazdırmalısın mezar taşına:
ey hayat, sen şavkı sularda bir dolunaysın
aslında hic olmadım ben bu oyunda
omrum beni yok saysın