Eyy aşk

Tam da hakikat hengamda önümdeydi, bir adım vardı aramızda, puslu merak uyandıran gözleri, esrarengiz bakışlarıyla, gizemli yerküresine girmeme müsaade veriyordu. Güya küçükken çizdiğim bir fotoğraf canlanıyor üzereydi. Ufak ürkek adımlarla çekiliyordum içine... EY AŞK...

Ne kadar büyür gözümüzde, adeta ilahlaşır aşık olunan. Bir tek onu görür, yalnız güzel taraflarını görmeye odaklanmış bozuk gözlerimiz. ( Aşıkken takılabilecek bir gözlük icad olana kadar bu bu türlü ) Her şeyin en güzeli ve en en şığı ondadır. Onun arabası, onun masası daima o... Yemek yemesi herkesten farklı, o bardağı farklı fiyat. Zira o ve başkaları vardır artık. O varsa tüm gece uyumadan sabahlara kadar yürüyebiliriz sokaklarda. Sevdiği her şeyi sever sevmediği şeylerden nefret ederiz. Tıpkı müzikte sallanır, tıpkı şeylere güleriz. Yanımızdayken gökyüzü yakınlaşır, yıldızlar saçlarımıza taç diye takılır. Kanatlanırız, uçarız memnunluk manasını bulur kalbimizde. Tam oluruz, güya tüm ömrümüzce yarımmışız üzere... Her an aklımızda, gece gündüz, yokluğu dayanılamaz bir bağımlıklık üzere adeta. Süprizler yapsın, bıkmadan sevdiğini söylesin isteriz. Zira biz bıkmadan her saniye söyleyebiliriz. Takıntılı bir hal alır birçok vakit, paylaşamayız, kıskanırız. Bağ biraz sendelese umutsuzluk mekan bitirir, denetimi kaybederiz... Onun için ölürüm dedirten bu türlü bir his silsilesidir AŞK... Ne çok sinemaya, müziğe, şiire, romana, resme mevzu olmuş ve ne çok mitleri, efsaneleri vardır. Bazen ağır bazen daha hafif olsa da ne şık bir histir. Bir gayrısında kendimizi bulmak. Bu kadar pahalı ve kişisel hissetmek...

Mütehassıs Aile Danışmanı Emel Yalçın