Fatih'in Dilenci Kardeşi

Taşköprülüzâde Mehmed Kemâlüddin Efendi ’nin (Tuhfetül Ahbab) yâhut “Târihi Sâf adındaki eserinin birinci cüzünün 1287 İstanbul tab ’ının 5758 sayfalarında Fatih Sultan Mehmed ’in hazır cevaplığını bildiren çok hoş bir menkıbe nakledilir: Keza kıssa, ayrıca hisse sayılabilecek olan bu tatlı menkıbeye tarafından İstanbul Fâtih Sultan Mehmet bir gün atına binip ava çıkarken, karşısına bir dilenci çıkar: Fatih de cebinden bir altın çıkarıp verir, bir altını az görebilen dilenci:

— Padişahım, ben senin kardeşin olduğum halde nasıl oluyor da sen bana tek bir altın verirsin? Şu hareketin insâfa sığar mı?

Diye feryâd ve figâna başlamış! Bunun üstüne Hz Fâtih atının dizginini çekip durmuş ve dilenciyi yanında çağırıp sormuş:

— Bu ne söz böyle Sen benim kardeşim olduğunu nasıl iddiâ edebilirsin?

Dilenci de anında cevabını dayamış:

— Nasıl olur da sen benim kardeşim olduğunu bilmezsin? Hiç böylece şey olur mu?

Fatih Sultan Mehmed, kardeşliğin sırrını öğrenmekte ısrâr edince, nihâyet gözü kara dilenciden şu cevâbı almış:

— Padişahım, ikimiz de Âdem babamızın oğulları yok miyiz?

Bu cevaptan çok hoşlanan Sultan da şöyle mukâbele etmiş:

— Eğer öbür kardeşlerimiz de haber alacak olurlarsa, senin hissene bu bir altın bile düşmez!

bununla birlikte, bu nükte çok hoşuna gittiği için, eli açık Sultan dilenci kardeşine ihsanda bulunmuş



anekdot alıntıdır *