Fazlasıyla yediği halde doymayanlardan mısınız?

Beslenme Mütehassısı olduğumdan beri gün içerisinde pek çok beşerle muhabere kuruyorum ve bu kişileri daha güzel anlamama yardımcı oluyor. Danışanlarımın ortalama %80’i zayıflama maksatlı geldikleri için de en çok üzerinde durduğumuz husus beslenme alışkanlıkları. Son devirde mahsusen sıkça karşılaştığım durumlardan birisi; kimi hususî durumlarda, yeme alışkanlıklarını belirleyen fizyolojik değil ruhsal muhtaçlıklar olması. Yani, kısaca : Yeme Bozukluğu (Yeme Bağımlılığı).

İradesizlik Mi, Mutsuzluk Mu?

Kendinize yemeye başlamadan evvel sormanız gereken en değerli soru; hissettiğiniz duygu nitekim yemek isteği mi yoksa can ezası mı? Şayet can külfetinizi gidermek için konuta bir poşet abur cubur ile gidiyorsanız yahut yiyebileceğinizden çokça sipariş veriyorsanız hayatınızı gözden geçirmelisiniz.

Antidepresan Mı, Yemek Mi?

21. yüzyılın bize en sevimsiz armağanları; gerilim, yorgunluk, yalnızlık ve tüm bunların sonucu olarak kocaman bir mutsuzluk. Bazıları bu mutsuzluk hissiyle antidepresanlar yardımı ile başa çıkmaya çalışırken, bazıları de teselliyi büyük uzunluk fast-food eserlerde buluyor. Aslında ikisininde vücudumuzda uyardığı hormonlar aynı… Sonuç: Muvakkat Mutlulukl!!!

Hatalı Serotonin ve Dopamin Mi?

Suçluları bulduk! Tüm mutsuzluğumuzun sebebi bu iki hormon; dopamin ve seretonin. Beynimiz akıllıca tasarlanmış bir kimyasal sisteme sahiptir. Yani yanlışsız ve istikrarlı salgılanan hormonlar berhudar olmamızı, acıların üstesinden gelmemizi, heyecanın keyfini çıkartmamızı vb. pek çok his durumunu düzenlemeye yardımcı olur. Münasebetiyle biyokimyasal bir reaksiyon ile dimağ kimyanızı değişirtirdiğinizde ortaya pek çok sorun çıkar. Yani, haddinden fazla yağlı ve karbonhidratlı yiyecekleri ziyadesiyle tükettiğinizde dimağınıza daha çokça dopamin salgılaması için işaret vermiş olursunuz ve kısa bir hengam diliminde keyfiniz yanına gelir. Bu davranış biçimini sık sık tekrar ettiğiniz vakit dimağ kimyanız değişmeye başlar. Beyninizde dopamin salgılayan, taşıyan ve dolaşımı sağlayan nöronlar ölçüsüz yüklemeye maruz kaldığı için dopamini başlangıçtaki kadar verimli taşıyamazlar. Sonuç; devranla daha ziyade dopamin şokuna muhtaçlık duyulması ve daha çokça yağlı yiyecek tüketimi. Çıkılması sıkıntı bir kısır döngü…

Gelelim vücudun ’’ Kendini Düzgün Hisset ’’ maddesine!!! Evet ismini sıkça duyduğumuz memnunluk hormonu; seretonin. Yokluğunda mutsuzluk, huzursuzluk, uyku dertleri ve depresyon yaşadığımız çok pahalı hormonumuz… Serotonin tam bir şeker aşığıdır, karbonhidrat alımınız arttıkça size çok cömert davranır. Ama dopaminde olduğu üzere seretoninde doyumsuzdur ve daima daha fazlasını velev. Hasebiyle obezite ve yanında getirdiği marazlara davetiye çıkarmış olursunuz.

Kısa Periyodik ’’ Şok Diyetler ’’ Değil , Bağımlılıkla Uğraş Gerek!!!

Hormonlar ve yeme davranışımız arasındaki ilgiyi anladık. Evet tahlil ne? Hanedeki tüm şekerli yağlı yiyecekleri çöpe atıp sonsuza kadar bir daha tüketmeyelim mi? Tabiki, hayır!!! Keskin çizgiler ve ölçüsüz kısıtlamalar sizde mahrumluk duygusu yaratır ve daha çokça yeme isteğine sebep olur. Bu durumda en kalıcı tahlil kademeli olarak yiyecek ölçüsünü azaltmaktır. Birinci 15 gününüzün biraz çekişmeli geçeceğinin farkındayım. Zira ölçüsüz yağlı ve karbonhidrat ile çehresini değiştirdiğiniz hormonlarınızın salınımının sıradana dönmesi yaklaşık iki haftanızı alacaktır. Şayet başarılı bir iki hafta geçirirseniz kendinizi bu kısır döngüden kurtarmış sayılacaksınız. Sanırım herkesin kendisine ayıracağı bir 15 günü vardır.

Panik Yapmayın!!!

Yaza az kaldı, arkadaşımın düğünü var, çok değerli bir davet var… üzere bahanelerle hayatınızı süratli çekim yaşayıp, vücudunuzu hırpalamaktan vazgeçin. Her yıl kitaplığınızdaki raflara yenisini eklediğiniz modası süratle geçen dukan, karatay, alkali diyet ve kacını deneyip kendinizi kasvete soktunuz da ne oldu? Sonuç; geri dönen kilolar, boşa giden emek…

Gelin bu geri dönüşümü ilmî olarak kavrayalım. Bir diyetisyen olarak şimdiye kadar tek tip diyetlere uzun mühlet devam edebilen hiç kimseye rastlamadım. Binaenaleyh uzun müddet devam edilemeyen tek tip ve çok düşük kalorili diyetlerden vazgeçtiğiniz anda süratli bir kilo artışı yaşarsınız. Zira yapılan araştırmalarda; kuvvet alımının radikal bir biçimde kısıtlandığında vücut hücreleri açlık moduna girer ve elinden geldiğince kuvvet depolamaya çalışır. Daha sonra tekrar alışılagelmiş beslenme ile metabolizmanız denetimden çıkarak aldığınız kalorileri depolamaya başlar. Şakına çevirdiğiniz zavallı vücudunuz açlıktan öldüğünü sanarak bir gram yağdan bile vazgeçemez. Ve acı son: Tekrar hoşgeldin kilolar..

Tedavi Süreci Başlasın!

Yapılan araştırmalar, yeme bağımlılığının uyuşturucu, sigara ve alkol üzere bağımlılıklar ile tıpkı sistemde ilerlediğini gösteriyor. Münasebetiyle tıpkı yolu izleyebiliriz. Öncelikle hayatınızı gözden geçirin ve sonra mutluluğunuza yatırım yapmaya başlayın. Nasıl mı? Yapmaktan keyif aldığınız hobilerinize vakit ayırmaya başlayın ve yavaş yavaş bu aktiviteleri günlük rutininizin içerisine ek edin. Böylelikle dopamin ve seretonin hormonlarınız devirle kendi kendisine kâfi hale gelecekler ve sizin tıka basa yemenize gereksinimleri kalmayacak… Sonuç; yemek hareketi hayatınızda hak ettiği mahalde olacak ve bunun en sağlam kanıtı devirle ülkü sonlar içerisine dönen kilonuz olacaktır…