Gen testi kesinlikle yapılması gereken bir test değildir. Zira BRCA 1 v e 2 genlerinde bozukluk olan bayanların yalnızca %60ı hayatlarının bir tarafında göğüs kanserine yakalanmaktadırlar. % 40ında hastalık gelişmemektedir. Bu nedenle gen testi yapılmalı mıdır, yapılmalıysa ne devir yapılmalıdır sorularının yanıtı hala standart değildir. Standart sayılabilecek en akla yakın pratik üç jenerasyonunda da göğüs kanseri olan insanlara gen testi yapılması, başkalarında gen testini hastanın isteğine bırakılmasıdır. Zira gen testi olumlu çıktığında alınacak tedbirler çok pak tedbirler değildir. Başkaca hiç bir vakit göğüs kanserine yakalanmayacak %40 hasta da boşuna gerilim altına girecektir.
-Koruyucu tedaviler
Değişik araştırmacılar risk altındaki insanların göğüs kanserinden korunması için farklı tedbirler önermektedirler. Son yıllarda gen bozukluğunun saptandığı olgularda, her iki göğsün cildi ve göğüs başı bırakılarak alınması ve konumuna silikon protez konulması gündeme gelmiş ve pratik meydanı bulmuştur. Ama kimi çalışmalar, göğüslerin alınmasının da tam olarak korumadığını, arta kalan küçük göğüs dokularından da göğüs kanserinin gelişebileceğini göstermiştir. Yeniden bir gurup araştırmacı bu kimselerde tamoksifen isimli östrojen engelleyici ilacın kullanılmasını önermektedirler. Gelgelelim bu sefer de tamoksifen tasarrufunun koruyuculuğunun her vaka için tıpkı olmadığı görülmüştür. Başkaca ilacın hafife alınmayacak kendi riskleri de mevcuttur. Sonuçta bu sistemler de standart değildir, esirgeyici tedbir kararlarının hastanın tüm risk faktörleri kıymetlendirilerek ve hastanın da görüşleri alınarak bir göğüs illetleri heyeti tarafından verilmesi gerekmektedir. Kararlar alınırken yarar - zarar tahlili çok yeterli yapılmalıdır.
Göğüs aldırma yahut tamoksifen tasarrufu göründüğü kadar kolay işler değildir. Münhasıran doğurganlık çağında göğüslerin alınması fikri çok kabul gören bir fikir değildir..Tamoksifen kullanmak da hiç kolay değildir, hem rahim kanseri yapma riski var hem de kişi östrojen hormonunun tesirleri zayıflayacağından menopoz gibisi şikayetlerle savaşmak zorunda kalmaktadır. Bunlar hayat kalitesini bozacak tedbirlerdir.
Diyelim ki test negatif çıktı. Bu da hiç göğüs kanserine yakalanmayacağım mealine gelmiyor tabi ki. Aslında memleketimizde ortalama on hatundan biri bu illete yakalanıyor. Bir de bilmediğimiz gen bozuklukları var, onlar için yapabileceğimiz şimdi bir şey yok.
Ailesinde göğüs kanseri olan kimselerde herkesin tartışılmaz kabul ettiği tedbir, bu bireylerin daha yakın takip edilmeleri ve bu halde kanser oluşursa da çok erken evrede yakalanmasının sağlanmasıdır.
Son yıllarda ailesinde göğüs kanseri olan hatunların takibi ile ilgili pek çok görüş sunulmuştur. En çok kabul gören görüş, takibe 25 yaşında başlanması, 35 yaşına kadar yılda bir sefer ultrason, 35 yaşından sonra yılda bir defa ultrason ve mamografi ve gerektiğinde MR ile takibe devam edilmesidir. Aslında en akıllıcası insana hususî bir takip planı çıkarılmasıdır. Zira her bayan farklı özellikler taşımaktadır; kimi bayanlarda diğer risk faktörleri de olabilir, birtakım bayanların göğüsleri çok sıradan yapıda iken kimilerinin göğüs dokusunda selim bir çok patoloji olabilir. Takip esnasında saptanan bulgular da takip formunu ve sıklığını yönlendirecektir.
Unutmamamız gereken altın tatbik, risk altında olmayan her bayanın 40 yaşından itibaren, risk altında olan bayanların da kendi hususî durumlarına nazaran daha erken yaşta tarama programına başlama gerekliliğidir. Göğüs kanseri riski altında olmak, münhasıran ailevi risk taşımak, kimseyi paniğe sürüklememeli ve hayat kalitesini düşürmemelidir.
-Koruyucu tedaviler
Değişik araştırmacılar risk altındaki insanların göğüs kanserinden korunması için farklı tedbirler önermektedirler. Son yıllarda gen bozukluğunun saptandığı olgularda, her iki göğsün cildi ve göğüs başı bırakılarak alınması ve konumuna silikon protez konulması gündeme gelmiş ve pratik meydanı bulmuştur. Ama kimi çalışmalar, göğüslerin alınmasının da tam olarak korumadığını, arta kalan küçük göğüs dokularından da göğüs kanserinin gelişebileceğini göstermiştir. Yeniden bir gurup araştırmacı bu kimselerde tamoksifen isimli östrojen engelleyici ilacın kullanılmasını önermektedirler. Gelgelelim bu sefer de tamoksifen tasarrufunun koruyuculuğunun her vaka için tıpkı olmadığı görülmüştür. Başkaca ilacın hafife alınmayacak kendi riskleri de mevcuttur. Sonuçta bu sistemler de standart değildir, esirgeyici tedbir kararlarının hastanın tüm risk faktörleri kıymetlendirilerek ve hastanın da görüşleri alınarak bir göğüs illetleri heyeti tarafından verilmesi gerekmektedir. Kararlar alınırken yarar - zarar tahlili çok yeterli yapılmalıdır.
Göğüs aldırma yahut tamoksifen tasarrufu göründüğü kadar kolay işler değildir. Münhasıran doğurganlık çağında göğüslerin alınması fikri çok kabul gören bir fikir değildir..Tamoksifen kullanmak da hiç kolay değildir, hem rahim kanseri yapma riski var hem de kişi östrojen hormonunun tesirleri zayıflayacağından menopoz gibisi şikayetlerle savaşmak zorunda kalmaktadır. Bunlar hayat kalitesini bozacak tedbirlerdir.
Diyelim ki test negatif çıktı. Bu da hiç göğüs kanserine yakalanmayacağım mealine gelmiyor tabi ki. Aslında memleketimizde ortalama on hatundan biri bu illete yakalanıyor. Bir de bilmediğimiz gen bozuklukları var, onlar için yapabileceğimiz şimdi bir şey yok.
Ailesinde göğüs kanseri olan kimselerde herkesin tartışılmaz kabul ettiği tedbir, bu bireylerin daha yakın takip edilmeleri ve bu halde kanser oluşursa da çok erken evrede yakalanmasının sağlanmasıdır.
Son yıllarda ailesinde göğüs kanseri olan hatunların takibi ile ilgili pek çok görüş sunulmuştur. En çok kabul gören görüş, takibe 25 yaşında başlanması, 35 yaşına kadar yılda bir sefer ultrason, 35 yaşından sonra yılda bir defa ultrason ve mamografi ve gerektiğinde MR ile takibe devam edilmesidir. Aslında en akıllıcası insana hususî bir takip planı çıkarılmasıdır. Zira her bayan farklı özellikler taşımaktadır; kimi bayanlarda diğer risk faktörleri de olabilir, birtakım bayanların göğüsleri çok sıradan yapıda iken kimilerinin göğüs dokusunda selim bir çok patoloji olabilir. Takip esnasında saptanan bulgular da takip formunu ve sıklığını yönlendirecektir.
Unutmamamız gereken altın tatbik, risk altında olmayan her bayanın 40 yaşından itibaren, risk altında olan bayanların da kendi hususî durumlarına nazaran daha erken yaşta tarama programına başlama gerekliliğidir. Göğüs kanseri riski altında olmak, münhasıran ailevi risk taşımak, kimseyi paniğe sürüklememeli ve hayat kalitesini düşürmemelidir.