Gerçek Dostluk

Gerçek Dostluk


Savaşın en kanlı günlerinden biri Asker, en iyi arkadaşının eksik ileride kanlar içinde yere düştüğünü gördü

İnsanın başını bir saniye bile siperin üstünde tutamayacağı alev yağmuru
altındaydılar Asker teğmene koştu ve:
Teğmenim Fırlayıp arkadaşımı alıp gelebilir miyim?

Delirdin mi? der gibi baktı teğmen
Gitmeye layık mi? Arkadaşın delik deşik olmuş Büyük olasılıkla ölmüştür bile Kendi hayatini da tehlikeye atma sakın

Asker ısrar etti ve teğmen Peki dedi Git o süre
İnanılması kuvvet bir mucize Asker o dehşet ateş yağmuru aşağıda arkadaşına ulaştı Onu sırtına aldı ve koşa koşa döndü Birlikte siperin içine yuvarlandılar Teğmen, kanlar içindeki askeri tetkik etti

Sonradan onu sipere taşınan arkadaşına döndü:
Sana değmez, hayatini tehlikeye atmana değmez,demiştim Bu zaten ölmüş

Değdi teğmenim dedi asker
Nasıl değdi? dedi teğmen Bu adam ölmüş görmüyor musun?
Gene de değdi komutanım Çünkü yanında ulaştığımda henüz sağdı

Onun son sözlerini dinlemek, dünyaya bedeldi benim için Ve arkadaşının son sözlerini hıçkırarak tekrarladı:

Geleceğini biliyordum! demişti arkadaşı

GELECEĞİNİ BİLİYORDUM *