Gerçek Nedir?

Gerçek Nedir?

Gerçek, fiziksel ve nesnel olarak var bulunandır Hakikat'se gerçeğin bilinçteki yansısıdır 'Hakiki' deyimi hakikat olanı hakikatle ilgili olanı dile getirir Antikçağ Yunan Eleacılığından başlayarak günümüze kadar sürüp gelen idealist felsefenin doruğu olan Hegel'de şu deyimle dile gelir: Reel, ussal olandır Elea'cılar oluş'u yadsıyarak tek gerçekliğin 'varlık' olduğunu ileri sürmüşlerdir Onlara tarafından duyumlarımızla algıladığımız her şey bir göz aldanması, bir görüntüden ibaretti Varolan şeylerin tümü göz aldanması, görünüştü Sadece bir tek ve evrensel 'varlık' gerçekti, lakin varlık varolmuş değildi, çünkü reel olan varolamazdı O oysa usla bilinebilir, usla tanınabilirdi

Platon, Elea'ıların bu savını geliştirerek duyumların bize katiyen bilgi veremeyecekleri sonucuna vardı Mesela bugün hava sıcakdediğimiz zaman sıcaklığı; soğukluk, sertlik, acılık vb gibi duyumlarımızla kıyaslayarak elde ediyorduk Çağrıda Bulunmak ki bir sınıflama yapıyor ve ussal bir operasyon gerçekleştiriyorduk Öyleyse bilgilerimiz, duyusal değil, kavramsal ve bundan ötürü de ussaldı Zihnimizin ürünüydüler Biz, herhangi bir nesne üstünde, o nesneyi bahsetmek için kullandığımız kavramlardan başka hiçbir şey bilmiyorduk Her sözcük bir kavramdı, bir tümeldi Şu ağaçtırdediğimizde ne söylemiş oluyorduk? 'ağaç' bir kavramdı, bir tümeldi Öyleyse ağacın kendisi neydi? Yapraktı, meyveydi, daldı, uzundu, kısaydı vb Fakat bütün bunlar kavramlar, benzer deyişle tümellerdi Bunların dışarıya bildiğimiz bir şey yoktu Bilmediğimiz bir şeyin varolduğunu söylemekse saçmaydı Bildiğimiz ve bundan ötürü de varolan yalnızca kavramlardı, geneller (tümeller ya da evrenseller)'di

Görüldüğü gibi idealist felsefe; Eleacılardan Berkeley ve Hegel'e kadar dış dünya yokturdemez, vardır ama gerçek değildirder Gerçekten bu bir kavramsal yanılsamadır, hakiki olmayanın varolmaması gerekir, varolmayan şey de yoktur İdealizmin bütün dayanağı 'hakiki' deyimine bütünüyle zıt bir anlam vermesidir, onlara göre reel tümeldir, kavramsaldır, ussaldır Öreniğin evrende kişisel atlar vardır ama, tümel beygir yoktur İdealizme kadar belli başlı reel, bireysel atlar yok, gelip geçici olan bu kişisel atların üzerinde daima var kalacak olan kavramsal attır İdealistler 'reel'i başkaca hiçbir varlığa borçlu olmaksızın egemen bir varlığa sahip olanbiçiminde tanımlarlar Onlara tarafından dış dünyada ne varsa varlığını bir başka varlığa borçludur, bağımlıdır ve bundan ötürü de gerçek olmayıp görüntüdür Idealleştirme böylece gerekli olarak 'tanrı' kavramına varır, çünkü bütün bağımlılar tek bir bağımsız tümelin ürünü olmalıdırlar Idealleştirme duyusalı yadsımaya çalışmakla, aslında 'özdek'i yadsıma çabası içindedir

Soyut gerçek yoktur, reel tekrar tekrar somuttur Reel, bilinçten egemen, fiziksel ve nesneldir Bilinçten bağımsız olarak tüm varolanlar gerçektirler Bu anlamda hakiki deyimi, 'özdek' ve 'nesne' deyimleriyle de ilişkilidir Özdek, bize duyumlarla bahşedilen nesnel gerçekliktir Bütün nesneler de gerçektirler Reel deyince bilincimizin dıştan nesnel olarak ortaya çıkmış yer alan nesne, nitelik, şart, koşul vb gibi olgu ve olayları anlarız Gerçeklik da bu objektif gerçeğin bilincimizdeki yansısıdır Hakikat, gerçeğe uygunluğu oranında hakiki olur Hakikate yerinde, çağrıda bulunmak ki doğada gerçeğine uygunsuz bir kuramın hiçbir değeri yoktur Bu anlamda gerçek, kılgı kavramıyla da ilişkilidir Bir varsayım (kuram)'ın doğru olup olmadığını pratikle, benzeyen deyişle gerçekle deneyerek anlarız Yapmamız gereken, gerçekleri tasarımlarımıza uydurmaya amaçlamak yok, tersine, tasarımlarımızı gerçeklere uygun kılmak ve bu vesile ile hakikati elde etmektir Duyumlarımız, algılarımız, tasarımlarımız, kuramlarımız nesnel gerçeğe uygun oldukları oranda realite olur Çağırmak oysa her hakikat da nesneldir Gerçek (Fr reel)'e uygun düşmeyen öznel kanılarımız, tasarımlarımız, düşlerimiz, yapıntılarımız ve yanılsamalarımız hakikat değildir Mesela 'hayalet' hakikat değildir, uydurmadır ve yanılsamadır, çünkü düşüncemizin dışarıda varolan bir gerçeği yoktur *