Geri Gelen Mektup

Geri Gelen Mektup

RUhun mu ateş, yoksa o gozler mi alevden?
Bilmem, bu yanardağ ne bicim korla tutuştu?
Pervane olan kendini gizler mi alevden?
Sen istedin, ondan bu gonul zorla tutuştu

Gun senden ışık alsa bir renge burunse;
Ay secde edip cehrene yerlerde surunse;
Her şey silinip kayboluyorken nazarımdan
Yalnız o yeşil gozlerinin nUru gorunse

Ey sen ki kul ettin beni onmaz yakışınla,
Ey sen ki gonuller tutuşur her bakışınla!
Hancer gibi keskin ve cicekler gibi ince,
Cehren bana uğrunda olum hazzı verince,
Gonlumdeki azgın devi ruzgarlara attım;
Gozlerle gunah işlemenin zevkini tattım
Gozler ki birer parcasıdır sende İlah?ın,
Gozler ki senin en katı zulmun ve silahın,
Vur şanlı silahınla gonul mulku duzelsin;
Sen olduruyorken de, vururken de guzelsin!

Bir başka fusUn fışkırıyor sanki yuzunden,
Bir yuz ki yapılmış dişi kaplanla huzunden
Hasret sana ey yirmi yılın taze baharı,
Vaslınla da dinmez yine bağrımdaki ağrı
Dinmez! Gonulun, tapmanın, aşkın sesidir bu!
Dinmez! Ebedi ozleyişin bestesidir bu!
Hasret cekerek uğruna olmek de kolaydı,
Gormek seni ukbadan eğer mumkun olaydı

Dunyayı boğup mahşere dondurse denizler,
Tek bendeki volkanları sondurse denizler
Hala yaşıyor gizlenerek rUhuma Kaabil;
İmkanı bulunsaydı, butun omre mukabil
Sırretmeye elden seni bir perde olurdum
Toprak gibi her ciğnediğin yerde olurdum

Mehtaplı yuzun Tanrı'yı kıskandırıyordur
En hisli şiirden de orulmez bu guzellik
Yaklaşması guc, senden uzaklaşması zordur,
Kalbin işidir, gozle gorulmez bu guzellik!

Huseyin Nihal Atsız