Goriller Çoğunlukla Otçul Olmalarına Rağmen Neden Kaslılar?

Özellikle de kol kaslarıyla dikkat çeken goriller her ne kadar ürkütücü görünüyor olsalar da epey nazik hayvanlardır, tehdit altında hissetmedikleri sürece zararsızdırlar. İri cüsselerine aldanmamak gerekir.

Yaprak yedikleri için kaslı olmamaları gerektiği kanısı kusurludur. Yalnızca et yenildiğinde kas yapılabileceği kanısının bir yanılgı olduğunu anlamak için vegan fitness'çılara bakmak bile kafidir. Üstelik gorillerin haricinde at, sığır, geyik ve daha pek çok otçul hayvan da kaslı bir yapıya sahiptir.

Gorillerin genleri, DNA'ları, kemik yapıları şiddetli orman şartlarında hayatta kalmalarını sağlayacak biçimde evrimleşmiştir.


Tüm göğüslü hayvanlarda bulunan myostatin isimli gen, protein sentezleyerek kas liflerinin belirli bir sonu aşmasını maniler. İnsanlarda ve gorillerdeki bu hudut farklıdır. Bir insan ne kadar kas geliştirmeye çalışsa da bellli bir düzey sonrasında kas gelişimi durur. Hatta yük kaldırmayı bıraktığınızda kaslar küçülmeye başlar.

Myostatin geni azaltılırsa kaslar daha fazla büyür.


Bu teknik, hayvancılık bölümünde de kullanılıyor. Görseldeki üzere kaslı sığırlar Belçika'da yetiştiriliyor.

Ayrıca kimi köpek sahipleri de bu tekniği kullanabiliyor.


Farelerde yapılan bir testte de görüldüğü üzere ortadaki fark bu kadar fazla olabiliyor.


İnsanlarda da kullanılabilen ilaçlar var lakin bunların sağlıklı olduğuna dair kesin ispatlar bulunmadığı için kullanımı önerilmiyor.

Gorillerin kaslı olmasını belirleyen bir öbür faktör ise cinsel seçilimdir.


Büyük ve güçlü yavru sahip olmak isteyen dişi goriller daha kaslı erkek gorilleri seçtikleri için güçlü genler gelecek jenerasyonlara aktarıldı ve bu, çağlar boyunca gorillerin daha kaslı olmasına neden oldu. Yalnızca dişiler belirleyici olmadı, güçlü erkekler başka erkekleri alt ederek dişilere sahip oldular ve üreme hakkını basitçe elde edebildiler.

Bunların yanı sıra birçok vakit etkin kalmaları da beden yapılarını tesirler.


Her gün ağaç kollarında sallandıkları için kolları muazzam bir formda gelişir. Bizim üzere her gün barfiks çekmelerine gerek kalmaz, bu aslında onların ömür biçimidir. Bunun da tesiriyle kolları bacaklarından çok daha büyüktür.

40 farklı bitki çeşidiyle beslenen goriller, bitki liflerinden büsbütün yararlanmalarına müsaade veren selülozu da sindirebildikleri için yediklerinden daha âlâ randıman alırlar.


Selüloz ayrıyeten Omega-3 yağ asitlerine dönüşür, bu da beyin ve hudut sisteminin sıhhati için çok değerlidir. Bu sayede plazma zarının kaplanması daha da kolaylaşır, bu da besinlerin hücrelere düzgün bir biçimde girip çıkmasını sağlar.

Fruktoz ve glikoz içeren meyveleri sık tüketmeleri sayesinde enerji düzeyleri her daim yüksek kalır. Onlar için yakıt misyonu üstlenen bu tip besinler sayesinde ağaçta sallanma ve koşma üzere aktiviteleri rahatlıkla yapabilirler.

Kaynaklar: 1, 2, 3