Gül Kız

Gül Kız Genç adam, işe sırası gelmişken hergün yolunun üzerindeki güllerle batmış bahçeye bakmadan geçemezdi Her sabah o rengarenk güller içini sevinçle, keyifle dolduruyordu Günler geçtikçe güllere bakan gözleri, bahçedeki eve takılmaya başladı Çünkü, son günlerde o evde, tül perdenin gerisinde bir genç kızın silüetini görüyordu Her geçişinde güllere ve pencerede eminbelirsiz görünüp kaybolan genç kıza bakmadan edemiyordu Bir sabah her zamankinden daha erken yola çıktı Bahçenin önüne geldiğinde yüreğinin titrediğini, içinin ürperdiğini hissetti; her gün tül perdenin arkasından gördüğü kız, bahçede gülleri suluyordu Güzel kız, genç adamı görür görmez yüzü kızararak içeri kaçtı Genç kızın gerçek dışı gözlerinden kaybolmasın diye gayret eder gibi gözlerini değişmez bir halde bir güle dikerek öylece kalakaldı Gördüğü güzelliğin etkisinde kalmış, sevdalandığını düşünüyordu Genç adam, artık hergün bir öncesine tarafından azıcık daha erken geçiyordu, kızı baştan görürüm umuduyla Fakat tüllerin gerisinde görünüp kaçan bir silüetten diğer şey göremiyor, kahroluyordu Genç kız da her sabah heyacanla tüller arkasına geçiyor, genç adamın gelmesini bekliyordu Bir gün, genç adam bahçenin önünden geçmedi Genç kız gün boyunca boşu boşuna bekledi Ertesi gün, daha ertesi gün yine boşuna bekledi, genç adam gelmedi Genç kızın yüreğine hüzün doluyordu Başka bir gün, yeniden devasız gözlerle yola bakarken, bir grup insanın omuzlarında tabutla geçtiklerini gördü genç kız Aklından geçen korkunç düşünceden tüm vücudunun titrediğini hissetti, yüreği sıkıştı; yahut genç adam ölmüş müydü ! Genç kız yine hergün tüllerin arkasına geçiyor, boş gözlerle dışarı bakıyordu Yüzü de, artık bakmadığı, sulamadığı gülleri gibi soluyordu Genç adam bir gün yine geçti bahçenin önünden Bir aydır yattığı hastaneden sonunda çıkmış, ilk meslek olarakta güllü bahçenin önüne gelmişti Lakin ümit içinde geldiği bahçenin önünde, güler yüzlü yüzü asıldı; bahçedeki güller solmuş, pencere kara perdelerle sıkıca kapatılmıştı Genç adam yolda oynayan çocuklara sordu; Bu evde kimse yaşamıyor mu?Bir çocuk; Ihtiyar bir bayan yaşıyordedi Genç adam cevabını duymaktan korkarcasına, diğer bir soru sordu ; Burda yaşayan genç kız ne oldu ?Çocuklardan biri atıldı; O öldüdedi, genç adamın yandan düşen kollarını, yaşaran gözlerini görmeden başka bir çocuk atıldı; Verem olmuş, dün öldü Yıllar sonraydı, ufak bir çocuk heyacanla annesiyle babasının yanına koştu, güller arasında, sallanan sandalyede oturan yaşlı adamı göstererek bağırdı; Dedem gülüyor, dedem gülüyor baba !Koşarak ihtiyarın yanına gittiler, gülerken hiç görmedikleri yüzüne baktılar Elinde bir gül olan yaşlı adamın yüzüne, sahiden bir gülüş yayılmıştı; biten bir hasrete seviniyormuş gibi, yıllardır görmediği birine kavuşuyormuş gibi mutlu bir gülümseyişti bu Lakin gözleri kapalıydı