Hakiki insan

Ataturk, muhtelif vesilelerle maiyetinde calışan kimselerin samimiyet ve sadakatlarını imtihan etmesini gayet iyi bilirdi İnsanların haleti ruhiyesini, niyet ve emellerini teşhis ve temyiz etmekte şelaleler sacan bir zekaya malikti
O buyuk insan, bir gece Cankaya koşkundeki bir ziyafette devrin vekillerinden maruf bir zata şoyle bir sual sorar:
Beni hakikaten sever misiniz?
Muhatabı hemen cevabı yapıştırır:
Sevmek ne kelime Ata'm, taparım!
Peki her dediğimi de yapar mısınız?
Derhal
Ataturk, bu soz uzerine belinden tabancasını cıkarır ona uzatır
Oyleyse, al tabancamı, sık kafana
Aman Atamder, herhalde benimle şaka ediyorsunuz Benim olmemi istemezsiniz Meseleyi anlayan Ataturk, yeleleri kabaran bir aslan mehabetiyle dışarıda hizmet eden askeri yanına cağırıp aynı sualleri sorup, cevabını aldıktan sonra, karşısında Toroslar'dan kopmuş bir kaya parcası gibi duran bu bağrı yanık Anadolu cocuğuna tabancasını uzatıp kafasına sıkmasını emreder Aslan Mehmetcik, bu emri bilatereddut yerine getirir, fakat kendisine bir şey olmaz Cunku, Ataturk, daha once tabancasındaki merminin kurşununu cıkarmıştır
İşte o zaman, Ataturk yanındakilere şoyle der:
Beni ve vatanı seven hakiki insanı gordunuz mu?
Ruhu şad olsun