halk edebiyatı şairleri kimler ve eserleri

Millet Edebiyatının Manâlı Şairleri

Göçebe(Yolcu) Şairler

Bir yere emrindeki kalmadan gezerler Genel Olarak eğitim görmedikleri için, Divan Edebiyatı'ndan etkilenmezler Dilleri sadedir Hece ölçüsüne bağlıdırlar Geleneksel şiir anlayışını sürdürürler

Yeniçeri Şairler

Osmanlılar zamanında askerlik, hayat boyu süren bir meslekti Orduda görev aralarında şairler yetişmiştir Bunlar, katıldıkları savaşlarla ilgili yiğitlik şiirleriyle dikkati çekerler Dil, anlatım, ölçü bakımından, göçebe şairler gibi geleneksel şiir anlayışına bağlıdırlar

Köylü Şairler

Hayatları köylerde, kasabalarda geçer Büyük kentlerle ilgileri olmadığı için, şehir kültüründen, Divan Edebiyatı'ndan etkilenmeden, irk şiiri geleneklerine tabi kalmışlardır

Kentli Şairler

Çoğunlukla Divan Edebiyatı'nın etkisinde kalırlar Ayrıca Millet, keza de Divan Edebiyatı tarzında şiirler söylerler Dillerinde Arapça ve Farsça sözcüklerin oranı yüksektir Hece ölçüsüyle birlikte aruza da yer verirler

Tasavvuf (Tekke ) Şairleri

Tekkelerde yetiştikleri, din ve tasavvuf konusunda eğitim gördükleri için, dilleri, göçebe, yeniçeri ve köylü şairlere tarafından ara sıra daha ağırdır ara sıra Divan Edebiyatı'nın dil, anlatım, biçim, ölçü özelliklerini taşıyan şiirler söylerler Örneğin Yunus Emre bile, aruz ölçüsü ve mesnevi düzeniyle Risaletü'nNushiyye adlı bir eser vermiştir

*