Hani “canımsın” diyorsun ya bana..

Hani “canımsın diyorsun ya bana Yokluğun çok zormuş geceleri sevdiğim Unutmaya çalıştıkça sevgini, her lahza bıçak saplanıyor kalbime Yaralarımın sayısını unuttu benliğim Bakamıyor güneşe gözlerim, gölgesini kaybetmiş Gidişini beklerken çaresizce, Bir defa daha bağırmak istiyorum sana olan sevgimi Lakin gücüm değil artık bağırmaya böylece uzaksın ancak benden, sesim yetişmez kulaklarına Her gün bir başka büyüyorsun içimde, Oysa bende senle büyümeyi çok isterdim… Her Zaman geç kalıyorum sana Aşkına Yokluğuna Kapatsam da gözlerimi göremiyorum bak yüzünü Bana sarıldığın birincil lahza geliyor aklıma, Oda bir rüyaydı biliyorum! Lakin senle rüyaları paylaşmak pek hoş ancak… Her gece sana kapanıyor kirpiklerim Ve yalnızca sana uzanıyor ellerim Her yazdığım şiirde, her söylediğim iddiaya göre sende varsın fiilen Canından sana akıyor kelimeler Hani “canımsın diyorsun ya bana Canın çok acıyor artık sevdiğim Gelemiyor sana Tutamıyor ellerini Bir kez daha omzuna yaslanıp ağlayamıyorum oysa geceleri… Çaresizliğe dürüst yürüyoruz her dakika Sevmekte acıtıyormuş insanı Sensizlik vuruyor artık gözlerime, Ama ağlamıyorum bundan böyle… “Islanmayacak yastıklar demiştin ya bana, Sözümü tutuyorum… Yaşlar artık sadece içime akıyor Keşke bu kadar geç kalmasaydım sana! Keşke bu kadar erken ulaşmasaydın hayata! alinti​