Hatice Annemizi Unutulmaz Kılan Hizmet!!! 1549029822 1549029822 haticeannemiziunutulmazkilanhizmet5c5451c407616haticeannemiziunutulmazkilanhizmet5c5451c407616 http:img441imageshackusimg4411193demetrz0gif Eline aldığı kuru bir hurma dalına dayanarak Resûlüllah’ın kapısına kadar gelmiş olan ihtiyar bir bayan, içeri girmek arzusunu izhar etmesi üstüne; – Yâ Resûlâllah, kim olduğunu bilmediğimiz bir ihtiyare bayan, zâtınızı görmek istiyor, dediler Resûli Ekrem Hazretleri: – Müsaade edin, gelsin, buyurdular İhtiyarlıktan âdeta rükû eder halde duran bayan, hurma dalından edindiği asâsına dayana dayana Resûlüllah’ın kapısından içeri girdi, biriki adım ilerledikten sonradan, kendisini tanıyan Resûlüllah hemencecik ayağa kalktılar; altlarındaki içi hurma lifi batmış minderlerini göstererek oturmasını istediler Resûlüllah’ın bu kadına gösterdiği hürmet ve alâka, orada hazırlanmış yer alan Hazreti Ömer’in dikkatini çekti; hattâ kim olduğunu merak ettiği bu ihtiyareye gösterilen bu ikramı, azıcık da pozitif gibi bulduğu içindir ancak, ihtiyare kalkıp gittikten sonradan: – Yâ Resûlâllah, bu bayan kimdi oysa, kendisine ayağa kalkacak dek derin saygı ettiniz, minderinizi verecek dek alâka gösteriniz? dedi Resûlüllah’ın cevabı tek cümleden ibaretti: – Bu kadın, bizim Hatîce’nin dostlarındandı! Burada aklımıza şöyle bir sual geliyor: – Resûlüllah Hazretleri, senelerce evvel ölüm etmiş olan Hatice Validemize, neden bu kadar alâkâ duyuyordu fakat, O’nun dostlarına bile ayağa kalkıyor, minderlerini atamak kadirşinâslığında bulunuyorlardı? Hatîce Validemizin kendisini bu derece sevdiren hususiyeti ne idi? Bu sualin cevabını da, Hazreti Âişe Validemizin hazırlanmış bulunduğu bir mecliste cereyan eden şu hatırada bulmak mümkündür Fahri Kâinat Efendimiz, bir aile sohbetinde, Hazreti Hatîce Validemizi uzun uzun yâdetmiş; bazı hatıraları tekrar anlatarak, geçmiş günlerini dile getirmişti Hazreti Âişe Validemiz: – Yâ Resûlâllah, senelerce evvel ölüp gitmiş olan bir yaşlı kadını, bu kadar hatırlayıp yâdetmekte ne avantaj var? Allah(cc)ü Zülcelâl, size, O’ndan daha genç ve güzelini ihsan etmiş; ağzında dişi bile kalmamış bir ihtiyare yerine daha gencini vermiştir, dedi Âişe Validemizin bu sözlerine aleyhinde Resûlüllah Hazretleri’nin, Hz Hatîce Validemizi niçin unutmadığını gösteren şu cevaplarını, uyarı ve ibretle okumaktayız: – Yâ Âişe! Seneler geçtiği halde Hatîce’yi unutmayışım, O’nun dış güzelliğinden değildir Cümbür Cemaat beni red ve inkâr ettiği süre, Hatîce bana inandı ve onay etti Etrafımdakiler bana, yalancısın, dediği süre; Hatîce bana, doğru söylüyorsun, asla çekinme, dedi Insanlar benden bir pulu esirgediği vakit, Hatîce, bütün servetini önüme sürerek bunların tümü emrindedir, istediğin değin harcayabilirsin, dedi Dünyada yalnız kaldığım günlerde, Hatîce, benden katiyen geri kalmadı; bunların hepsi geçicidir, üzülme, ileride bu güçlükleri kolaylıklar peşine düşüp takip edecektir, dedi İşte ben, Hatîce’yi, bu fedakârlıkları için unutmuyorum! Hz Hatîce’yi seneler geçtiği halde unutturmayan meziyetleri, Resûlüllah nezdinde, bayan arkadaşına oturduğu minderini verdirecek değin kazanmış olduğu asalet ve kıymeti; hanımların dikkatlerini çekmelidir Mü’mine hanımlar, İslâm dâvası uğrunda fedakârca çalışan kocalarına engel olmamalı Hatîce annemiz gibi, bütün kuvvet ve imkânlarıyla dâva uğrunda çalışan beylerini yardım ile asistan olmalıdırlar