Yaşam bir sıcacık açmaz olmasın sana Nasıl söylerim ben onu? İçimde ruhumu titreten buzlu duygular Ellerimde ellerinin benzersiz dokusu Uzakta hatıraların sisli buğusu Nasıl itiraf edeyim fakat ben onu? Kendimden bile sakladığım düş gibi Sıkıldıkça çektiğim bir bitik, Güneşin soldurduğu hatıralar gibi Tarihin süre makinesidir çiçeklerin Kurudukça dikenleri sivrilir güllerin Zamandan aşırdığım tatlı gülüşler Hemen tablosudur sensiz gecelerin Kardelen imkânsızı sever gülüm Doğaya inat parıldar gururlu yüzü İmkânsız dönüşür serinliğinde gerçeğe Ve gece yakamozunda vuslatın Hayat bir dar açmaz olmasın sana Şayet dökülür tüm sırları gözlerin İmkânsızın beslediği bakımlı duygular Belki reel olacak umudun bahçesinde alinti