Hayat gerçek adil mi? Eşit şartlarda mıyız?

Aslında konuyu açıp açmamak konusunda kararsız kaldım Çünkü ucu açık bir soru Ama istişare yapmak, bir düşünceye saplanmaktan daha doğru geldi


Çıkmaz bir sokağa sokulup, hadi yolun açık olsun denilmiş gibi hissediyorum Yattığım hergün sabaha sağ çıkmamak için dua ederken, kalktığım hergün de bugün de ölmemişiz diye üzülüyorum

Sebebler say say bitmez ki özel zaten, ama ben şu lanet dünyayı sevmiyorum

ALLAH, kimseye kaldıramayacağından fazla yük yüklemez buyrulur Ama ben artık kaldıramıyorum Haşa ALLAH yalan hüküm vermeyeceğine göre, demek ki ben kuldan sayılmıyorum

Kendimden başkasına zararım olmadı şu hayatta 3 senedir alkoldür haramlardır yok İçmem için elli kere ısrar edildi, yok

Yolda trilyon bulsam, ALLAH şahidim olsun dokunmam tek kuruşuna, göttürür veririm polise

Trilyon verseler git bi yetime tokat at deseler, bi masuma vur deseler yapmam, yapamam

Belki dört dörtlük insan değilim ama, öldürmedim Çalmadım Tecavüz etmedim Bana ısmarlanacak zina teklifine dahi hayır dedim

Tek bir şey istiyorum, ölmek Hakkımda hayırlı değilse bile ölmek Cehennemse de artık ölmek

Gücüm belli, kapasitem belli, sığındığım belli, benim hiç büyük isteklerim olmadı ki

Gerçekten eşit şartlarda mı imtihan oluyoruz? Zayıf olanın elinden de tutmak gerekmez mi biraz?

Sonsuz merhamet sahibi olan, neden bir dirhem de bu kuluna ayırmıyor? Ben kimseye merhametsizlik etmedim ki? Kimsenin gözünden yaş akıtmadım ki?

Rahman ismi, dünyada bütün yaratılanlara merhamet eden değil mi?

Sırtında 50 kilo yük olan birisi ile, sırtında 10 kilo yük olan iki kişinin yarışı ne kadar eşit?