Hayat işte geçip gidiyor su gibi

Hayat işte geçip gidiyor su gibi Daha dün gibi annemin saçlarımı örüşü, arkadaki bahçede arkadaşlarımla oynadığım yedi kiremitler Düşüp kanattığım dizimdeki yaralara bakıp ağlarken bilemezdim ancak o acıların gerçekte sonra yaşayacaklarımın yanında hiçbirşey olarak kalacağını

Yaşam işte geçip gidiyor su gibi Mektep yıllarımı düşünüyorum ne kuvvet gelirdi o sınavlar, sözlüler Meğer hayatın sınav ve sözlüleri daha zorlama, daha ağırmış; dahası öğretmenlerin notunu kıt bilirdik fakat insanların insafı daha kıtmış onlardan

Yaşam işte geçip gidiyor su gibi Birincil kalp çırpıntılarım her zaman gözyaşıyla sonuçlanmıştıda ben bu acılar unutulur mu demiştim Unutuluyormuş hatırlanmıyormuş bile yıllar sonra gözden akan yaşların acısıyla

Yaşam işte geçip gidiyor su gibi Bu Vesileyle iz bırakıyor, yaralıyor, kırıyor Hoyrat çırpınışlarla tutunuyorsun hayata, bitmiş diyorsun, bitmiş başlayacağım gülümseyerek ama ertesi gün uyandığında bir damla süzülüyor yanağından gözyaşımı yahut uyku mahmurluğumu anlayamıyorsun yada anlamamak işine geliyor

Yaşam işte geçip gidiyor su gibi dün çocuktum dizimdeki yaralara ağlıyordum bugün anne oldum kalbimdeki yaralara ağlıyorum Şikayetçi değilim asla çünkü her damla gözyaşında ben oldum, beni buldum

Hayat işte geçip gidiyor su gibi fakat yarın bambaşka olacak hoş bir gün olacak ve uyku mahmurluğu ile bir damla akacak gözümden beni ben yapacak bundan önce olduğu gibi *