iltasyazilim
FD Üye
Hayatın 'Lâ ilâhe' faslı
Aylak aylak yüzüyorsun anlamsızlık deryasında Soğumuşsun Dünyadan Yaşama iştahın yerle yeksan olmuş Solup kurumuş dünya bir ceset gibi uzanmış yatıyor içinde Hayat can çekişiyor ruhunda Kalbinin elleri kırık Duygularına inme inmiş, felç olmuş bir kol gibi mecalsiz
Bozguna uğramış kalbin Her bir köşesini ayrı bir dert tutmuş Her köşesinde bir tutam sancı
Hayat yorgunusun
Uçup giden bir kuş gibi her şey, adını bilemediğin
Ne güzel işte
Hayatın Lâ ilâhefaslındasın Baksana, ne güzel de inliyor kalbin: Hiçbir şey ilah değildir Kalbin alakasına fikrin merakına değmiyor
Adsız sokaklara dönmüş yaşamın Sanki sırtında taşıyorsun güneşi Varlıklar taş kesilmiş yüreğinde Harfler silinmiş Sözcükler unutulmuş Dünya biçimini yitirmiş Karanlığa sürüklenmiş dünyan Işıklar solmuş, donmuş kalmış yüreğinde Zaman gömülü kalmış Yolunu yitirmiş yolcusun Tüm yollar çıkmaz sokak olmuş
İyi ya işte
Hayatının Lâ ilâhesafhasındasın
Her yol, benden bir şey bekleme, diye sesleniyor sana, benden umudunu kes Ben senin ilahın değilim diyor Kalbin de bu seslenişe karşılık verip yüzünü çeviriyor dünyadan
Koca bir güneş doğuyor dünyanın üstüne Ama onun aydınlattığı varlıklar senin içini karartıyor Güne başlamayı bile istemiyorsun bu yüzden Karanlıkta biraz daha rahatsın Uykunun karanlığına veriyorsun kendini sen de Ah bir de şu rüyalar olmasa! Âlemi misale bir girmesen, gözlerin dünyaya kapalı uyuyup kalsan
Çare olarak eskiye dönmeyi istiyorsun Yeniden hazlara gömülmek, yeniden neşelere gark olmak istiyorsun Yanılıyorsun
Ne kalbinin depremleri vardı daha üç beş ay öncesine dek, ne de sular seller silip süpürmüştü ruhunu Her şey düzenli bir ilkbahar bahçesi gibiydi Emellerin dal budak salmıştı içinde Hedeflerin vardı Çalışıp çabalamak için enerjin vardı Dünya sonsuz bir beşikti Sallanıyordun Uyuyordun mışıl mışıl Dünyadan hiçbir kuşku duymuyordun Sana istediklerini verecekti En azından sen kopara kopara alacaktın ondan
Sonra, dünyanın karanlığı yuttu seni
Kalbinle dünya arasında sonsuz bir yolaçıldı
Sevinmelisin
Uyandın
Hayatının Lâ İlâhesafhasına uyandın
Baksana nasıl da inliyor Lâ İlâhediyerek ruhun Uyanışın sancısıdır kalbinin altını üstüne getiren Nasıl da idrak etmiş kalbin, bu dünyada hiçbir şeyin ilah olmadığını, olmazsa olmaz olmadığını, dünyevi emellerinin boşunalığını
Hayatı düşünüyorsun, anlamsız geliyor Hayatını düşünüyorsun, anlamsız geliyor Kendine kızıyorsun, neden gönlüm her şeyden geçti diye Hatta hissettiklerinin Yaratıcını üzdüğünü zannediyorsun belki de Belki de imanını sorgulayıp bunu iman zayıflığına yoruyorsun Niye böyle hissediyorum diye dövünüyorsun Aklın hayatın anlamını derinden bilirken, kalbinin öyle hissedemeyişini şerre yoruyorsun
Diyorsun ki: Her şeyin anlamsız gelmesi anlamsız geliyor
Yanılıyorsun
Sadece hayatının Lâ ilâhesafhasındasın
Hayatta en büyük hakikat Lâ ilâhe illâllahdeğil midir? Bu sonsuz hakikatli cümlenin iki safhası var baksana Mutlak Varlık bizden yalnızca illâllahdememizi istemiyor Kolay mı öyle illâllahdiyebilmek Bir bedeli olacak İllâllahdemenin yolu Lâ ilâheden geçecek İlahımız yalnızca O'durdemeden önce hiçbir şeyin ilah olmadığı gerçeğiyle yanıp tutuşacak kalbimiz Kalbimiz her Lâdeyişinde dünyadan kopmanın, ondan soğumanın acısını yaşayacak
İşte, kalbin koca bir Lâdiyor yalnızca Lâ, diye haykırıyor, hayırdiyor O'nsuz her şeyi reddediyor Hiçbir şey ama hiçbir şey, O'nun dışındaki hiçbir şey, O'nun adına yaşanmayan hiçbir şey, O'nun için yaşanmayan hiçbir şey ama hiçbir şey anlamlı değil, tat vermiyor, huzur bahşetmiyor, beni tatmin etmiyor,diyor
Değmiyor,diyor kalbin, hiçbir şeye değmiyor O'nun için ve O'nun adına yaşanmadıktan sonra hayat
Her şey koca bir hiç,diyor Kalbin, hayır,diyor Reddediyor O'nun adına yaşanmayan hayatı
Kalbin her şeyden soğuyarak, her şeye sırtını dönerek, her şeyin O'nsuz anlamsızlığıyla dolarak benidiyor, beni illâllaha götür Beni O'na taşı O'nun sonsuz hakikatlerine taşı Ben dünyadan soğudum Çünkü hiçbir şeyin ilah olmadığını, olmazsa olmaz olmadığını, kalbin merakına, ilgisine değmediğini anladım
Aklın her şeyin anlamlı olduğunu bildiği halde, kalbine her şey anlamsız geliyorsa, bil ki bu çok anlamlı
Bu, kalbin Lâ ilâhedeyişinden başka bir şey değildir
Aylak aylak yüzüyorsun anlamsızlık deryasında Soğumuşsun Dünyadan Yaşama iştahın yerle yeksan olmuş Solup kurumuş dünya bir ceset gibi uzanmış yatıyor içinde Hayat can çekişiyor ruhunda Kalbinin elleri kırık Duygularına inme inmiş, felç olmuş bir kol gibi mecalsiz
Bozguna uğramış kalbin Her bir köşesini ayrı bir dert tutmuş Her köşesinde bir tutam sancı
Hayat yorgunusun
Uçup giden bir kuş gibi her şey, adını bilemediğin
Ne güzel işte
Hayatın Lâ ilâhefaslındasın Baksana, ne güzel de inliyor kalbin: Hiçbir şey ilah değildir Kalbin alakasına fikrin merakına değmiyor
Adsız sokaklara dönmüş yaşamın Sanki sırtında taşıyorsun güneşi Varlıklar taş kesilmiş yüreğinde Harfler silinmiş Sözcükler unutulmuş Dünya biçimini yitirmiş Karanlığa sürüklenmiş dünyan Işıklar solmuş, donmuş kalmış yüreğinde Zaman gömülü kalmış Yolunu yitirmiş yolcusun Tüm yollar çıkmaz sokak olmuş
İyi ya işte
Hayatının Lâ ilâhesafhasındasın
Her yol, benden bir şey bekleme, diye sesleniyor sana, benden umudunu kes Ben senin ilahın değilim diyor Kalbin de bu seslenişe karşılık verip yüzünü çeviriyor dünyadan
Koca bir güneş doğuyor dünyanın üstüne Ama onun aydınlattığı varlıklar senin içini karartıyor Güne başlamayı bile istemiyorsun bu yüzden Karanlıkta biraz daha rahatsın Uykunun karanlığına veriyorsun kendini sen de Ah bir de şu rüyalar olmasa! Âlemi misale bir girmesen, gözlerin dünyaya kapalı uyuyup kalsan
Çare olarak eskiye dönmeyi istiyorsun Yeniden hazlara gömülmek, yeniden neşelere gark olmak istiyorsun Yanılıyorsun
Ne kalbinin depremleri vardı daha üç beş ay öncesine dek, ne de sular seller silip süpürmüştü ruhunu Her şey düzenli bir ilkbahar bahçesi gibiydi Emellerin dal budak salmıştı içinde Hedeflerin vardı Çalışıp çabalamak için enerjin vardı Dünya sonsuz bir beşikti Sallanıyordun Uyuyordun mışıl mışıl Dünyadan hiçbir kuşku duymuyordun Sana istediklerini verecekti En azından sen kopara kopara alacaktın ondan
Sonra, dünyanın karanlığı yuttu seni
Kalbinle dünya arasında sonsuz bir yolaçıldı
Sevinmelisin
Uyandın
Hayatının Lâ İlâhesafhasına uyandın
Baksana nasıl da inliyor Lâ İlâhediyerek ruhun Uyanışın sancısıdır kalbinin altını üstüne getiren Nasıl da idrak etmiş kalbin, bu dünyada hiçbir şeyin ilah olmadığını, olmazsa olmaz olmadığını, dünyevi emellerinin boşunalığını
Hayatı düşünüyorsun, anlamsız geliyor Hayatını düşünüyorsun, anlamsız geliyor Kendine kızıyorsun, neden gönlüm her şeyden geçti diye Hatta hissettiklerinin Yaratıcını üzdüğünü zannediyorsun belki de Belki de imanını sorgulayıp bunu iman zayıflığına yoruyorsun Niye böyle hissediyorum diye dövünüyorsun Aklın hayatın anlamını derinden bilirken, kalbinin öyle hissedemeyişini şerre yoruyorsun
Diyorsun ki: Her şeyin anlamsız gelmesi anlamsız geliyor
Yanılıyorsun
Sadece hayatının Lâ ilâhesafhasındasın
Hayatta en büyük hakikat Lâ ilâhe illâllahdeğil midir? Bu sonsuz hakikatli cümlenin iki safhası var baksana Mutlak Varlık bizden yalnızca illâllahdememizi istemiyor Kolay mı öyle illâllahdiyebilmek Bir bedeli olacak İllâllahdemenin yolu Lâ ilâheden geçecek İlahımız yalnızca O'durdemeden önce hiçbir şeyin ilah olmadığı gerçeğiyle yanıp tutuşacak kalbimiz Kalbimiz her Lâdeyişinde dünyadan kopmanın, ondan soğumanın acısını yaşayacak
İşte, kalbin koca bir Lâdiyor yalnızca Lâ, diye haykırıyor, hayırdiyor O'nsuz her şeyi reddediyor Hiçbir şey ama hiçbir şey, O'nun dışındaki hiçbir şey, O'nun adına yaşanmayan hiçbir şey, O'nun için yaşanmayan hiçbir şey ama hiçbir şey anlamlı değil, tat vermiyor, huzur bahşetmiyor, beni tatmin etmiyor,diyor
Değmiyor,diyor kalbin, hiçbir şeye değmiyor O'nun için ve O'nun adına yaşanmadıktan sonra hayat
Her şey koca bir hiç,diyor Kalbin, hayır,diyor Reddediyor O'nun adına yaşanmayan hayatı
Kalbin her şeyden soğuyarak, her şeye sırtını dönerek, her şeyin O'nsuz anlamsızlığıyla dolarak benidiyor, beni illâllaha götür Beni O'na taşı O'nun sonsuz hakikatlerine taşı Ben dünyadan soğudum Çünkü hiçbir şeyin ilah olmadığını, olmazsa olmaz olmadığını, kalbin merakına, ilgisine değmediğini anladım
Aklın her şeyin anlamlı olduğunu bildiği halde, kalbine her şey anlamsız geliyorsa, bil ki bu çok anlamlı
Bu, kalbin Lâ ilâhedeyişinden başka bir şey değildir