hayatta hiç birşeyi ertelemeyin...

hayatta hiç birşeyi ertelemeyin Genc adam, işe bu arada hergün yolunun üzerindeki güllerle batmış bahceye bakmadan geçemezdi Her sabahleyin o rengarenk güller içini neşeyle, keyifle dolduruyordu Günler geçtikce güllere bakan gözleri, bahçedeki eve takılmaya başladıÇünkü, son günlerde o evde, tül perdenin ardındaki bir genç kızın silüetini görüyordu Her geçisinde güllere ve pencerede belirsiz bir şekilde görünüp kaybolan genc kıza bakmadan edemiyordu Bir sabahtan her zamankinden daha erken yola çıktı Bahçenin önüne geldiginde yüreğinin titrediğini, içinin ürperdiğini hissetti; her gün tül perdenin arkasında gördügü kız, bahçede gülleri suluyordu Güzel kız, genç adamı görünce yüzü kızararak içeri kaçtı Genc kızın hayali gözlerinden kaybolmasın diye çaba eder gibi gözlerini değişmez bir halde bir güle dikerek öylece kalakaldı Gördüğü güzelliğin etkisinde kalıiş, sevdalandığını düşünüyordu Genc adam, bundan böyle hergün bir öncesine göre birazcık daha erken geçiyordu, kızı her yerde görürüm umuduyla Fakat tüllerin arkasında görünüp kaçan bir silüetten diğer şey göremiyor, kahroluyordu Genç kız da her sabah heyacanla tüller arkasına geçiyor, genç adamın gelmesini bekliyordu Bir gün, genç adam bahçenin önünden geçmedi Genç kız gün baştan başa gereksiz yere bekledi Ertesi gün, daha ertesi gün tekrar boşuna bekledi, genc adam gelmedi Genç kızın yüreğine keder doluyordu Diğer bir gün, yine umutsuz gözlerle yola bakarken, bir grup insanın omuzlarında tabutla geçtiklerini gördü genç kız Aklından geçen dehşet düşünceden bütün vücudunun titrediğini hissetti, yüreği sıkıştı; yoksa genç adam ölmüş müydü ! Genç kız yeniden hergün tüllerin arkasına geçiyor, manâsız gözlerle dıştan bakıyordu Yüzü de, artık bakmadığı, sulamadığı gülleri gibi soluyordu Genç adam bir gün tekrar geçti bahcenin önünden Bir aydır yattığı hastaneden sonunda çıkmışs, ilk iş olarakta güllü bahçenin önüne gelmişti Lakin ümit içinde geldigi bahçenin önünde, gülen yüzü asıldı; bahçedeki güller solmuş, pencere kara perdelerle sıkıca kapatılmıştı Genc adam yolda oynayan çocuklara sordu; Bu evde kimse yaşamıyor mu? Bir çocuk; Ihtiyar bir kadın yaşıyordedi Genç adam cevabını duymaktan korkarcasına, başka bir soru sordu; Burda yşsayan genç kız ne oldu?Çocuklardan biri atıldı; O öldüdedi, genc adamın yana düşen kollarını, yaşaran gözlerini görmeden başka bir çocuk atıldı; Tüberküloz olmuş, dün öldüYıllar sonraydı, ufak bir çocuk heyacanla annesiyle babasının yanına koştu, güller arasında, sallanan sandalyede oturan yaşlı adamı göstererek bağırdı; Dedem gülüyor, dedem gülüyor baba ! Koşarak ihtiyarın yanına gittiler, gülerken hiç görmedikleri yüzüne baktılar Elinde bir gül olan yaşlı adamın yüzüne, fiilen bir gülümseme yayılmıştı; biten bir hasrete seviniyormuş gibi, senelerdir görmedigi birine kavusuyormuş gibi mutlu bir gülümseyişti bu Ama gözleri kapalıydı