Hazreti Muhammed’i görebilseydik

(ARKADAŞLAR BELKİ AŞAĞIDAKİ YAZARIN HER FİKRİNE KATILMAYABİLİRSİNİZ,AMA BU YAZILANLARDI BENCE BİRAZ DÜŞÜNMEK GEREKİR)

17 Haziran 2006 Hürriyet
Ertuğrul ÖZKÖK

Hazreti Muhammed’i görebilseydik


GEÇEN sonbaharda Yalçın Doğan, Tahran’dan aradıHeyecanlı bir sesle konuşuyordu

Tahran’da bir müzeye gitmiş

Orada Hazreti Muhammed’in yüzü açık bir minyatürünü görmüş

Ama öyle bildiğimiz minyatürlerden değil

Sebati Karakurt fotoğraflarını çekmiş

Yalçın Doğan’ın dönüşünde o fotoğraflara baktık

Bugüne kadar Hazreti Muhammed’in bu kadar güzel bir tasvirini görmemiştim

İnce yüzlü, çok güzel bir erkek tasvir edilmişti

Sakalları bugün bazı ticani kılıklı adamlarınki gibi değildi

İnce bir sakalı vardı

O tasvire bakarken içimde şöyle bir tartışma başladı

O tasvir Tahran’da bir müzede hálá duruyor

Acaba Hazreti Muhammed’in böyle güzel tasvirlerini görebilseydik ne olurdu?

* * *

Geçen hafta Karen Armstrong’un, Hazreti Muhammed’le ilgili Muhammad: A Biography of the Prophet adlı kitabını ikinci defa okuyordum

Orada, birinci okuyuşumda gözümden kaçmış çok ilginç bir ayrıntı dikkatimi çekti

Hazreti Muhammed ile Hazreti İsa arasındaki en büyük farklardan biri şöyle tarif ediliyordu:

Biz hiçbir metinde İsa’nın güldüğünü okumadık Ama Hazreti Muhammed’in yakın çevresiyle sohbet ettiğini, sık sık güldüğünü okuyoruz

Evet, ilginç bir fark

Gülen bir peygamber ile gülmeyen bir peygamber

Sadece o değil, başka farklar da var

Hazreti Muhammed, çocuklarıyla oynayan, arkadaşları öldüğü zaman acılarını, çocuğu doğduğu zaman sevincini dile getiren, eşleriyle sorunlarını saklamayan, tamamen insani bir figür olarak karşımıza çıkıyor

Elbisesinin eteğinde uyuyan kediyi uyandırmamak için eteğinin o kısmını kesen bir insan

Hazreti İsa ise, hep acı çeken, sanki bütün hayatı boyunca sırtında haçla dolaşan bir figür

Hıristiyanlık, Hazreti İsa’nın tasvirlerini yasaklamıyor

Tam aksine, o tasvirler sadece inançta değil, Batı sanatında da çok önemli bir yer tutuyor

Ama hemen hepsinde Hazreti İsa’nın yüzünde aynı acılı ifade var

İnsani tarafları neredeyse hiç gösterilmiyor

Oysa mutlaka vardır diye düşünüyorum

* * *

Bütün bunlara bakınca kendi kendime şunu soruyorum:

Acaba Hazreti Muhammed’in tasvirinin yasak olması, bir yanıyla iyi mi olmuştur?

Çünkü bu sayede dikkatimiz tasvirdeki yüzden, onun hakkında anlatılanlara yöneliyor

Böylece onun insani tarafını daha fazla keşfetme imkánımız doğuyor

Tabii bunda iki dinin peygamberlerine atfettiği imajın da etkisi var

Hıristiyanlık Hazreti İsa’yı, tamamen Tanrısalbir varlık olarak görürken, Müslümanlık onu tamamen bir insanolarak kabul ediyor

Tanrısal olan onun mesajı oluyor

Karen Armstrong’un kitabını bir kere daha, altını çize çize okudum

Kitapta daha yazabileceğim onlarca konu var

Ama bu kitabı bir kenara koyduktan sonra, kendimi bazı konularda sorgular halde buldum

Belki de bütün Müslüman áleminin sorması gereken sorular

* * *

Bizler, yani Müslüman dünya, bu kadar insani bir peygamberin mesajından, bugün nasıl bütün dünyada terörle özdeşleştirilmiş bir dini imaj ortaya çıkmasına izin verdik? Veya en azından mani olamadık

İzin verdik, mani olamadıkdiyorum; çünkü artık bu imajın yayılmasında sadece Hıristiyan álemini değil, Müslüman álemini de sorumlu buluyorum

Bizim dünyamızda bazı insanlar hálá Zarkavi’nin ölüm fotoğraflarından dini bir kahraman ikonası yaratmaya çalışıyor ve bizler de bunu bir türlü yıkamıyorsak, kendi kendimize şu soruyu sorma zamanı gelmiş, hatta geçmiş demektir

Bunun nedeni, sadece ABD ve İsrail’in hataları mıdır?

Müslüman áleminin makul çoğunluğunun hiç mi sorumluluğu yoktur