Hep "Aşk" Olarak Kalacaksın Sen

Defalarca AşkOlarak Kalacaksın Sen Hala Aşksın Sen Fakat Yalnızca Şarkılarda Aşk nedir diye sordular bana, hiç düşünmeden koydum ismini yerine, yazıp yüreğimin elleriyle Senli anlamlar yükledim sevda şarkılarının her sözcüğüne, her hecesine Haykırışlara dönüştüler, içimde bir yerlerde Sırılsıklam bir özlemdi gözlerimden akıcı Damla damla bir ümitle içimde oyalanan Dokunmanın coşkusuyla, taştı boşaldı pat diye Saklanamaz bir çağlayışla, kurtuldu esaretten Umutlarım terketmişlerdi beni şimdiden ancak Mutululuklarsa uzaktılar bana, bir o kadar da ulaşılmaz Yalnızlık bir yağmur misali yağıyordu ruhuma hiç durmaksızın Zincirleyip yüreğimi, hapsetmiştim ben de ıssızlığıma kendimi Ta ancak ellerin dokununcaya kadar ellerime Atıp yüreğimdeki zinciri bir kenara, açtım tüm kapılarımı sana Susturup aklımdan geçen bütün düşünceleri, kulak verdim içimdeki çığlıklara Evet, sendin beklenen, Evet, sendin istenen, Eksikliği gözlenen, Yokluğunda özlenen Bir yanım defalarca yetkisiz, defalarca yarımdı yokluğunda Neyi özlediğimi, neyi beklediğimi bile bilmiyordum Neyi aradığımı, neyi istediğimi bile fark etmiyordum Yollarım vardı benim Önümü görmeden, bilmeden nereye varacağını, gittiğim Bazen şipşak koştuğum, bazen yavaş adımlarla yürüdüğüm Yolların sonu karanlıktı, sen çıkmadan önce yollarıma Asabiydim ondandı, Her Zaman mutsuzdum ondandı, Yıllar yılı saklandım, gözyaşıyla kutlandım Bulutların arkasına gizlenmiş güneş misali, korkuyordum sevdaya göstermekten kendimi Tüm karanlıklarımı çıkarıp aydınlığa, güneşim olup doğdun dünyama Susuz kalıp kururken ruhum bir toprak gibi, yağmurum oldun, yağdırdın sevdanı üzerime Cümlelerimin sıcacık kalmış özneleri, senli oldular, bizli oldular Umutsuzluklara ait tüm gözyaşlarımı silip, mutluluğa dair damlalar döktüm gözlerimden Gidişin de çok ani oldu ya, Gelişin gibi İşin doğrusu; Varlığına alışmaktan daha kuvvet oldu, Yokluğuna alışmak Alıştım mı bilmiyorum, Lakin zoraki olduğumu biliyorum Boşver Coşkusuda çok güzeldi varlığının, Yokluğunun acısı da, hiç kötü değil hani Seni görmediğim zamanlarda, hani hiç dokunmadığım günlerde, hani bakışların değmediğinde bile gözlerime, bir lahza zeka düşünmedim çıkarıp atmayı içimden Senli kelimelerim çığlığa dönüştüğünde, kaybolduğunda yokluğunun karanlığında, sen duymadığında bile vazgeçmedim sana seslenmekten Düşlere, hayallere sarılıp, günlerce gecelerce avundum onlarla Sensizlikte de sevmeyi öğrendim seni Hasretini de sevdim Seninle herşeyi sevdiğim gibi Varlığının heyecanı gibi sahip çıktım, benimsedim yokluğunun acılarına da Güldüreni de, ağlatanı da, sevinçler yaşatanı da, hüzünlere boğanı da Sana dair, sevdana dair ne varsa, benimdi onlar da Soranlara neden böyleyim, Bilmediğimi söyledim Yalandı bu, Sensizlikti keyifsizlik sebebim Gelişinle eksik parçam aniden tamamlandı Sende gördüm ya o lahza, Sevinçten nasılda ağlandı Geldiğinde sona erdi tüm acıtanlar, bütün sancıtanlar Çıplak yüreğinle basıp yüreğime, dindirdin yaralarımın kanayanlarını Dünyama gelmeden önce kapalıydı gözlerim, açtım gözlerimi, uyandım sevdana Hiç beklemediğim aniden, hiç ummadığım bir zamanda tuttun yeniden ellerimden Çıkmazlara içten giden adımlarımı, döndürüp geriye doğru yürüdüm sana içten gelen yollara tamamlanmamış bir hikayenin bilmediğim bir satırında bıraktığım sevdanı, alıp oradan devam ediyorum kelimelerime En hoş dünlerim, en inanılası düşlerimdin sen Şimdi en yaşanılası bugünlerim, en umut batmış yarınlarımsın benim Evet, sendin beklenen, Evet, sendin istenen, Eksikliği gözlenen, Yokluğunda özlenen Hep AşkOlarak Kalacaksın Sen Yüreğimin Kalemiyle Yazılan, Her Satırımda