Her Daim Geç Zaman

Her Daim Geç Süre Bir rüya gördüm yarı…Fazla uzak bir ülkenin kış mevsimi yaşamış bir deniz kıyısında küçük bir evde oturuyorumHayat geç kalmış bir bakışlı suratıma haykırıyor içindeki sisleriDerin bir yalnızlık şehvetli egemen havadaAğır bir kasırgadan yeni çıkmış derecede tutsaklık halinde hissediyorum kendimi,içimdeki bedenimiDuvarlarıma çarpan koyu mavi dalgalar bana fazla kızgınGeri çekercesine bakışlarımı,hüzünleniyorum ve akıyor parmaklarımın arasından göz yaşlarımHer şey için geç kalmışım…Süre değil bu köydeMinik bir kurtuluş hayaliyle birlikte gelmişim burayaİsmim çalımlı umutlarımın fiyakalı gülümseyişlerden fazla uzak!Tıpatıp bir fırtınanın kolları arasından savrulan hayat sarsıntıları gibi…Doğa sessizYaşayacak böylece çok anım varken,hepsi ertelenmiş benim yaşam sayfamın aralarındanVe anlıyorum ama her şey için fazla geçEskimiş,uğruna sevdalar yazdığım çocukça günlüklerimRafların arasından sarkan tozların gözleri yaşlıParlak bir esinti fikri bile geçmiyor evimin yanındanUnutulmuşum benzeri…Vakit bile unutmuş beni buralardaGeç kalmışım!Her daim geç kalmış vakit burada!