hiçbirşey için geç olmamalı!

hiçbirşey için geç olmamalı! Yaşadığı şehirden, bulunduğu ortamdan kısacası yaşantısından sıkılan bir adam, cebindeki eksik arz para ile yanında hiçbir şey almadan bulunduğu kenti terk edip daha önce hiç bilmediği bir ülkeye gitmiş Oraya demin alışmaya çalışırken pat diye bir ses duymuş Bir bağıran kimse, avazı çıktığı kadar meydanda bağırıyormuş: Tiyatro! Gelin! Kaçırmayın! Bu akşam Tiyatro! Adam hayatında hiç tiyatroya gitmemiş ve şahane derecede merak etmiş Biletin nereden alındığını öğrenmiş Bilet fiyatı cebindeki bütün para değin olmasına rağmen hiç çekinmeden bileti almış Başlamış merakla oyunu izlemeye Oyun yeniden, cümbür cemaat dağılmış ve bizim meraklı öylece kalmış, izlediği mükemmel oyun karşısında O sırada temizlikçi kadar salonu boşaltmak için uyarı almış Adamsa: Bana müdürünüzün yerini söyler misiniz? Onunla bir şey konuşmam gerek demiş Seyrettiği oyunun etkisi ile müdür ile konuşmuş ve ne olursa olsun, ne iş olursa olsun buranın bir parçası edinmek için çalışmak istediğini belirtmiş Müdür fazla şanslı olduğunu, şu sıralarda bir temizlikçi aradığını fakat önce onu denemesi gerektiğini açıklama etmiş ve denemek üzere aylardır dokunulmamış bir kütüphanenin temizliğini uygun bulmuş İşte burayı temizle Eğer beğenirsem seni işe alırım demiş ve gitmiş Tiyatro aşkının verdiği şevk ile temizleme beklenenden kısa sürede baştan Müdür odayı görmeden adamın samimiyetine inanmamış Onu diğerleri gibi işi savsaklayan biri sanmış Fakat odanın temizliğini görür görmez hayretler içinde kalmış Aylardır içeriye girilmeyen oda gıcır gıcır oluvermiş Müdür bu tez ve becerikli adamı işe almaya karar vermiş Işlenmiş seni işe alıyorum Ama benim yatacak yerim değil O süre burada yatarsın ve işe daha erken başlarsın İstediği olan tiyatro tutkunu, huzurlu bir şekilde odayı terk ederken müdür Adın neydi senin buraya yazalım demiş Aldığı yanıt ise; William! William Sheakspeare! olmuş Bu öykü hem insanı dehşete düşürücü keza de ilham verici Sheaksper tiyatro yaşantısına bu şekilde başlamış Tam kırk (40) yaşında tiyatroyu o yıllarda tanımış ve büyük bir azimle o muhteşem oyunları yazmış Bundan Başka büyük bir fedakarlık göstermiş mesleği için Meslek hayatı her tarafında yalnızca üç saat uyuyarak yaşamını sürdürmüş Sabahtan erken kalkıp oyun provasını yapıyor oyununu oynuyor ve akşam tekrar oyun yazıyor Bu böyle sürüp gitmiş Bu hikayeyi ilk duyduğumda yaşamım için duyduğum kaygıları bir kenara bıraktım Anladım ama, hiçbir şey için geç yok İnsan eğer isterse imkansız gibi görünen olayları da gerçekleştirebilir Yeter fakat samimi istesin ve bunun için uğraş sarf etsin Hiçbir şey için geç yok Kırk yaşında olsak ta Yolun başında olsak ta Yeter ama isteyelim,istikrarlı olalım,azimli olalım