iltasyazilim
FD Üye
Hz Muhammed sav
Daima düşünceliydi Susması konuşmasından uzun sürerdi Lüzumsuz
yere konuşmaz; konuştuğunda ne fazla, ne eksik söz kullanırdı
Dünya işleri için kızmazdı Kendi şahsı için asla öfkelenmez ve öç almazdı
Kötü söz söylemezdi
Affediciliği tabii idi İntikam almazdı
Düşmanlarını sadece affetmekle kalmaz, onlara şeref ve değer de verirdi
Kendisini üç şeyden alıkoymuştu:
Kimseyle çekişmezdi
Çok konuşmazdı
Boş şeylerle uğraşmazdı
Umanı umutsuzluğa düşürmezdi
Hoşlanmadığı bir şey hakkında susardı
Hiç kimseyi ne yüzüne karşın ne de arkasından kınar ve ayıplardı
Kimsenin kusurunu araştırmazdı
Kimseye hakkında hayırlı olmayan sözü söylemezdi
Yanında en son konuşanı ilk önce konuşan gibi dikkatle dinlerdi
Bir toplulukta bulunduğu zaman bir şeye gülerlerse, oda güler; bir şeye
hayret ederlerse, o da onlara uyarak hayret ederdi
Gerçeğe aykırı övgüyü kabul etmezdi
Her zaman ağırbaşlıydı
Konuşurken çevresindekileri adeta kuşatırdı
Kelimeleri parıldayan inci dizileri gibi tatlı ve berraktı
Yürürken beraberindekilerin gerisinde yürürdü; Ayaklarını yerden canlıca kaldırır, iki yanına salınmaz, adımlarını geniş atar, yüksek bir yerden iner gibi öne doğru eğilir, vakar ve sükunetle rahatça yürürdü
Kapısına yardım için gelen kimseyi geri çevirmezdi
Bir gün kendisinden yaşça küçük bir dostunun omuzlarından tutarak şöyle
demişti: Sen dünyada garip bir kimse yahut bir yolcu gibi ol!
Her zaman hüzünlü ve mütebessim bir haletle dururdu
Adet üzere sarfedilen hiçbir kötü sözü ağzına almamıştı
Sıkıntılı hallerinde kabalaşmaz, bağırmazdı
Fakirlerle birlikte yerdi; öyle ki onlardan ayırt edilemezdi
Önüne ne konulursa yerdi
Sade kıyafetler giyer, gösterişten hoşlanmazdı
Konuşurken yüzünü başka tarafa çevirmez, bulunduğu mecliste ayrıcalıklı
bir yere oturmazdı
Sabahları evinden çıkarken söyle derdi: İlahi, doğru yoldan sapmaktan ve
saptırılmaktan, kanmaktan ve kandırılmaktan, haksızlık etmekten ve haksızlığa uğramaktan, saygısızlık etmekten sana sığınırım
Sıradan değildi; ama sıradan insanlar gibi yaşardı
O, HZ PEYGAMBER' DÍ
(ALEYHÍSSALATU VESSELAM)
Daima düşünceliydi Susması konuşmasından uzun sürerdi Lüzumsuz
yere konuşmaz; konuştuğunda ne fazla, ne eksik söz kullanırdı
Dünya işleri için kızmazdı Kendi şahsı için asla öfkelenmez ve öç almazdı
Kötü söz söylemezdi
Affediciliği tabii idi İntikam almazdı
Düşmanlarını sadece affetmekle kalmaz, onlara şeref ve değer de verirdi
Kendisini üç şeyden alıkoymuştu:
Kimseyle çekişmezdi
Çok konuşmazdı
Boş şeylerle uğraşmazdı
Umanı umutsuzluğa düşürmezdi
Hoşlanmadığı bir şey hakkında susardı
Hiç kimseyi ne yüzüne karşın ne de arkasından kınar ve ayıplardı
Kimsenin kusurunu araştırmazdı
Kimseye hakkında hayırlı olmayan sözü söylemezdi
Yanında en son konuşanı ilk önce konuşan gibi dikkatle dinlerdi
Bir toplulukta bulunduğu zaman bir şeye gülerlerse, oda güler; bir şeye
hayret ederlerse, o da onlara uyarak hayret ederdi
Gerçeğe aykırı övgüyü kabul etmezdi
Her zaman ağırbaşlıydı
Konuşurken çevresindekileri adeta kuşatırdı
Kelimeleri parıldayan inci dizileri gibi tatlı ve berraktı
Yürürken beraberindekilerin gerisinde yürürdü; Ayaklarını yerden canlıca kaldırır, iki yanına salınmaz, adımlarını geniş atar, yüksek bir yerden iner gibi öne doğru eğilir, vakar ve sükunetle rahatça yürürdü
Kapısına yardım için gelen kimseyi geri çevirmezdi
Bir gün kendisinden yaşça küçük bir dostunun omuzlarından tutarak şöyle
demişti: Sen dünyada garip bir kimse yahut bir yolcu gibi ol!
Her zaman hüzünlü ve mütebessim bir haletle dururdu
Adet üzere sarfedilen hiçbir kötü sözü ağzına almamıştı
Sıkıntılı hallerinde kabalaşmaz, bağırmazdı
Fakirlerle birlikte yerdi; öyle ki onlardan ayırt edilemezdi
Önüne ne konulursa yerdi
Sade kıyafetler giyer, gösterişten hoşlanmazdı
Konuşurken yüzünü başka tarafa çevirmez, bulunduğu mecliste ayrıcalıklı
bir yere oturmazdı
Sabahları evinden çıkarken söyle derdi: İlahi, doğru yoldan sapmaktan ve
saptırılmaktan, kanmaktan ve kandırılmaktan, haksızlık etmekten ve haksızlığa uğramaktan, saygısızlık etmekten sana sığınırım
Sıradan değildi; ama sıradan insanlar gibi yaşardı
O, HZ PEYGAMBER' DÍ
(ALEYHÍSSALATU VESSELAM)