İçimdeki Çocuğu Kaybettim / Bensizim

İçimdeki Çocuğu Kaybettim Bensizim Sahipsiz bir mavi balon gibi gözlerimYalnızlıktan özel baskı üretilmiş bir sayfaya düşülen dipnot gibi darmadağın içimdeki çocukUçsuz bucaksız bir köyün yamacında kaybettim düşlerimiEllerimden salıverdim bendeki seniAvuçlarımdaki yangına bir de senin özlemini ekledimUzaklaştırdım seni kendimdenBen kötüyüm ya, ben benekli yüzüm yaİçim sana kal derken dudaklarım kanlı bir gidişe mevzileniyorduSenin benim yorgunluklarımın altında ezilmemeni, içindeki ekin boylu saçlı kızın ölmemesini istiyordumSustum sen dek, seni iki yakaya böldümBir yanım sana ırak iken, bir yanda sana yanmaktaydıGittin; her rüzgarda kokunu aradımHer geleni, her kapı zilini sen sandım…Meğer sen benim kurabildiğim tek manalı cümlemmişsin Böylece büyükmüşsün ama içimde; ben seni öldürdükçe sen bana kök salıyordunTa içime, ta köklerime Senden önce dönülmeyecek dualara durdu kıblemSönmeyecek yıldızlara çevrildi omuzlarım Şimdilerde içimde yokum, dağıldı inceden saçlarım Daha Sonra da içimdeki renklerin gökkuşaklarının körü oldum benÜryan kaldı iki dudak arası lügatim Hani ben güz kızıyım ya , defalarca gölgelerinin izinden gidendim yaŞimdi gitmiyorum senden başka yereBittin bittim koca bir yanılgımdın içimdeEllerim sen kadar açık kaldıBıraktığın kapılardan hiç geçmedim benDudağımdaki öteki adın koyu bir özlemdi, içimdeki ise her zaman özlenenHer gece yüreğini giyinmek benim için ölüp tekrar doğmaktı küllerimdenGözlerinde küçük bir kız olmaktı Yeni bir bebek gibi sürünerek ilerlemek ellerindeDüşmek daima, sonra da senin yüreğinle ayaklanmakYürümek senin nefesinin izindeSenin gözlerinden izlemek çıplak denizi her geceÖlüm yanında her gece yeniden doğmanın hazzıydı seni sevmekAma en zoru; her sabahleyin seni üzerimden çıkarıp bana bol gelen içimdeki ben’i kuşanmaktıYüzümdeki her şeyi sana yabancılaştırmaktıBu bir maske değildiBu bir kendini blöf yapmak değildiSadece seni senden uzaktan sevmektiTıpkı toprağın aşağıda kökleri saklı kalan bir karoser gibiNe sana sen kadar yakınNe de sana ben değin uzak… Yoktun bendeYusuf oldum kuyulara indim sen diyeMecnun oldum çöllere bilendim senin yolların diyeNafile Çaresizim en fazla ta sensizŞimdi yalınayak gezinmekteyim anıların üzerinde Susmalara yeminli bir morg yalnızlığıma nefesinle hayat ver ey kelimelerin üstadıO Kadar derin kuyulardayım ki, çıkar beni içimdenAl beni cümlelerineKöklerini duvara dayamış, içindeki çocuğun katili olmaya hazırlanan bir yalnızlık abidesi gövdemden kurtar beniKanatlarım kırık olsa da yaşam ol sol yanımaTüm cephe hatlarım düşse de sen bende kal “ gözleri hayat kadar anlamlı adam “ Tenimde terinden bir ter Avuçlarımda saçlarından bir tel Gözlerimde özleminin ateşi İçimde senden bir sen Sende unuttuğum bir ben Ben içimdeki çocuğu kaybettim bensizim Biliyorum sensizlikte bir şarkı avutmaz beni Ne olur beni kendine kat Sen ve biz… İkimiz Sevgimiz Düşlerimiz Yürüyelim benzer safta, Yolumuz uzun Son durağımız mutluluk “Bensizliğime en iyi sen derman olursun koca iyi kalpli adam… Sığlığıma bir dua bereketiyle hayal Ben öldüm bendeki bende Tutabildiğim tek anlamım sensin… Seni kaybetmek istemiyorum Ne olur gitme seçme parça​