İki Hikaye

Can Tutsoy'un Karanlık Gözler'i ve Ozan Uzun 'un Son Adam'ı ile önünüzdeyiz...

KARANLIK GÖZLEREtrafı aniden ork ve goblin savasçıları ile dolmustu. Çok çaresizdi. Ne yapacağını kestiremiyordu. Daha evvel ona öğretildigi üzere sakin kalmaya çalıştı, ancak kaygı kanına islemisti. Bir türlü akıllıca düşünemiyordu. Khas, Sparta'nın oglu. Rhan ailesinin en büyük büyücüleri tarafindan yetistirilmisti. Muallimleri onunla grur duyuyor ve bir o kadarda çekiniyorlardi. Ne de olsa o kıtanın en ulu ve bir o kadarda istenilmeyen büyücüsü Sparta'nin oğluydu. Zati hocaları Khas'ın büyü konusundaki üstün yeteneğini pederinden aldığına emindi. Bir vakitler pederini eğitmis olan bu aile şimdide oğlunu eğitiyordu.Tabi oğlunun pederi üzere yoldan çıkmasına müsaade veremezlerdi ve bunun için Khas'ı mütemadi denetim ediyor ve hırsını dizginlemeye çalışıyorlardi. Bütün bunlar bir kaç saniye içinde gözlerinin önünden geçti. Sparta'nın oğlu, Sparta... Damarlarındaki kan kaynamaya basladi. Savaş ve büyü içindeki hırsı, güce olan açligini uyandırmıştı. Artık korkmuyordu. O Sparta'nin oğluydu ve bir taraflarda pederinin onu izlediğini, adeta denediğini hissedebiliyordu. Kulaklarında çınlayan bir ses haydi, artık tam devri diyordu. Elini siyah pelerininin ceplerine soktu. Havaya keskin bir kükürt kokusu yayıldı. Ağzindan ezgisel bir sesin çıktığı duyuldu, orkların birçoklarının da duyduğu son ses bu oldu. Aniden bir alev topunun üzerlerine sahih geldiğini gördüler. Birebir anda etrafa pişmiş et kokuları yayılmaya başladı. Kan Khas'ı külliyen denetimden çıkartmıstı , o gücü hissediyor ve denetim edebiliyordu. Tekrar birşeyler mırıldanmaya basladı , eli cebine gitti. Ekşi ve nahos bir koku etrafa yayılmıştı. Sonra elini kaldırarak ork ve goblin topluluğuna sahih bir yay çizdi. Yavaş ve emin bir halde, laflarına ara vermeden. Yayın içinde kalanlar birden dona kaldılar ve derin bir uykuya geçtiler. Ordunun geri kalani ise dehşet ve mevti tatmış olmanin verdiği güçle kaçmaya başladilar. Khas onlarla uğrasmadı bile. Buna tenezzül etmedi. Yalnızca gerilerinden bir lanet okudu. Olmuştu, ahir başarmıştı. Artık gerçek gücün hakimiydi ama ögrenmesi gereken çok sey olduğunu kendisi de biliyordu. Sakinleşince mektebine dönmeye karar verdi. En azından bir müddet daha orada kalip hazırlıklarını tamamlamaliydı....

Can Koray TUTSOY

SON ADAM
Ne kadar vakittir savaştığını hatırlayamıyordu. En son hatırladığı atının üzerinde düşmanın üzerine atıldığı idi. Sonra dehşet gelmişti ; kalbi güya bilinmeyen bir güç tarafından acımasızca sıkılıyordu. Şovalyelerin en kıdemlilerinden biri olduğu için korkusunu zahir edemezdi , gençlerin şevkini kırmaya hakkı yoktu. Kardeşlerini yüreklendirmek için en önden gitmişti , farkında olmasa bile bu hayatını kurtarmıştı. Ejderha nefesi orduların tepesine indiğinde pek az canlı hayatta kalabilmişti. Yüzsüz kraliçe her zamanki üzere şovalyeleri harcamak için kendi erlerini feda etmişti. O zavallı erlerin onun için hiç bir ehemmiyeti yoktu.

Şu anda ayaklarının üstündeydi atına ne olduğunu hatırlayamıyordu. Başı karışıktı , iç güdüleriyle savaşıyordu. Birden teğe karşında bir minatour belirdi , devasa baltasını şovalyenin başına hakikat savurdu. Ortaya çıkan güç inanılmazdı , kılıcıyla karşılık vermeye kalksa büyük bir ihtimal başını kaybedecekti ; lakin o o denli yapmadı. Eğilerek öfkeden kudurmuş boğa adamın baltasının altından geçti ve birdenbire kendisini balta ile minatour arasında buldu. Bu kadar yakın arada kılıcını kullanması imkansızdı , göz açıp kapayana kadar kılıcını sol eline aldı ve belinin gerisinden çıkardığı hançerini önündeki devin boğazına sapladı. Kasları sertleşen dev noktaya yığıldı. Tam bu sırada bir acı hissetti. Olduğu mekanda döndü ve onunla birlikte dönen kılıç tecrübe ile düşmanın koluna girdi. Acının da tesiriyle darbenin şiddeti katlanmıştı ve kılıç adamın kolunu kesmekle kalmadı , kaburgalarına saplandı. Kılıcı çekmek istedi lakin başaramadı. Bu bed anında önüne tepeden tırnağa zırhlı bir er çıktı daha o hançerini çekemeden rakip dev kılıcı ile geniş bir yay çizdi. Zırh kırılmıştı ve karnı açılmıştı ,kendi kanı bölgeye saçıldı. Mevti beklerken beklenmedik birşey oldu , bir topuz siyah giysili rakibin başını dağattı. Bir ses duydu , tahminen saatlerdir duyduğu tek konuşma buydu.

- Sir Uth Dargalas dikkat edin!

Bu yoldaşı taçşovalyesi Eran 'dı , hayatını kurtamıştı. Sonra Eran gözden kayboldu , imaj bulanıklaştı. Elini karnına götürünce , eline gelenin yalnızca kan değil tıpkı devranda bağırsakları olduğunu anladı. Dizleri üzerine çöktü , kılıcını aradı , en azından onunla birlikte ölmek istedi. Bir çığlık duydu , başını çevirince bir askerin mızrağını Eran'a sapladığını gördü. Öfke ona son bir güç verdi ayağa kalktı ve bağırarak koşmaya başladı. Şaşıran düşman askeri döndü ve mızrağını ona doğrulttu. Mızrak zırhını dağıtarak omuzuna girdi fakat o durmadı. Eğildi ve hançeri rakibini iki bacağının arasına soktu ve konuma yuvarlandı.

Dakikalar geçmişti , bir ağlama sesi duydu sürüne sürüne son rakibinin yanına gitti. Er , daha sahihi delikanlı berbat durumdaydı. Hançer bacaklarının arasından girmiş ve kaval kemiğini kırarak arttan çıkmştı. Geç gelecek berbat bir ölümdü.

Askerin yanına ulaştı ve kaskını çıkarmasıyla şok oldu .Bu bir genç hatundu, yirmisinde yoktu. Kızıl saçları kana bulanmıştı ve mavi gözleri yaşlar içindeydi.

-Ölmek istemiyorum lütfen , lütfen bana yardım et!!

Kızın sesi titriyordu , onun elini tuttu. Bütün istikrarlar alt üst olmuştu. Kardeşini öldüren bayandan nefret etmek istiyordu ancak bu çaresiz kıza çok acıyordu. Bu kızı bu duruma o sokmuştu.

" Ölecek miyim ? Lütfen bana yardım et " dedikten sonra kız doğrulur üzere oldu ve aşağıya baktı.

" Aman mevlam , hayır bu olamaz bunu bana sen yaptın , bana yardım etmek zorundasın lütfen!!!"

Derken hıçkırıklara boğuldu. Elini hançerin etrafında dolaştırıyor lakin ona dokunamıyor anlamsız sesler çıkarıyordu. Dargalas yarayı inceledi yapabileceği bir şey yoktu , kız kurtulsa bile belden aşağısı felç olacaktı. Yaşamak bir azap olacaktı. Kızın çığlıklarına daha ziyade dayamadı ve " yardım bulacağım " dedikten sonra ayağa kalktı ve savaş sahasında yürümeye başladı. Her bölge yanmış cesetlerle doluydu. Bölgede sızlayan birkaç er vardı. O yarım bilinçli bir biçimde Thakisis tapınağına yanlışsız yola koyuldu. Burada çok ağır çatışmalar olmuştu. Noktalar şovalye ölüleri ile doluydu. Kırılmış kapıdan içeri girdi. Cesetleri takip ederek altara ulaştı. Tarafta Paragn 'ın cesetini görünce çok şaşırmadı. Paladine rahibinin göğüs kafesi açılmıştı. En azından acı çekmedi diye düşündü kendi mevti büyük ihtimal bir kaç saat içinde ve acılarla gelecekti.

Buraya esas geliş gayesi kıza yardım etmek değildi. Sabah yaptığı konuşmada genç şovalyelere dediğini yapmaya gidiyordu. Bir şovalye hayatta kalsa bile hayatının son damlasına kadar uğraş edip ejderin gözünü yok etmeliydi.

Ahir uğruna üç bin şovalyenin öldüğü cismi buldu. Orda altarın üstünde duruyordu. Bir insan başından biraz büyüktü. Tek göz niyetini anladığı şovalyeye döndü. Derken aklı karıştı , ruhunun derinliklerinde bir ses duydu.

- Bunu yapamazsın , benim yardımımla kendi hayatını kurtarabilirsin. Şovalyelere de yardım edebilirim!!! Kendini düşünmüyorsan o kızı düşün , onu o hale sen getirdin!
- Çık başımdan lanet yaratık!!!

"Paladine bana yardım et "dedi ve kılıcını göze savurdu. Bir çığlık duydu ve birşey ona çarptı. Derken tepesinde thakisis baş rahibini gördü. Rahibin sol gözü kapanmıştı ve pek yeterli durumda değildi. Kısa bir boğuşmadan sonar tekrar ayağa kalktılar. Rahibin elinde bir topuz vardı , Dargalas o kadar şanslı değildi. Kılıcı çarpışmada mekana düşmüştü. Sabırsız rahip topuzunu beceresiksizce şovalyeye savurdu , hazırlıklı ve deneyimli şovalyek olluklarından biriyle darbeyi karşıladı ve zırhlı eldiveniyle rahibin suratına bir yumruk indirdi. Suratın kan sıçrayınca irkildi. Rahibin burnu kafatasını içine girmişti ancak burunla birlikte Dargalasın parmakları da kırılmıştı.

Kılıcına uzandı ve sol eliyle alandan aldı. Göze döndü , gözdeki dehşet sözü açıktı. Fakat son adamın içindeki son merhametde o kızda tükenmişti. Kılıç gözün tepesine inerken Dargalas kızı düşündü.

Dışarı yürümeye çabaladı lakin bir adım atmayı bile başaramadı. Olduğu tarafa çöktü ve ayaklarının dibindeki Paragn'a baktı. Derken Paragn'ın yüzlüğünü hatırladı. Bu yüzzük ona Paladine tarafından bahşedilen bir düzgünleştirme yüzüğüydü. İçindeki son kuvvetle Paragn'ın elinden yüzlüğü aldı ve taktı. "Paladine lütfen bana yardım et , o kızı kurtarmalıyım!" . Mavi bir ışık bütün vücudunu sardı. Imaj berraklaştı. Kendisini fizikî olarak harika hissediyordu. Yıllardır bu kadar dinç olmamıştı. Tüm yaraları kapanmıştı.
Yenilenmiş vücuduyla dışarı koştu. Kızın yanına vardığında çok geçti. Kız gözleri açık bir halde acılar içinde can vermişti. Bu sefer ağlayan Godhar Uth Dargalas'tı. Biraz daha çabuk olsa kızın hayatını kurtabilirdi. Bir işe yaramayacağını bile bile yüzzüğü kızın eline taktı. Sonra geri aldı. Fizikî olarak bütün yaraları kapanmıştı lakin ruhundaki bu yarayı kapamaya hiç bir büyünün gücü yetmezdi.

Ozan Uzun