Türkiye'nin en güncel forumlardan olan forumdas.com.tr'de forumda aktif ve katkısı olabilecek kişilerden gönüllü katkıda sağlayabilecek kişiler aranmaktadır.
bilgisayarci
FD Üye
“Ben kimseye bağlanamıyorum”, “ben herkese çabucak bağlanıyorum”, “ait hissetmiyorum hiçbir yere” vb. üzere telaffuzları duymuşsunuzdur yahut üzerine o kadar çok dizi-film çekildi ki kesinlikle izlemişsinizdir. Nedeni üzerine de az çok fikriniz vardır. “Bağlanma bozukluğu” diye bağırır bir çok kaynak. “Ben de bağlanma” bozukluğu var diye de espri yaparız hatta. Kulağa çok değerli gelmeyen bir kavram üzere geliyor lakin o denli derin bir konu ki “bağlanma” hayatımızın her alanını derinden tesirler. İş yaşantımızı, partnerimizle olan ilgimizi, çocuklarımızla olan münasebetimizi, hayatta köklenmemizi, yaşayış biçimimizi, vücudumuzu, kilo durumumuzu vb. alanı çok derinden tesirler. Bu kadar değerli sorun olan “bağlanma nasıl gelişiyor yahut sağlıklı gelişemiyor” ona bakalım.
Bağlanmanın birinci basamakları şimdi anne rahmine bile düşmeden gelişiyor aslında. Annemizin kendi annesi ile olan bağlanması nasılsa kendi yaralarını güzelleştirmeden bizimle de o denli bağ kuracaktır. Daha sonraki kısım gebelik sürecini planlarken oluyor. Tabi ki planlıysa...Gebeliğe ruhsal hazırlık bu manada çok kıymetli. Bir bebeği arzulamak, onun zihinde tasarlamak, üzerine konuşmak, fizikî ve ruhsal olarak hazırlık yapmak, benim yazarken sizin de okurken yüzünüzde hafif bir gülümse olmuştur illa ki.. Vücut kayıtlarımız bütün bunları tek tek yazıyor ve bebekler bu vücut kayıtlarının tam içine düşüyorlar. Biliyorlar münasebetiyle isteniyorlar mı? Arzulanıyorlar mı? Bekleniyorlar mı? Bağlanma süreci ilmek ilmek işlenmiş oluyor.
Sonra gebelik süreci geliyor. Bebek, annenin rahminde kısa bir müddetliğine konuk. Bu konuk her şeyi duyuyor, hissediyor, fikir sahibi oluyor. Kalıcı olarak geleceği ortam hakkında, ebeveynleri hakkında çok kıymetli bilgiler ediniyor. Bu bilgiler bağlanma sürecine değerli katkılarda bulunuyor. Annenin bebeği ile sesli bir formda konuşması, ona seslenmesi bebek için o denli kıymetli bir ayrıntı ki.. Yabancı bir yerde konuksunuz ve mesken sahipleri sizinle sohbet ediyorsa, sizi arzuluyorsa, ortam inançlı ve keyifliyse onlarla sıcacık bağlar geliştirirsiniz. Anneniz gebelik boyunca sizinle hiç konuşmuyorsa, ortam inançsız, sesler huzursuz, tahminen şiddet varsa korkar, o meskene gelmek istemez, huzursuz olursunuz. Dehşetli bir bağlanma oracıkta çabucak gelişir.
Başka kıymetli durum ise “doğum”... Doğum bir seyahattir. Bebeğin konutuna seyahati, bebeğin ailesine seyahat. Doğum bir şölendir, doğum yeryüzündeki en mucizevi olaydır. Sanki bu seyahatimiz nasıl oluyor? Bu seyahatte bebeğe, anneye hürmet duyuluyor mu? Bebeği bu seyahate çıkarken hissettikleri çok değerli. Ortamda nasıl bir hava var? Sesler nasıl? Mahremiyet var mı? Her göğüslü mahremiyet olan bir ortamda doğmak ve doğurulmak ister. Sevgi var mı bu yolcukta? Konuta giden uçakta hostesler güler yüzlü mü? Yolcularla konuşuyor mu? Onlara hoş yiyecek-içecek ikram ediyor mu? Bebek için bu seyahatteki bindiği için o denli değerli ki. Doğum grubu nasıl? Güler yüzlü mü? Anneyi ve yolcu bebeği sevgi ile karşılıyor mu? Yolcu iner inmez annesiyle buluşturacak mı? Ne kadar büyük korkular, küçücük bir bebek için ve ne kadar değerli sıkıntılar bebek için, bebeğin hayatta-annesiyle bağ kurması için.
Kurulamayan her bağ, inançlı bağlanamayan her bebek evvel kendi için sonra toplum için derin bir yara...
