İlk namaz tecrübesi

Amerika ’nın muhtelif üniversitelerinde devir yapan matematik Prof Jefri Lang İslam ’a antre hikayesini yazmış olduğu “ Soruncaya Kadar isimli eserinde derin felsefi düşüncelerle, ruhani duygular aralarında birincil namazını şöyle dile getiriyor:

Müslüman olduğum gün cami imamı, bana namazın kılınışını ifade eden bir kitap verdi Ancak Müslüman talebelerin buna endişelendiklerini gördüm, bana:

— Acele etme, rahat ol, zamanla yavaş yavaş yaparsın, dediler

Ben de kendi kendime, namaz bu dek güç mu, dedim ve talebeleri duymamazlıktan gelerek, hemen zamanında beş zaman namaz kılmaya karar verdim O gece, loş ve minik odama çekilerek kitaptan abdest ve namaz hareketleri egzersizlerini yaptım, namazda okunacak bir takım surelerin Arapça okunuşlarıyla İngilizce anlamlarını ezberlemeye çalıştım

İlk namaz denemesi için kendime güven gelince yatsı namazını kılmaya karar verdim Zaman gece yarısıydı, kitabı alıp banyoya girdim, kitabı açarak, mutfaktaki birincil yemek yemek denemesi yapan aşçı gibi kitaptaki talimatları uyarı ve incelikle bir bir uyguladım

Abdest bitince odanın ortasında durup, kapı ve pencerelerin kilitli ve kapalı olmasından kesin olduktan sonradan kıble olarak bildiğim tarafa yöneldim, derin bir nefes aldım ve elimi kaldırarak hain bir sesle Allahu Ekber dedim

Kimsenin beni işitmemesini ve görmemesini umuyordum, ağır ağır Fatiha suresi ile kısa bir sureyi Arapça olarak okudum İkinci bir tekbir alarak Rükua gittim, rükuda birazcık tedirginlik hissettim, çünkü hayatımda hiç kimseye eğilmemiştim Odada yalnız olduğumu hatırlayınca sevindim Sübhane Rabbiyel Azim dediğimde kalbimin hızla çarptığını hissettim
Yeniden tekbir getirerek doğruldum ve artık secdeye varma zamanı gelmişti Secdeye ulaşmak üzere ellerimi ve dizlerimi yere koyunca donakaldım, secdeye gidemiyordum, efendisinin önünde başını yere koyan esir gibi yüzümü, burnumu yere koyup kendimi zillet sandığım bir duruma düşüremiyordum, bundan başka bacaklarım da katlanamıyordu,
utandım gülünç duruma düştüm zannettim Bu durumda beni gören, dost ve tanıdıklarımın önünde acınacak ve alay edilecek halimi düşündüm, arkadaşlarımın kahkahalarını duyar gibi oluyordum

Bir müddet kararsızlık ettikten sonra derin bir nefes aldım, başımı seccadeye koydum, dikkatimi dağıtacak düşüncelere yer vermeden ikinci secdeye de vardım Bu esnada kendi kendime “Daha önümde üç tur daha var diye düşündüm ve kararlıydım: Neye mülk olursa olsun bu namazı tamamlayacağım Son secdede bütün bir sükûnet hissettim Nihayet teşehhütten sonradan selamlama verdim

Selamdan sonra bulunduğum yerde olduğum gibi kaldım, geriye doğru dönüp nefsimle giriştiğim savaşı aklımdan geçirdim, bir savaştan çıktığımı hissettim, daha sonra başımı önüme eğerek mahcup bir şekilde

— Allah ’ım geri zekalılığımdan ve tekebbürümden dolayı beni bağışla, uzak bir yerden geldim ve daha önümde kat edilecek uzun bir yol var, diye dua ettim
Bu esnada daha önce hiç yaşamadığım bir şeyi hissettim Bunu kelimelerle tasvir etmek muhtemel değil Vücudumu, kalbimin bir noktasından çıktığını hissettiğim ve anlatmaktan aciz kaldığım bir dalga kapladı, soğuk gibiydi, birincil etapta irkildim, vücuduma olan etkisinden ziyade acayip bir şekilde duygularımı etkiledi ve görünür bir rahmetin varlığını hissettim Bu rahmet daha sonra içime nüfuz ederek içimde kaynamaya başladı

Sonra sebebini bilmeden ağlamaya başladım, ağlamam artıp gözyaşlarım aktıkça, rahmet ve lütuftan inanılmaz bir gücün beni kucakladığını hissettim Günahkâr olmama karşın, günahlarımdan ya da utanç ve sevinçten dolayı ağlamıyordum Sanki büyük bir set gevşemiş ve içimdeki nefret ve hüzün sel olup gidiyor Bu satırları yazarken kendi kendime diyordum:

— Allah ’ın rahmet ve mağfireti, sadece günahları affetmiyor, o bununla birlikte bir şifa ve bir sekinedir

Uzun bir vakit başım eğik bir şekilde öylece diz üstü kaldım Ağlamam durunca, yaşadığım deneyi fikir ile izah etmenin muhtemel olmadığını anladım Bu esnada idrak ettiğim en önemli husus ise, benim Allah ’a ve namaza kuvvetle fakir olduğum gerçeği oldu Yerimden kalkmadan önce de şu duayı yaptım:
— Allah ’ım yeniden küfre girmeye cüret edersem beni, o küfre girmeden önce öldür ve bu hayattan kurtar, hata ve eksiksiz yaşamanın çok şiddet olduğunu biliyorum, oysa şunu yakînen biliyorum fakat, bir tek gün deha olsa Sensiz yaşamak, Senin varlığını inkâr etmem mümkün değildir


*