İmkansızdık sevgilim biz

İmkansızdık sevgilim biz Süre gelen zaman, akıp giden şehirler, üzerime geliyorlar Fikrim kollarında ölmek Nutkum susmak Gözlerim ise ağlamaktan yanlamasına Sabahları hiç olarak kalktım yatağımdan Aşk yoktu yüreğimde bundan böyle,sadece yatağımdaki gözyaşlarım kalmıştı İmkansızdı herşey bundan böyle Çıkmaz sokağa girmiştik uzun yolculuktan sonra Dönemezdik Göremezdik Gülemezdik Ve tekrar sevemezdik İmkansız aşktı bu Ağlamak imkansızdı Gülmek imkansız Yeniden abayı yakmak imkansızdı Belki başka birini severiz diyerek avuttuk birbirimizi Severek çoğalmayı denedik Sevdik sonunda Lakin imkansızı sevdiğimiz kadar sevemedik nicelerini Ellerimiz kavuşamayacak diye oturup şiir yazdık birbirimize tarihi geçmiş zamanlara küfür ederdik Sonradan ayrılık dört bir taraftan saldırıverdi bize Biz yenilirdik, savaşı kaybederdik Sabah olurdu,güneş doğardı yüzümüze Biz kıyamet sanardık günü Alt yandan gelemezdik bir türlü Uzaktan severdik birbirimizi Gece olur ağlardık Sabahları neşe ile kalkmak, güleç yüzümüze çağırmak imkansız Randevu saatine geç kalmak imkansızdı bizim aşkımızda Saç telimize duygular yüklerdik Seviyor,sevmiyor derdik birbirimize Bilirdik imkansızı,ses çıkarmazdık yeni ufuklara Kusardık,ayaklanma ederdik sessizliğe Dayanamaz,arardık tanıdık kokuları Süre ilerler biz sesimize hasret kalırdık imkansızlıkta Doyamadığımız tenden vazgeçip sese muhtaç olurduk İmkansızdık başlı başına Koşan bir rüzgar olup savrulurduk Bir o tarafa,bir de bu tarafa Göremezdik gözyaşlarımızı Çünkü biz her zaman imkansızdık bu hayatta ALINTI kaynak: hatiranet