Türkiye'nin en güncel forumlardan olan forumdas.com.tr'de forumda aktif ve katkısı olabilecek kişilerden gönüllü katkıda sağlayabilecek kişiler aranmaktadır.
İnanmak başarmanın yarısıdır
2006 Yaz mevsimi, İstanbul. Temmuz ayının son haftasını karşıladığımız sıcak bir yaz günü, validesiyle birlikte merkezime gelen 21 yaşındaki Bay B ile birinci kere tanışıyorduk. Kısa bir sohbetin akabinde kendisine sunduğumuz zatî malumat formunu doldurmasını rica ettik ve akabinde çalışma odama geçtik. Doldurulan anketi incelerken daha detaylı haberlere ulaşmak ismine kendisine kimi sorular yöneltirken, son kısmında nokta alan “kilo vermeniz sizin için ne kadar kıymetli? Lütfen 100 üzerinden bir puan verin: ……….” sorusuna Bay B’nin verdiği karşılık gözüme çarptı. Karşılığın yazılacağı alan yukarıda görüldüğü biçimde boş bırakıldığı için mevcut noktalar sebebiyle yazılan rakamı anlamakta güçlük çektim. Verilen yanıt 1.000 de olabilirdi, 100,0 tam puan da. Belirsizlik üzerine karşılığı birinci ağızdan öğrenmek istedim ve başparmağımla göstererek “bu soruya kaç puan verdiniz sanki?” diye bir soru yönelttim. Epeyce tok bir ses tonuyla BİNNNN! halinde bir karşılık aldım ve işte o an “bu iş tamamdır, Bay B mutlaka zayıflamayı başaracaktır” diye düşündüm.
Sahiden de kazandığım deneyimler sayesinde bu soruya verilen puanın 100’ün altına düştüğü durumlarda muvaffakiyetin da akıllıca orantılı olarak azaldığını sayısız defa gördüm. O yüzden zayıflama tedavisinde kişinin kendisinin tedaviyi sahiden istemesi kadar kıymetli bir şey yoktur. İtiraf etmem gerekirse; 18 yaş altındaki hiçbir bireyin, ebeveynlerine “beni bir bilirkişiye götürün, ben zayıflamak istiyorum” dediğini asla düşünmüyorum. “Biz üzerimize düşeni yaptık, zayıflaması için çok sayıda mütehassısa da götürdük, fakat hiçbiri evladımızı zayıflatamadı!” mazeretinin ardına sığınmak isteyen ailelerin, muaheze oklarından kurtulmak için başvurduğu bir yol olarak görüyorum. Evlatlarına gereğince vakit ayıran ve gereken ilgiyi, sevgiyi, şefkati, ihtimamı gösterip istikrarlı beslenmeleri ve hareket etmeleri için makul ortamlar sağlayan bir ailenin şişmanlık meselesi yaşayan evladının olma ihtimali hayli düşecektir kanaatindeyim.
Endokrinolog tarafından klinik muayenesi yapılan ve kan tahlil sonuçları yorumlanan danışanıma bilgisayar destekli bir sunum yaptım. Düzenlenmesi gereken beslenme programı ile ilgili olarak hekimin görüşlerinin yan aldığı ve tarafıma gönderdiği notu detaylı bir formda inceledim. Bilimselliği ve iş disiplini konusunda değerimin sonsuz olduğu, daha evvelden de tanıdığım ve pek çok ortak danışanımızın olduğu endokrinoloji eksperi, düzenlediği dokümanda Bay B’nin mahsusen şeker marazı konusunda taşıdığı riskten bahsetmekteydi. Kaldı ki kan tahlilleri de durumu çok net bir formda gözler önüne seriyordu. Acilen kolları sıvayarak işe koyuldum, fakat hiç beklemediğim makûs bir sürprizle karşılaştım. Bay B vücut bileşim tahlil cihazına çıktığı vakit ekranda “hata” ibaresi belirdi. Zira o devranlar Türkiye’deki vücut bileşim tahlili yapan cihazların hiçbiri 150 kg üzerindeki bireyler için tartım ve vücut yağı ölçümü yapamıyordu. Derhal mesken tipi bir banyo baskülü ile sorunu çözmeye kalktım. Baskül, 130 kg kapasiteli tam devrini tamamlayıp üzerine 37 kg vücut tartısını gösteriyordu ki, o güne kadar gördüğüm en yüksek vücut tartısındaki 2. danışanımla karşılaşıyordum. Florence Nightingale Hastanesi’nde çalıştığım periyotlarda gördüğüm 175 kg yükündeki hastamızdan sonra muayenehane ortamında gördüğüm en yüksek rakamdı 167 kg.
Berbata sahih gidişatı yavaşlatıp durduran ve daha birinci haftadan itibaren de kilo kaybı ile önüme çıkan Bay B’nin bu işe sımsıkı sarılmasındaki en büyük etmenlerden biri de, “bir gün 150 kg ve altına düşerek o cihazda vücut tahlili yaptıracağım” formundaki inadı olmuştu. “Her şerde bir hayır vardır” lafına örnek oluşum eden bu tablo yalnızca 35 gün ahir meyvelerini vermeye başladı. Her denetime geldiğinde diyetinin gücünü biraz daha artırmama karşın süratli kilo kaybının pek önüne geçemedik ve 5 hafta ahir 16,3 kg yük kaybı ile cihazda 150,7 rakamını gördük. Başlangıç yağ nispetini görme bahtım olmadığı için birinci haftalarda mezura, kaliper ve kumpas ile vücut ölçümlerindeki değişime ve bilhassa tartı kaybına bakarak yol alma kararı vermiştim. O saatten sonra değerli olan Bay B’nin üzerinden bir yük kalkması, daha rahat hareket edebilir hale gelmesi ve hepsinden kıymetlisi “isteyince oluyormuş” tasavvurunun yerleşmesi idi. Aslında kıyafetlerinin bol gelmeye başlaması, vücut yağ nispetindeki kaybın birinci göstergelerinden biri olarak kabul edilmektedir. Ne berhudar ki, o tarihten sonra vücudundaki yağ ve yağsız dokudaki değişimleri takip etme bahtımız olacaktı.
31.08.2006 tarihinden 18.05.2007 tarihine kadar geçen 9,5 aylık müddette (150,7 - 124,9) 25,8 kg yük kaybeden Bay B, (67,8 - 33,1) 34,7 kg yağ kaybetti ve yağsız doku kitlesinde (82,9 - 91,8) 8,9 kg kazanım oldu. Yağsız doku kitlesi başlığı altında yan alan kemik ve organlar değişmeyeceğine nazaran; (67,1 - 64,6) 2,5 kg su kaybından yola çıkarak (8,9 + 2,5) 11,4 kg kas ve mineral kazanımından bahsetmek mümkün olabilmektedir. Evet, böylesi bir tablo mümkün olabilir mi? Elbette olabilir. Istikrarlı bir diyet ve nizamlı bir spor programı ile kas kitlesini artırmak mümkündür. Ayrıyeten vücut bileşim tahlili cihazları uzun vadede “yalan makinesi” üzere düşünülebilir. Aslında Bay B’nin örneğini bu makaleye taşımamdaki en değerli çıkış noktası buydu: Azmin zaferi…
Bay B ile 03.08.2006 tarihindeki birinci denetiminde hayat şekli değişikliği üzerine detaylı bir görüşme yaptım. Kısa aralıklarda taşıt kullanmamasından, asansör ve yürüyen merdivenlerden uzak durmasına; her lokmadan sonra elindeki çatal ve kaşığı bırakmasından, alışverişe çıkarken karnının tok olmasına kadar pek çok teklifte bulundum. Bu tavsiyelerin mekan aldığı bir belgeyi da kendisine takdim ettim ve her hafta 1 sefer okumasını istedim. 10.08.2006 tarihindeki 2. denetimindeki süratli kilo kaybını görünce ve birkaç gün öncesinde başından geçen bir vukuatı anlatınca şöyle bir yönlendirme yapma gereksinimi hissettim:
- Cumartesi günü Bakırköy’de 1 - 2 işim vardı. İstanbul Caddesi’ndeki işimi bitirdim ve akabinde Özgürlük Meydanı’na yanlışsız geçmem gerekiyordu. Bakırköy’ü bilirsiniz, ara sokaklardan yürüyerek 5 dakikada meydana ulaşmak mümkün. Halbuki ben kulağı tersten göstermek, velev bazen trafikte beklemek pahasına her seferinde taksiye yahut minibüse binerdim.
- Eee, bu sefer yürüdünüz mü?
- (Göğsünü gererek) Yürüdüm tabi. Ancak nasıl yürüdüm, bi’ dinleyin: Tam caddenin bucağından taksi çeviriyordum ki, aklıma sizin “kısa aralarda taşıt kullanmayın” lafınız geldi ve yürümeye başladım. Malum, yaz mevsiminin tam ortasındayız ve hava hayli sıcaktı. Postanenin bucağındaki büfeye uğradım ve 1 paket kağıt mendil aldım. Uygun ki de almışım; Özgürlük Meydanı’na gidene kadar yalnızca yüzümdeki teri silmekle tüm paket bitmişti. Üzerimde açık mavi renkli, kısa kollu bir gömlek vardı. İçime atlet de giymemiştim. O denli bir terledim ki, gömlekte kuru bir bölge kalmamış, velev rengi laciverte dönmüştü. İnanın, gömleği sıksam 1 bardak su çıkardı. İşin en bed tarafı; göğüs kıllarım direkt olarak gömleğin altından görünüyordu.
- Korkunç. Öncelikle sizi tebrik ederim. Lakin bir teklifim olacak: Sonuçta üniversitede öğrencisiniz ve sıklıkla çevre ortamlara giriyor, bazen de pederinizin işyerine gidiyorsunuz. Terlemenizden yana hiçbir sorun yok, velev yararı çok. Olağanda taze ter kokmaz. Fakat ter ile beslenen bakteriler hengam ilerledikçe berbat kokulara sebep olabilirler. Bu durum gündelik hayatta canınızı sıkabilir ve sizi toplumsal ortamlardan, velev spordan uzaklaştırabilir. O yüzden şöyle bir yol izleyebilirsiniz: Dilerseniz geçen hafta size anlattığım hayat stili değişikliği tekliflerinden aktivite ile ilgili olanları büsbütün unutun. Yeniden kısa uzaklıklarda taşıt kullanmaya, yürüyen merdiven ve asansörleri tercih etmeye vs devam edin. Gelgelelim her duş öncesi hafif de olsa ter atmaya ihtimam gösterin. Örnek olarak; konutun sokağına girince taksiden inin ve son birkaç dakikalık arayı yürüyün. Apartmana girince merdivene yönelin. Sonuçta duş alıp üstünüzü değiştirme imkanı olacağı için böylesi bir mesele de yaşamamış olursunuz. Göreceksiniz ki, zayıfladıkça terleme nispetiniz da dolaylı olarak azalacaktır.
- Anlaştık, yüzünüzü kara çıkarmayacağım…
Diyete başlamadan evvelki periyotlarda atacağı adımın bile hesabını yapan danışanım, zayıfladıkça aktivite yapmak ismine elindeki tüm imkanları kullanmaya başladı. Yeşilköy sahilinde arabasından inip yürüyen ve arkadaşının direksiyona geçip kendisini takip etmesini isteyen, oturdukları sitedeki kullanılmayan spor salonu ve örtük havuzun canlı hale getirilmesi için site başkanı olan validesini devreye sokup sistemli olarak spor yapan, 140 cm derinlikteki havuzda yürüyen ve yüzen Bay B itimadımı tam mealiyle kazanmıştı. Velev diyete başladığı birinci günlerde konutunun banyosundaki yüksek tasarlanmış küvete bile girmekte zorlandığını belirten Bay B’nin, yalnızca birkaç ay sonrasında karateci edasıyla bacağını yaklaşık 175 cm yüksekliğe kadar kaldırdığını görünce ben bile çok etkilenmiştim. Hele ki bana bir itirafta bulundu ki, bahsetmeden geçemeyeceğim:
- Turgay Beyefendi size ne kadar teşekkür etsem azdır.
- Hayırdır?
- Bende, yıllarca almadığım tat hissini ortaya çıkardınız. Bana köftenin gerçek tadını öğrettiniz.
- Anlamadım, nasıl yani?
- Geçen akşam arkadaşlar “hadi burger yiyelim” diye tutturdular. Bir fast food zincir mağazaya gittik. Herkes büyük seçim mönüler isterken ben ne yaptım: Yalnızca 1 adet mayonezsiz hamburger ve yanında küçük uzunluk ayran aldım.
- Yeterli bir seçim yapmışsınız. Evvelden bu çeşit konumlarda neler yediğinizi en ince ayrıntısına kadar anlatmıştınız bana. Tebrik ederim sizi, olağanüstüsünüz.
- Durun imamım, bitmedi. Asıl artık başlıyor hikaye: Evvelce olsa o hamburgeri 2 ya da 3 ısırıkta bitirirdim. Fakat ben ne yaptım; evvel gözlerimle süzdüm, kokladım ve küçük bir ısırık aldım. Çabucak akabinde ellerimden tepsiye bırakıp yan döndüm. Hissederek çok uygun bir halde çiğnedim, çiğnedim, çiğnedim ve akabinde arkadaşlarla sohbete devam ettim. Sonra tekrar küçük bir ısırık aldım ve tıpkı biçimde maksimum tadı almayı denedim. O hamburgerin bitmemesi ismine elimden gelen tüm uğraşı gösterdim ve hayatımda bir lokmayı hiç çiğnemediğim kadar ağzımda çevirmeye başladım. İşte o devir anladım ki, ben o güne kadar yalnızca yemiş olmak için yemek yiyormuşum. Sizin sayenizde o güzelim köftenin, ekmeğin, besinlerin gerçek tadını almayı öğrendim. Sizi içtenlikle tebrik ederim.
- Dehşetli bir hikaye. Bunu başarabildiğiniz için asıl ben sizi tebrik ederim. Paylaşımınız için de ayrıyeten teşekkürlerimi sunuyorum.
2006 Yaz mevsimi, İstanbul. Temmuz ayının son haftasını karşıladığımız sıcak bir yaz günü, validesiyle birlikte merkezime gelen 21 yaşındaki Bay B ile birinci kere tanışıyorduk. Kısa bir sohbetin akabinde kendisine sunduğumuz zatî malumat formunu doldurmasını rica ettik ve akabinde çalışma odama geçtik. Doldurulan anketi incelerken daha detaylı haberlere ulaşmak ismine kendisine kimi sorular yöneltirken, son kısmında nokta alan “kilo vermeniz sizin için ne kadar kıymetli? Lütfen 100 üzerinden bir puan verin: ……….” sorusuna Bay B’nin verdiği karşılık gözüme çarptı. Karşılığın yazılacağı alan yukarıda görüldüğü biçimde boş bırakıldığı için mevcut noktalar sebebiyle yazılan rakamı anlamakta güçlük çektim. Verilen yanıt 1.000 de olabilirdi, 100,0 tam puan da. Belirsizlik üzerine karşılığı birinci ağızdan öğrenmek istedim ve başparmağımla göstererek “bu soruya kaç puan verdiniz sanki?” diye bir soru yönelttim. Epeyce tok bir ses tonuyla BİNNNN! halinde bir karşılık aldım ve işte o an “bu iş tamamdır, Bay B mutlaka zayıflamayı başaracaktır” diye düşündüm.
Sahiden de kazandığım deneyimler sayesinde bu soruya verilen puanın 100’ün altına düştüğü durumlarda muvaffakiyetin da akıllıca orantılı olarak azaldığını sayısız defa gördüm. O yüzden zayıflama tedavisinde kişinin kendisinin tedaviyi sahiden istemesi kadar kıymetli bir şey yoktur. İtiraf etmem gerekirse; 18 yaş altındaki hiçbir bireyin, ebeveynlerine “beni bir bilirkişiye götürün, ben zayıflamak istiyorum” dediğini asla düşünmüyorum. “Biz üzerimize düşeni yaptık, zayıflaması için çok sayıda mütehassısa da götürdük, fakat hiçbiri evladımızı zayıflatamadı!” mazeretinin ardına sığınmak isteyen ailelerin, muaheze oklarından kurtulmak için başvurduğu bir yol olarak görüyorum. Evlatlarına gereğince vakit ayıran ve gereken ilgiyi, sevgiyi, şefkati, ihtimamı gösterip istikrarlı beslenmeleri ve hareket etmeleri için makul ortamlar sağlayan bir ailenin şişmanlık meselesi yaşayan evladının olma ihtimali hayli düşecektir kanaatindeyim.
Endokrinolog tarafından klinik muayenesi yapılan ve kan tahlil sonuçları yorumlanan danışanıma bilgisayar destekli bir sunum yaptım. Düzenlenmesi gereken beslenme programı ile ilgili olarak hekimin görüşlerinin yan aldığı ve tarafıma gönderdiği notu detaylı bir formda inceledim. Bilimselliği ve iş disiplini konusunda değerimin sonsuz olduğu, daha evvelden de tanıdığım ve pek çok ortak danışanımızın olduğu endokrinoloji eksperi, düzenlediği dokümanda Bay B’nin mahsusen şeker marazı konusunda taşıdığı riskten bahsetmekteydi. Kaldı ki kan tahlilleri de durumu çok net bir formda gözler önüne seriyordu. Acilen kolları sıvayarak işe koyuldum, fakat hiç beklemediğim makûs bir sürprizle karşılaştım. Bay B vücut bileşim tahlil cihazına çıktığı vakit ekranda “hata” ibaresi belirdi. Zira o devranlar Türkiye’deki vücut bileşim tahlili yapan cihazların hiçbiri 150 kg üzerindeki bireyler için tartım ve vücut yağı ölçümü yapamıyordu. Derhal mesken tipi bir banyo baskülü ile sorunu çözmeye kalktım. Baskül, 130 kg kapasiteli tam devrini tamamlayıp üzerine 37 kg vücut tartısını gösteriyordu ki, o güne kadar gördüğüm en yüksek vücut tartısındaki 2. danışanımla karşılaşıyordum. Florence Nightingale Hastanesi’nde çalıştığım periyotlarda gördüğüm 175 kg yükündeki hastamızdan sonra muayenehane ortamında gördüğüm en yüksek rakamdı 167 kg.
Berbata sahih gidişatı yavaşlatıp durduran ve daha birinci haftadan itibaren de kilo kaybı ile önüme çıkan Bay B’nin bu işe sımsıkı sarılmasındaki en büyük etmenlerden biri de, “bir gün 150 kg ve altına düşerek o cihazda vücut tahlili yaptıracağım” formundaki inadı olmuştu. “Her şerde bir hayır vardır” lafına örnek oluşum eden bu tablo yalnızca 35 gün ahir meyvelerini vermeye başladı. Her denetime geldiğinde diyetinin gücünü biraz daha artırmama karşın süratli kilo kaybının pek önüne geçemedik ve 5 hafta ahir 16,3 kg yük kaybı ile cihazda 150,7 rakamını gördük. Başlangıç yağ nispetini görme bahtım olmadığı için birinci haftalarda mezura, kaliper ve kumpas ile vücut ölçümlerindeki değişime ve bilhassa tartı kaybına bakarak yol alma kararı vermiştim. O saatten sonra değerli olan Bay B’nin üzerinden bir yük kalkması, daha rahat hareket edebilir hale gelmesi ve hepsinden kıymetlisi “isteyince oluyormuş” tasavvurunun yerleşmesi idi. Aslında kıyafetlerinin bol gelmeye başlaması, vücut yağ nispetindeki kaybın birinci göstergelerinden biri olarak kabul edilmektedir. Ne berhudar ki, o tarihten sonra vücudundaki yağ ve yağsız dokudaki değişimleri takip etme bahtımız olacaktı.
31.08.2006 tarihinden 18.05.2007 tarihine kadar geçen 9,5 aylık müddette (150,7 - 124,9) 25,8 kg yük kaybeden Bay B, (67,8 - 33,1) 34,7 kg yağ kaybetti ve yağsız doku kitlesinde (82,9 - 91,8) 8,9 kg kazanım oldu. Yağsız doku kitlesi başlığı altında yan alan kemik ve organlar değişmeyeceğine nazaran; (67,1 - 64,6) 2,5 kg su kaybından yola çıkarak (8,9 + 2,5) 11,4 kg kas ve mineral kazanımından bahsetmek mümkün olabilmektedir. Evet, böylesi bir tablo mümkün olabilir mi? Elbette olabilir. Istikrarlı bir diyet ve nizamlı bir spor programı ile kas kitlesini artırmak mümkündür. Ayrıyeten vücut bileşim tahlili cihazları uzun vadede “yalan makinesi” üzere düşünülebilir. Aslında Bay B’nin örneğini bu makaleye taşımamdaki en değerli çıkış noktası buydu: Azmin zaferi…
Bay B ile 03.08.2006 tarihindeki birinci denetiminde hayat şekli değişikliği üzerine detaylı bir görüşme yaptım. Kısa aralıklarda taşıt kullanmamasından, asansör ve yürüyen merdivenlerden uzak durmasına; her lokmadan sonra elindeki çatal ve kaşığı bırakmasından, alışverişe çıkarken karnının tok olmasına kadar pek çok teklifte bulundum. Bu tavsiyelerin mekan aldığı bir belgeyi da kendisine takdim ettim ve her hafta 1 sefer okumasını istedim. 10.08.2006 tarihindeki 2. denetimindeki süratli kilo kaybını görünce ve birkaç gün öncesinde başından geçen bir vukuatı anlatınca şöyle bir yönlendirme yapma gereksinimi hissettim:
- Cumartesi günü Bakırköy’de 1 - 2 işim vardı. İstanbul Caddesi’ndeki işimi bitirdim ve akabinde Özgürlük Meydanı’na yanlışsız geçmem gerekiyordu. Bakırköy’ü bilirsiniz, ara sokaklardan yürüyerek 5 dakikada meydana ulaşmak mümkün. Halbuki ben kulağı tersten göstermek, velev bazen trafikte beklemek pahasına her seferinde taksiye yahut minibüse binerdim.
- Eee, bu sefer yürüdünüz mü?
- (Göğsünü gererek) Yürüdüm tabi. Ancak nasıl yürüdüm, bi’ dinleyin: Tam caddenin bucağından taksi çeviriyordum ki, aklıma sizin “kısa aralarda taşıt kullanmayın” lafınız geldi ve yürümeye başladım. Malum, yaz mevsiminin tam ortasındayız ve hava hayli sıcaktı. Postanenin bucağındaki büfeye uğradım ve 1 paket kağıt mendil aldım. Uygun ki de almışım; Özgürlük Meydanı’na gidene kadar yalnızca yüzümdeki teri silmekle tüm paket bitmişti. Üzerimde açık mavi renkli, kısa kollu bir gömlek vardı. İçime atlet de giymemiştim. O denli bir terledim ki, gömlekte kuru bir bölge kalmamış, velev rengi laciverte dönmüştü. İnanın, gömleği sıksam 1 bardak su çıkardı. İşin en bed tarafı; göğüs kıllarım direkt olarak gömleğin altından görünüyordu.
- Korkunç. Öncelikle sizi tebrik ederim. Lakin bir teklifim olacak: Sonuçta üniversitede öğrencisiniz ve sıklıkla çevre ortamlara giriyor, bazen de pederinizin işyerine gidiyorsunuz. Terlemenizden yana hiçbir sorun yok, velev yararı çok. Olağanda taze ter kokmaz. Fakat ter ile beslenen bakteriler hengam ilerledikçe berbat kokulara sebep olabilirler. Bu durum gündelik hayatta canınızı sıkabilir ve sizi toplumsal ortamlardan, velev spordan uzaklaştırabilir. O yüzden şöyle bir yol izleyebilirsiniz: Dilerseniz geçen hafta size anlattığım hayat stili değişikliği tekliflerinden aktivite ile ilgili olanları büsbütün unutun. Yeniden kısa uzaklıklarda taşıt kullanmaya, yürüyen merdiven ve asansörleri tercih etmeye vs devam edin. Gelgelelim her duş öncesi hafif de olsa ter atmaya ihtimam gösterin. Örnek olarak; konutun sokağına girince taksiden inin ve son birkaç dakikalık arayı yürüyün. Apartmana girince merdivene yönelin. Sonuçta duş alıp üstünüzü değiştirme imkanı olacağı için böylesi bir mesele de yaşamamış olursunuz. Göreceksiniz ki, zayıfladıkça terleme nispetiniz da dolaylı olarak azalacaktır.
- Anlaştık, yüzünüzü kara çıkarmayacağım…
Diyete başlamadan evvelki periyotlarda atacağı adımın bile hesabını yapan danışanım, zayıfladıkça aktivite yapmak ismine elindeki tüm imkanları kullanmaya başladı. Yeşilköy sahilinde arabasından inip yürüyen ve arkadaşının direksiyona geçip kendisini takip etmesini isteyen, oturdukları sitedeki kullanılmayan spor salonu ve örtük havuzun canlı hale getirilmesi için site başkanı olan validesini devreye sokup sistemli olarak spor yapan, 140 cm derinlikteki havuzda yürüyen ve yüzen Bay B itimadımı tam mealiyle kazanmıştı. Velev diyete başladığı birinci günlerde konutunun banyosundaki yüksek tasarlanmış küvete bile girmekte zorlandığını belirten Bay B’nin, yalnızca birkaç ay sonrasında karateci edasıyla bacağını yaklaşık 175 cm yüksekliğe kadar kaldırdığını görünce ben bile çok etkilenmiştim. Hele ki bana bir itirafta bulundu ki, bahsetmeden geçemeyeceğim:
- Turgay Beyefendi size ne kadar teşekkür etsem azdır.
- Hayırdır?
- Bende, yıllarca almadığım tat hissini ortaya çıkardınız. Bana köftenin gerçek tadını öğrettiniz.
- Anlamadım, nasıl yani?
- Geçen akşam arkadaşlar “hadi burger yiyelim” diye tutturdular. Bir fast food zincir mağazaya gittik. Herkes büyük seçim mönüler isterken ben ne yaptım: Yalnızca 1 adet mayonezsiz hamburger ve yanında küçük uzunluk ayran aldım.
- Yeterli bir seçim yapmışsınız. Evvelden bu çeşit konumlarda neler yediğinizi en ince ayrıntısına kadar anlatmıştınız bana. Tebrik ederim sizi, olağanüstüsünüz.
- Durun imamım, bitmedi. Asıl artık başlıyor hikaye: Evvelce olsa o hamburgeri 2 ya da 3 ısırıkta bitirirdim. Fakat ben ne yaptım; evvel gözlerimle süzdüm, kokladım ve küçük bir ısırık aldım. Çabucak akabinde ellerimden tepsiye bırakıp yan döndüm. Hissederek çok uygun bir halde çiğnedim, çiğnedim, çiğnedim ve akabinde arkadaşlarla sohbete devam ettim. Sonra tekrar küçük bir ısırık aldım ve tıpkı biçimde maksimum tadı almayı denedim. O hamburgerin bitmemesi ismine elimden gelen tüm uğraşı gösterdim ve hayatımda bir lokmayı hiç çiğnemediğim kadar ağzımda çevirmeye başladım. İşte o devir anladım ki, ben o güne kadar yalnızca yemiş olmak için yemek yiyormuşum. Sizin sayenizde o güzelim köftenin, ekmeğin, besinlerin gerçek tadını almayı öğrendim. Sizi içtenlikle tebrik ederim.
- Dehşetli bir hikaye. Bunu başarabildiğiniz için asıl ben sizi tebrik ederim. Paylaşımınız için de ayrıyeten teşekkürlerimi sunuyorum.
