Insanligin Iftihar Tablosu

Insanligin Iftihar Tablosu

Necip Fazil, Efendimiz’i (sallallahu aleyhi ve sellem) ifade icin “O ki, o yuzden variz derdi
Bu yaklasim, “Sen olmasaydin, âlemleri yaratmazdim hakikatindan mulhemdir
Evet Allah (celle celaluhu), kâinati O’nun (sallallahu aleyhi ve sellem) icin yaratmistir
Kâinat, Allah’i anlatan bir kitapsa ki, oyledir bu kitabin tercumani Hazreti Muhammed’dir (sallallahu aleyhi ve sellem)
Peygamberimiz’in vesilesiyle, kâinat kitabi okunabilmis ve anlasilamayan bir sir olarak kalmaktan cikmistir Onun icinde yasarken; onunla Allah’i tanimisizdir
Allah, Kur’âni Kerim’de beyan ettigi uzere, varligi, kendisine ibadet etsinler, Ibn Abbas’in tefsirine gore de, kendisini tanisinlar diye yaratmistir
Bu itibarla denebilir ki, Hazreti Muhammed (sallallahu aleyhi ve sellem), varligin bilinmesini ve dolayisiyla Allah’in taninmasini saglamistir
O’nu, kendinden once gelen peygamberler, misyonu olcusunde ve cercevesinde anlatmis ve haber vermistir
Meselâ, Enduluslu buyuk alim Kadi Iyaz’in Sifai Serif’inde gectigi uzere, Hazreti Âdem, kendisine yasaklanan meyveden yedikten sonra Cenâbi Allah’a O’nu sefaatci ederek yalvarmis; “Muhammed hurmetine beni affet! demistir
Cenâbi Allah’in, “Sen Muhammed’i nereden biliyorsun? sorusuna karsilik da, “Ben, Cennet’in kapisinda ‘Lâ ilâhe illallah, Muhammedun rasûlullah’ yazisini gordum Ismi, Sen’in Ismi Serifi’nin yaninda anilan biri, Sen’in yaninda en kiymetli olmalidir seklinde cevap vermistir
En son Hazreti Isa da O’ndan cok bahsetmis, Incillerin eldeki nushalarinda “Size daha cok soyleyeceklerim var; fakat simdi siz bunlari kaldiramazsiniz Ben gideyim, ta ki, dunyanin Efendisi, gercegin ruhu, hakki bâtildan ayiran Zât gelsin ve size butun hakikatleri anlatsin (Yuhanna, Bab 161214) demistir
Hazreti Isa, O’nu Ahmed olarak haber vermistir
Ilâhî bir tevafuktur ki, dedesi Abdulmuttalib, “Gokte ve yerdekiler O’nu ovsun diyerek, O’na Muhammed ismini koymustur
Imami Rabbanî gibi buyuk zatlar, onemle Hakikati Ahmediye ve Hakikati Muhammediye uzerinde dururlar
Cahiliye Araplari, pek cok kotulugu ve gunahi isleyebilen insanlardi
Merhametsiz ve gaddardilar
Hatta fakirlik korkusuyla ve bir de kendi anlayislarina gore, kiz cocugu sahibi olma utanciyla (!) kiz cocuklarini diri diri topraga gomdukleri de olurdu
Ancak bunun yaninda cok guzel hasletleri de vardi
Meselâ, comertlik ve cesaret onlarda cok onemli hususlardi
Butun bu guzel sifatlarin hepsinde O (sallallahu aleyhi ve sellem), herkesi gecmisti
O kadar ki, O’na herkes Muhammedu’lEmin diyordu
Ve tabiî Allah’tan aldigi Kur’âni Kerim de, soz ve belâgat acisindan butun sozleri geride birakmis ve hepsinin onune gecmisti
Oyle ki butun edipler bir araya gelip el ele verselerdi, bir sûre, hatta bir âyete bile nazire yapamayacaklardi
Evet O, bu derecede bir uslup, bir belâgat ve bir edebiyat mucizesiydi
O, en cok eza ve cefaya maruz birakildigi bir zamanda Mirac’la sereflendirilmisti
O (sallallahu aleyhi ve sellem), son derece mutevazi idi
Yerde oturup yemek yedigini goren bir kadin, “Koleler gibi oturmus, yemek yiyor deyince, ona: “Benden iyi kole mi olur? Ben, Allah’in kolesiyim deyivermisti
Her seyden once O bir kuldu Hazreti Cebrail (aleyhisselam)’in yaninda oldugu bir sirada acliktan soz edilmisti O’na, Allah’tan kul peygamber mi, melik peygamber mi olmayi tercih ettigi sorulunca da O, kul peygamber olmayi tercih etmisti
O misyonuna basladigi gun ne kadar mutevazi ise, Mekke’yi fethedip de, sehre bineginin uzerinde girerken ondan kat kat daha mutevazi idi
Rahatsizligi esnasinda Hazreti Âise’den dua talebinde bulunurdu
Bu derece mutevazi idi
Merhum Akif’imizin ifadelerini hatirlamamak ne mumkun:
Dunya neye sahipse, O’nun vergisidir hep; Medyûn O’na cemiyeti, medyûn O’na ferdi
Medyûndur o Masum’a butun bir beseriyet; Ya Rab, bizi Mahser’de bu ikrâr ile hasret!