İnşirâh…İnşirâh…İnşirâh…

İnşirâh…İnşirâh…İnşirâh…Hâra düştüm,dilime kan değdi yüreğime odDâra düştüm Ey Rab bana bir inşirahAhu efgânımı bir dinleyiver, bu gece çok karanlık…katran karası olmuş göğsümü bir açıver…Daraldım…Bir bakıver


“Biz senin göğsünü açıp genişletmedik mi?(inşirah1)



Genişlettin ey yar! Dünyadan bunaldığım her vakit,yağmur yağmur yüreğime,damla damla gözlerime düştünSemalarda yerim yok bilirim,arşlardan ta ki gönlüme düştünYaralar bedenimde yol çizerken adeta,tuz değil ,sen gönlüme tılsım sürdünDünya zemininde ayaklarım kayarken bir bilinmezliğe, tut n’olursun bırakma bilmediğim alemlere…Gece ve ben iki biçâre yine kapındayımSoluklanmak istiyorum Ya Rab! Gece yeminli konuşmuyor benimleGece küskün bana, yalnız bıraktım onu gelirim diyeGitmedim ona Ya Rab! Geceler bensiz geçti,seccadeler eşsiz,yıldızlar yoldaşsız kaydıGeceye söz verdim gelirim diye,gitmedimİhanetim var onaGece yeminliBen sana bugün yalnız geldimTerkedilmiş sevdaların mekanından geliyorumYıllanmış sevgilerin koynundanAyrılıklardan geliyorumYalnızlıktan…Gönlümün tenhasından geliyorumGecenin günahlarımı örtmeyen mahremiyetinden geliyorumDünyanın arkamdan yırttığı gömleğimleKimsenin duymadığı ama kulağımı çınlatan aff sesleriyle geliyorumAdemin utangaç bakışlarıyla,Nuh’un terki diyarıyla bir yunus affı edasıyla geliyorumDaraldım Ya Rab! ‘kabul’ ümidinin ferahlığıyla geliyorumYüreğim üşüyor artık,mahşeri bir yalnızlıkla geliyorumAç Ya Rab n’olursun aç göğsümü tekrar bir köz değdirİçimin vahalarından kurtar beniİnşirah inşirah inşirah…ayet ayet genişlet beni


“Yükünü senden alıp atmadık mı? O senin belini büken yükü (inşirah2)


Attın ey yar! Ben bilemedim yükümün azaldığını ama sen hafiflettin beniDünyanın omuzlarıma yüklediği bu ağırlık, yüzümü yere düşürmeye başlamışken,bu yükü benden alarak belimi sen doğrulttunRükuya eğilen bir beden senin karşında yüce makama erdiSecdeye değen baş,merhametinle sana erdiOysa ben bilemedimKirlenmiş yüreğimle,sözlerimi dünyaya aşina ettim kapıldım bu misafirhanenin işvesineŞimdi temaşa bile edemiyorum masivayıAydınlanmıyor gözlerim,yeşermiyor kırık düşlerimYoksa Ey Rab ben,sen olan benliğimi çoktan mı tükettim…Züleyha kadar günahkarım,Yusuf kadar masum olmak isterdim oysa ama ben düştüğüm zindanda ezilecek kadar günah topladımyüküm ağır…Tüm zerrelerim affına sığındı…Mecalsizim,hissizim,bir o kadar da cahilim…Al yükümü Ya Rab n’olursun al belimi büken bu yükü tekrar hafiflet beniDoğrult ki beni,yüzüm sana dönebileyimElimi sana açabileyimİnşirah inşirah inşirah…ayet ayet doğrult beni


“Senin şânını ve ününü yüceltmedik mi?(inşirah4)



Yücelttin ey yar! En şerefli varlık olarak açtım dünyaya gözlerimiMahlukata halife eyledinİnsan makamında ruhuma can verdinverdin de ben kıymetimi bilemedimAklımı sürgün ettim mantığın hiç uğramadığı yalancı uğraşlaraHer mevsim yağmur yağarken ruhuma,nadasa bıraktım kurak gönlümüHer insan ektiği biçer değil mi Ya Rab! Günah ektiğim bahçelerde kara güller büyüdü,kokusuz renksizIşığım bir mumun aydınlandığı kadar,verdiğim bir aldığım kadar fakat ben olamadım bir senin bana biçtiğin değer kadarbiraz mağrur,biraz bizâr,biraz da kendimi şekva ile geldimDeğersizliğimi bilerek,mecruh bir hal ile geldim işte…Sen şanımı yüceltirken,ben bir o kadar acziyetimle,nasır tutmuş ayaklarımla,kör olmuş gözlerimle,karalanmış hanemle geldimKalbimi avcuma sıkıştırarak,rengini kimse görmesin diye saklayarak getirdimAmansızım,dermansızım,fermansızımN’olurs un Ya Rab yeniden yücelt beni gönül gözümden geçir beniGözyaşına gark eyle beni eyle ki insan bileyim kendimiİnşirah inşirah inrişah ayet ayet yücelt beni


“Yalnız Rabbine yönel(inşirah


Hayatın koylarından çıkıp senin limanına yöneldim Yar Rab!Sen ki sana gelmeyene dahi lütfederken,bilirim geri çevirmezsin beni kapındanNihayetsiz acziyetimle,dünyevi arzuların kıvrımlarından,yokuşlu yollarından,ben kendimden geçerek sana geldim bu gece’kün’ diyerek eyleyiverirsin diye bir ferman,ben ahvalimi dökerek sana geldim Ya Rab!Benim sana anlatmaya halimi kelama ne hacet,sen beni bilirsin benim halim zaten aşikârKurtar n’olursun bitsin artık bu esaret! Nefsanîyetin haysiyetini huzurda kırmaya geldimBakıp görmeyen gözlerimi sende açmaya,atıp yanmayan kalbimi sende yakmaya,her boşluğa sayan ama her daim seni anmayan dilimi konuşturmaya,sana muhtaçlığın şerefini başıma taç etmeye geldimSevdası her şeyden âlâ n’olursun aç yüreğimi ben senden bir inşirah istemeye geldim…İnşirah inşirah inşirah ayet ayet ferahlamaya geldimN’ola ahh n’ola Ya Rab , ben sende kalmaya geldimBir inşirah ayeti kadar sana yönelmeye geldim…




ALİ ve Aliler yeniden çıkmalı sahneye ;HAMZA dururken,Abbas mahcupken,EbuTalip şaşkınken,Ebu Lehep kızkın iken ALİ ortaya fırlamalı,tutmalı resuli kibriyanın ellerinden:işte ben;Ali, seninleyim,senin dostunvekilin kuruyucu meleğin,sünnetinin ve davanın iz sürücüsüKimse yoksa ben varım ya Muhammed…

Üretmeli, geliştirmeli:Harflerden kelimeler,kelimelerden medeniyyet öğretmeli barbar batının ve dostlarının cahil,habis idraklerineİnsanlık cehaletten,gafletten ve zalimlerden kurtulsun;kendinse,ellerliyle şekillendiklerine tapınmaktan vazgeçsin öylece

Müminin zihni yarını, yarınları yaşamalıCihadı ve ictihadı kendinde yaşatmalı;üretken bir kafa,zanaatkar bir el,basiretli bir bakış ve hikmetli bir zihin taşıyıcısı olmalı beden

Üretmek ve geliştirmek zorunda mümin, cehaletten,esaretten ve sefaletten kurtulmak için inşa ve imar etmek zorunda

İşte bugün vahyin geldiği gündür

İşte bugün Muhammed olunduğu gündür; müjdeni ver,ellerindekini dağıtTopla ve beyan et