Geçtiğimiz aylarda Night Call isimli bir oyunun incelemesini paylaşmıştık, takip edenler hatırlayacaktır. Orada, sıradan bir taksi şoförü iken bir seri katilin yakalanması sürecinde polise yardımcı oluyor, taksiye binen yolcularla yaptığımız sohbetlerden haberler toplayıp katili bulmaya çalışıyorduk. Bu sefer sohbetten sorguya, taksi şoförlüğünden polisliğe geçtiğimiz bir imalat var önümüzde; Interrogation: You will be deceived...
Aslında radarıma takılan, beklediğim oyunlar arasında yan alan bir prodüksiyon değildi. Lakin sevdiğim stilde bir oyun olunca, bir de üstüne Night Call’da eksik bırakılan şeyleri tamamlamış olma ihtimalini düşününce şöyle bir bakalım dedik bu sefer beklentileri karşılayacak bir oyun var mı sanki önümüzde diye…
Hırsızlık, cinayet, terör…
Birinci olarak olağan bir hırsızlık vakasını çözerek başlıyoruz maceramıza. Bunu bir cinayet vakası takip ediyor. Başlangıçta yalnızca bir cinayetten ibaretmiş üzere görünen bu vakayı çözerken katilin radikal görüşlere sahip bir örgütün sempatizanı olduğunu açığa çıkarıyoruz. Şimdi ismi sanı çok duyulmamış ‘The Liberation Front’ isimli bu örgüt bir sonraki vakayla birlikte ana gündemimiz haline geliyor ve kendimizi bir terörle uğraş ünitesinin başında görevlendirilmiş olarak buluveriyoruz bir anda. Hikâyenin sonraki kısımlarında, bu örgütü açığa çıkarmak ve oluşturdukları tehdidi ortadan kaldırmak için uğraş ediyoruz. Bunu yaparken de noktası geliyor bir bombalı saldırıyı engellemeye, alanı geliyor bir rehine vakasında kimsenin burnu kanamadan hikayesi sonlandırmaya çalışıyoruz. Temasları açığa çıkarmak, bu örgütün kimler tarafından desteklendiğini, finansal kaynaklarını deşifre etmek ve önderlerini ele geçirip bu tehdidi sonlandırmak yegâne gayemiz haline geliyor.
Hikâyenin klişe yanları da var, ilgi çekebilecek kısımları da. Mahsusen ideolojik sıkıntılar, farklı siyasi görüşlerle ilgili metinler, karakterlerin motivasyonları, suça güdülenme üzere hususlara girdikçe daha manalı gelen bir hikâye olduğunu söylemek mümkün.
Âlâ polis-kötü polis…
Interrogation’ı metin tabanlı bir macera oyunu olarak tanımlayabiliriz, lakin vakit zaman tekrar geçtiğimiz aylarda incelediğimiz Laura Silver’ın Talihsiz Maceraları üzere bir görsel romana kaydığını da kabul etmek gerek. Bununla birlikte kimi strateji ögelerini de eksik bırakmamışlar.
İşi kitabına uydurup soru-cevap faslıyla bu sorguyu atlatırım da diyebiliyorsunuz ya da ses kayıt cihazını bir müddetliğine kapatıp biraz istenilmeyen polislik de yapabiliyorsunuz. Şiddet uygulayıp önünüzdekini konuşturmak bilhassa vakit sonu olan ve saniyelerin süratle geçip gittiği durumlarda, hele bir de önünüzdekinin konuşmaya hiç niyeti yoksa bir mecburilik üzere gelebiliyor sizlere. Lakin bunun bir yan tesiri olduğunu da gözden kaçırmamak lazım. Ses kaydındaki kopukluklar dikkat çekebiliyor. Şayet sorguladığınız bireyler dişli çıkar ve sonrasında bu bahis gündeme gelirse başınızı ağrıtabilir. Başkaca ekibinizdeki üyeler de sizin kitabın dışına çıkıp bu türlü bir formül izlemenizden rahatsızlık duyabiliyorlar. Yani sorguda şiddete başvurmak, sonradan olumsuz bir tabloyla karşı zıdda kalma riskini de beraberinde getiriyor.
Ekibi toparla, bütçeyi yönet, medyayı yönetim et… Bütün yük omuzlarımızda!
Birinci sorgulardan sonra ekibimize 3 üye katılıyor. Bunların belgelerini inceliyor, hangi ortamlarda yetenekleri olduğunu, geçmişlerinde ne üzere dertler bulunduğunu öğreniyor ve hikâyenin ilerleyen safhalarında bu haberlerden istifade ederek ekibi en yeterli formda yönetmeye ve hedefimize ulaşmaya uğraş ediyoruz. Sorgular arasında ekip üyelerine farklı vazifeler de verebiliyoruz. Bu hizmetleri verirken gerek elimizdeki vakayla ilgili bir görevlendirme yapmaya, gerek o hizmette muvaffakiyet bahtı yüksek olan ekip üyesini yönlendirmeye çalışıyoruz. Ekip üyeleriyle münasebetimizi de yeterli tutmaya itina gösteriyor, hengam devir Pub'a gidip birlikte vakit de geçiriyoruz. Sonuçta liderlik güç zanaat, elimizden geleni gerimize koymamak lazım.
İki mod arasındaki farkı bulun...
Oyunda iki farklı mod bulunuyor: ‘Interrogation Challenge’ daha zorlayıcı bir deneyim vadederken ‘Narrative Experience’ ise hikâyeye odaklanmak isteyenler için sunulan mod. Teoride bu türlü bir ayrım olsa da pratikte kendi adıma önemli bir fark göremedim açıkçası. Tahminen tek bir farktan bahsedebilirim; ‘Narrative’ kısmında işleri batırmak için sağlam bir performans sergilemeniz, bilhassa uğraş göstermeniz gerekirken ‘Interrogation’ modunda buna nazaran bir nebze daha kolay çuvallayabiliyorsunuz, fakat çok da değil Olur da bu türlü bir başarısızlık durumu olursa da ‘Rewind’ tuşuna basıyor ve maceranın evvelki safhasına dönerek günahınızı telafi etmeye çalışıyorsunuz (Narrative modunda bu tuşu kullanmaya gereksinim duyulmadığını bir kere daha belirtmiş olayım)
Kimi vakalarda üzerine oynayacağınız, yükleneceğiniz karakter daha en baştan kendisini anlaşılan ediyor. Kimilerinde ise biraz eşeledikten sonra keşfediyorsunuz. Bu tahminen oynanışı çokça zorlaştırmayıp olabildiğince geniş kitlelere hitap edebilmek için yapılmış bir tercih olabilir, ancak hikâyenin etkileyiciliğine ket vuran bir detay olarak da dikkat çekiyor.
Oyunun etkileyiciliğini zayıflatan bir farklı detay ise, tıpkı soruları tekrar tekrar sorabilmek (çoğu zaman). ‘Keşke şu soruyu vakitsiz sormasaydım’ diyeceğiniz bir an olmayacak yani. Müddet kısıdı olan vazifelerde ziyade vakit kaybetmemek namına tahminen daha az tekrar edebilirsiniz, ancak bu türlü bir sıkıntınız da bulunmadığında sonsuza kadar tıpkı soruları sorup durabiliyorsunuz – ki bu da oyunun gerçekçiliğine esaslı bir darbe daha vurmuş oluyor.
Son olarak, oyunda sizin karar verici olduğunuzu, hikayeye nitekim dahil olup bir şeyleri değiştirdiğinizi hissetmenize köstek olacak bir noktadan daha bahsedeyim: siz ne yaparsanız yapın değişmeyen sonuçlar! Sorgunun sonucunda ne olacağının baştan malûm olması, velev o sonuca gitmek için mecburi istikamet, tek bir gidişat bulunması can sıkıyor. Yani illaki muayyen bir soruyu sormak zaruriliği, sizin aslında daha yeterli olduğunu düşündüğünüz yoldan gidip de kendinizi çıkmaz sokakta bulmanız ve el mahkum tekrar oyunun dayattığı yola yönelmeniz pek de zevk alınacak bir detay olmasa gerek.
İncelemesinde de söz etmeye çalıştığım üzere Night Call için ‘kaçırılmış bir fırsat’ diye düşünmekteydim. Interrogation'a baktığımızda, bir adım daha uygun bir performans kelam konusu diyebilirim. Lakin bu oyun da eldeki materyale kıyasla biraz zayıf kalmış, güya daha güzel olabilirmiş hissiyatı veriyor. Yeniden de polisiye oyunlara ilgi duyanların, isimli vakaları çözmekten zevk sahaların oynayabilecekleri oyunlar arasında konumunu alıyor. Beklentiyi yükseltmeyince, orta halli bir oyun olduğunu baştan kabul edince keyif alınacak oyunlar vardır ya; işte Interrogation: You will be deceived de tam olarak bu kategoriye girecek oyunlardan.