İntrakranial anevrizmalar olağan popülasyonda rastgele bir nedenle ömrünü yitiren bireylerin yapılan otopsilerinde %3-5 orantısında tespit edilmiştir. Fakat bu kadar sık görülmesine karşı bu anevrizmaların kanama nispeti 13-15/100 000 dir. Yani mevcut olan bu anevrizmaların çok az bir kısmı kanamaya (beyin kanaması-subaraknoid kanama) meyillidir.
Lakin anevrizmaya bağlı oluşan dimağ kanamaları maatteessüf çok benign seyirli değildir. Bu tip hastaların %30-35'i kanamayı takiben kaybedilir, %30-35' ise tüm tıbbi ve cerrahi müdahalelere karşın önemli nörolojik sekel bırakacak halde ömürlerini devam ettirmek zorunda kalırlar. Ama %30 luk bir hasta popülasyonu tüm yapılan tıbbi ve cerrahi müdahaleler sonrası sıradan hayatlarına dönerler.
Yüz insandan 3-5 kişinin taşıdığı ne hengam patlıyacağı muayyen olmayan bir saatli bombayı başının içinde kim taşımak velev sorusuna ise karşılık herhalde hiçkimsedir.
İntrakranial anevrizmaların tespiti yani daha bulgu vermeden kanama yapmadan önce tespiti öncelikli bir hami tedavi yolu olmalıdır.
Anevrizmaların tespiti ise artık noninvaziv ve rastgele bir radyasyona maruz kalmadan %95 otanında bir güvenilirlikle İntrakranial MR angiografi görüntüleme ile yapılabilir.
Başkaca Aorta koartasyonu, polikistik böbrek illeti, Mukopolisakkaridozlar, Fibromuskuler Displazi üzere hastalıklarda anevrizma görülme sıklığı çok yüksek olduğu için bu küme hastalarda 3 yılda bir MR angiografi ile denetim önerilir ve şayet anevrizma tespit edilirse yıllık yahut 6 aylık MR angiografi ile takibi yapılarak büyüdüğü tespit edildiğinde yahut daha önce de (ilk tespit edildiği zaman) müdahale edilebilir.
Olağan popülasyonda MR angiografi ile tespit edilen anevrizmaların çapı 5mm den büyükse müdahale edilebilir yahut takibe alınabilir. Şayet anevrizmanın büyüdüğü yahut 9-10 mmden büyük olduğu tespit edilirse buna müdahale etmek en akılcı formüldür.
TÜM BU SORULARIN KARŞILIĞINI ÇEKİLECEK BİR İNTRAKRANİAL MR ANGİOGRAFİ İLE BULMAK VE GEREĞİNİ YAPMAK MÜMKÜNDÜR!
Lakin anevrizmaya bağlı oluşan dimağ kanamaları maatteessüf çok benign seyirli değildir. Bu tip hastaların %30-35'i kanamayı takiben kaybedilir, %30-35' ise tüm tıbbi ve cerrahi müdahalelere karşın önemli nörolojik sekel bırakacak halde ömürlerini devam ettirmek zorunda kalırlar. Ama %30 luk bir hasta popülasyonu tüm yapılan tıbbi ve cerrahi müdahaleler sonrası sıradan hayatlarına dönerler.
Yüz insandan 3-5 kişinin taşıdığı ne hengam patlıyacağı muayyen olmayan bir saatli bombayı başının içinde kim taşımak velev sorusuna ise karşılık herhalde hiçkimsedir.
İntrakranial anevrizmaların tespiti yani daha bulgu vermeden kanama yapmadan önce tespiti öncelikli bir hami tedavi yolu olmalıdır.
Anevrizmaların tespiti ise artık noninvaziv ve rastgele bir radyasyona maruz kalmadan %95 otanında bir güvenilirlikle İntrakranial MR angiografi görüntüleme ile yapılabilir.
Başkaca Aorta koartasyonu, polikistik böbrek illeti, Mukopolisakkaridozlar, Fibromuskuler Displazi üzere hastalıklarda anevrizma görülme sıklığı çok yüksek olduğu için bu küme hastalarda 3 yılda bir MR angiografi ile denetim önerilir ve şayet anevrizma tespit edilirse yıllık yahut 6 aylık MR angiografi ile takibi yapılarak büyüdüğü tespit edildiğinde yahut daha önce de (ilk tespit edildiği zaman) müdahale edilebilir.
Olağan popülasyonda MR angiografi ile tespit edilen anevrizmaların çapı 5mm den büyükse müdahale edilebilir yahut takibe alınabilir. Şayet anevrizmanın büyüdüğü yahut 9-10 mmden büyük olduğu tespit edilirse buna müdahale etmek en akılcı formüldür.
TÜM BU SORULARIN KARŞILIĞINI ÇEKİLECEK BİR İNTRAKRANİAL MR ANGİOGRAFİ İLE BULMAK VE GEREĞİNİ YAPMAK MÜMKÜNDÜR!