imagesisterdimki5ad1b04310212
İsterdim ki, her gidişin bir donuşu olsun! Ardından buğulu gozlerle el sallayanların, yuzlerinde kocaman bir gulumsemeyle kollarını actıklarını da gorebilsin her insan!
İsterdim ki, soylenmemiş sozcuklerin, kurulmamış cumlelerin değil, sadece; soylenmişlerin, kurulmuşların pişmanlığını duyalım; “uzgunum! diyecek zamanımız olsun!
Bağışlanmayacak kadar buyuk olmasın suclar!
İsterdim ki, sığınacak bir liman bulabilelim fırtınanın ortasında; yurek dardayken, “vazgecme! diyecek dostlarımız da olsun!
İsterdim ki, kaybetmeden once ağlamayı, soylemeden once duşunmeyi, nefretin tuzağına duşmeden tartışmayı da bilelim
İlla, “savaş tehdidi altındayken atmayalım, “barış cığlıklarını
İlla, sevilmemiz gerekmesin, sevebilmek icin!
Dunyanın yalan olduğu genellikle bilinir de, hani bazen soyletirler insanı; “Dostluk, sevgi yalanmış! diye Gelip gecici dense, dilimizin ucundadır; şan, şohret, guzellik İsterdim ki, kimsenin aklından cıkmasın, gelip de gectiğimiz
Bir yolculuğu guzel yapan, yanımızdaki insanlardır ve her birimiz, bizlere odunc verilmiş bir hayatı yaşarız İsterdim ki; kadri, kıymeti bilinsin; aynı zaman dilimini paylaşıyor olmanın!
Kimse susmasın konuşması gerekirken; sadece, kazanacakları kavgalara girişmesin insanlar!
Duşlerimiz olsun, kimsenin cesaret edemediği turden!
İsterdim ki; acı rehberlik etmesin mutluluğa; olum, gozumuze sokup durmasın hayatı; hasrete ihtiyac duymasın vuslat!
İhanetin karası surulmesin alnımıza, ayazı vurmasın gozlerimize; kağıt uzerindeki gibi, oylece durmasın yureğimizde sevgi, bir işe yarasın!
Yaşlılar kimsesiz, gencler yarınsız kalmasın Hazan değmesin gulumseyen yuzlerine cocukların! Başı onde gezmesin insanım; aynalar, kırılmasın utancından!
Bana dokunmayan yılan bin yaşamasın, cuvaldızı tatmadan, saplanmasın iğneler!
Boşlukta sallanmasın uzatılan hicbir el; bulunsun, her selama bir karşılık veren!
İsterdim ki; acılar acımız, sevincler sevincimiz, haksızlıklar kavgamız olsun!
İsterdim ki; hepimizin bir turkusu olsun yureğini titreten, bir şiirimiz olsun umudun tukenmediği, bir amacımız olsun, uğruna bir omrun harcanacağı turden Bizsiz, bir hic olsun şu kainat!
Gel gor ki, mukemmel bir dunya değil yaşadığımız; gorunen o ki, mukemmel de olmayacak; ne O, ne biz!
“Bir insanı sevmekle başlayacak her şey! demiş, Sait Faik Abasiyanik Isterdim ki, bir insani sevmekle başlayalim!
Ama, oyle boyle degil, HERŞEYE RAGMEN!
sevginin sicakligiyla kalin
Alıntı
İsterdim ki, her gidişin bir donuşu olsun! Ardından buğulu gozlerle el sallayanların, yuzlerinde kocaman bir gulumsemeyle kollarını actıklarını da gorebilsin her insan!
İsterdim ki, soylenmemiş sozcuklerin, kurulmamış cumlelerin değil, sadece; soylenmişlerin, kurulmuşların pişmanlığını duyalım; “uzgunum! diyecek zamanımız olsun!
Bağışlanmayacak kadar buyuk olmasın suclar!
İsterdim ki, sığınacak bir liman bulabilelim fırtınanın ortasında; yurek dardayken, “vazgecme! diyecek dostlarımız da olsun!
İsterdim ki, kaybetmeden once ağlamayı, soylemeden once duşunmeyi, nefretin tuzağına duşmeden tartışmayı da bilelim
İlla, “savaş tehdidi altındayken atmayalım, “barış cığlıklarını
İlla, sevilmemiz gerekmesin, sevebilmek icin!
Dunyanın yalan olduğu genellikle bilinir de, hani bazen soyletirler insanı; “Dostluk, sevgi yalanmış! diye Gelip gecici dense, dilimizin ucundadır; şan, şohret, guzellik İsterdim ki, kimsenin aklından cıkmasın, gelip de gectiğimiz
Bir yolculuğu guzel yapan, yanımızdaki insanlardır ve her birimiz, bizlere odunc verilmiş bir hayatı yaşarız İsterdim ki; kadri, kıymeti bilinsin; aynı zaman dilimini paylaşıyor olmanın!
Kimse susmasın konuşması gerekirken; sadece, kazanacakları kavgalara girişmesin insanlar!
Duşlerimiz olsun, kimsenin cesaret edemediği turden!
İsterdim ki; acı rehberlik etmesin mutluluğa; olum, gozumuze sokup durmasın hayatı; hasrete ihtiyac duymasın vuslat!
İhanetin karası surulmesin alnımıza, ayazı vurmasın gozlerimize; kağıt uzerindeki gibi, oylece durmasın yureğimizde sevgi, bir işe yarasın!
Yaşlılar kimsesiz, gencler yarınsız kalmasın Hazan değmesin gulumseyen yuzlerine cocukların! Başı onde gezmesin insanım; aynalar, kırılmasın utancından!
Bana dokunmayan yılan bin yaşamasın, cuvaldızı tatmadan, saplanmasın iğneler!
Boşlukta sallanmasın uzatılan hicbir el; bulunsun, her selama bir karşılık veren!
İsterdim ki; acılar acımız, sevincler sevincimiz, haksızlıklar kavgamız olsun!
İsterdim ki; hepimizin bir turkusu olsun yureğini titreten, bir şiirimiz olsun umudun tukenmediği, bir amacımız olsun, uğruna bir omrun harcanacağı turden Bizsiz, bir hic olsun şu kainat!
Gel gor ki, mukemmel bir dunya değil yaşadığımız; gorunen o ki, mukemmel de olmayacak; ne O, ne biz!
“Bir insanı sevmekle başlayacak her şey! demiş, Sait Faik Abasiyanik Isterdim ki, bir insani sevmekle başlayalim!
Ama, oyle boyle degil, HERŞEYE RAGMEN!
sevginin sicakligiyla kalin
Alıntı