Kabus

Şu karanlık sokakta
Hayal meyal gördüğüm gölge ben miyim ?
Bu çürüyen eller benim mi?
Yalınızım bir cadde ortasında
Korkulardan bir boncuk diziyorum boynuma
Daha Sonra bir kedi çığlığı duyup irkiliyorum
Birbirlerini parçalayan kediler görüyorum
yeniden azıcık taze et,birazcık kan
Şah damarımda kanlı bir pençe
Bütün kalbimin üstünde
Kanlı tırnak izleri var
O Kadar oysa ; geceyi ikiye ayıracak değin


Düş meyal bir nefret saplanıyor içime
Nereye baksam karanlık
Nerden baksam tekrar o yürek parçalayıcı şarkı çalıyor
Bu küflenmiş yağmurlar çıldırtıyor beni
Hele bundan başka kabuslarıma sürtünen kediler var ya!
Ağızları kan kokan kediler
Sevenler ,sevilenler boylu boyunca bir cisim
Çatık kaşlı akbabablar tünüyor yapraklara
Daha Sonra ben nefret içinde
Daha Sonra ben yeniden hayal meyal o köşebaşındayım
Elimde kırık bir ayna
Silinmiş yansımama bakıyorum
Başım ellerimin arasında bir ağırlık
Hayallerimi toplamaya çalışıyorum


Sessizim ve yalnızım
Yürüyorum sokaklara baştan başa
Her adımda yüzlerce ışık yılı mesafedeyim
Ağlıyorum,gözlerim törpülenmiş
Yol kenarlarında kanayan devler görüyorum
Tasa sormak aklıma gelmiyor
Fikrim,bir karanlık boşluğa düğümleniyor zaman zaman
Gözlerim bir boşluğa bakıyor
Boşlukta parlayan gözler bana yaklaşıyor
Elim ayağım tutulmuş sanki
Bileklerimde dikenli teller,kanatıyor
Çırpınıyorum,anlaşılan komik bir halim var
Lağım kenarlarında gülüşen kemirgenler var


Bağıramıyorum sesim çıkmıyor
Avazım yırtılıyor tılsımlı bir büyünün içinde
Elimi uzatıyorum elini uzatmıyorsun
Bir cadı kazanında
Tenim çatlayıncaya değin yanıyorum
Çıyanlar bile gülüyor halime
Öldürüyorum yine geliyorlar
Tekrar geliyorlar üstüme
Ve etap seslerini duyuyorum sinsice
Karanlığın içinden ufak gölgeler yaklaşıyor
Etrafımda binlercesi
Öldürdükçe çoğalıyorlar
Ve çoğaldıkça büyüyorlar
Başedemiyorum

PARDUS *