Türkiye'nin en güncel forumlardan olan forumdas.com.tr'de forumda aktif ve katkısı olabilecek kişilerden gönüllü katkıda sağlayabilecek kişiler aranmaktadır.
iltasyazilim
FD Üye
Alıntı:
18 yüzyılda yaşamış ünlü İngiliz ressam William Holman Hunt, bir tablosunda bir bahçe resmetmiştir
Bir adam kapıya elleriyle abanmış, sanki içeriden bir cevap beklemektedir Bu tablo Londra Kraliyet Akademisi’nde sergileniyorken, bir san'at eleştirmeni tablonun ressamına döner ve “Güzel bir tablo doğrusu, ama anlamını bir türlü kavrayamadım der “Adamın vurduğu kapı hiç açılmayacak mı? Ona kapı kolu çizmeyi unutmuşsunuz da Hunt gülümser “Adam sıradan bir kapıya vurmuyor ki… Bu kapı, insan kalbini simgeliyor Bu kapı ancak içeriden açılabildiği için, dışında bir kola da gereksinim yoktur der
“Kalbin kapısı içerden açılır, sadece zili çalman ve beklemen gerekir
Açılırsa ne mutlu, eğer açılmazsa, beklerken öğrendiklerin yeter sana
Kaç kere çaldınız bir kalbin kapısını,
Kaç kere açıldı ardına kadar,
Ve kaç kere yüzünüze kapandı,
Büyük bir acıyla…
İçindeki sızının geçmesi kaç yılını aldı
Kaç kere kapı aralığından bakılıp, ne istediğin soruldu
Tam açılacağına ümitlendiğinde tekrar kapandı yüzüne…
Kaç gece sabahladın bir kapı önünde,
Sesin çıkmadan, yüreğinle de konuşabildiğini hissettiğin zamanlarda,
Beklerken büyüdüğünü hissettiğin oldu mu?
Dışarıdan ne kadar zorlasan da,
Kalbin kapısı sadece içerden açılır
Beklemen gerekir, sabırla ve ümitle…
Kolu, tokmağı olmaz kalp kapısının
Ancak içeriden açılır,
Doğru çalmayı bilirsen onu,
Sonuna kadar açılır sana…
Fazla zorlarsan ve incitirsen,
Bencilce yüklenirsen üzerine…
Kırılır, bozulur, belki de hiç açılmaz olur
Korkutur, incitirsen onu,
Tekrar tekrar kilitlenir,
Belki de anahtarı atılır derin sulara…
Doğru kapıyı bulup, çalmaya niyetlendiğinde
İçindeki sesten anlarsın doğru yolda olduğunu,
Her adımında çarpan yüreğin duracakmış gibi gelir sana
Bilirsin doğru yerdesin, doğru kapıyı çalıyorsun
Israrla ve güzel bir ümitle beklersin açılmasını…
Eğer kapı tokmağına değmediyse ellerin,
Sevgiyle ve ısrarla çalmadıysan,
En başta ümitsizse kalbin,
Önce yüreğini boşalt bütün yüklerinden
Bütün öfkelerini affet
Esiri olduğun ve esir ettiklerini,
Uçur yüreğinden
Ve tekrar çal kapıyı…
Bütün kalplere hükmedenin kapısını çalmadan,
Diğer kapıları çalmak yorar yüreğini,
Önce O’nun kapısını,
Sonrada O’nunla diğerlerinin kapısını çal
BANU YAŞAR Psikolog & Psikoterapist
18 yüzyılda yaşamış ünlü İngiliz ressam William Holman Hunt, bir tablosunda bir bahçe resmetmiştir
Bir adam kapıya elleriyle abanmış, sanki içeriden bir cevap beklemektedir Bu tablo Londra Kraliyet Akademisi’nde sergileniyorken, bir san'at eleştirmeni tablonun ressamına döner ve “Güzel bir tablo doğrusu, ama anlamını bir türlü kavrayamadım der “Adamın vurduğu kapı hiç açılmayacak mı? Ona kapı kolu çizmeyi unutmuşsunuz da Hunt gülümser “Adam sıradan bir kapıya vurmuyor ki… Bu kapı, insan kalbini simgeliyor Bu kapı ancak içeriden açılabildiği için, dışında bir kola da gereksinim yoktur der
“Kalbin kapısı içerden açılır, sadece zili çalman ve beklemen gerekir
Açılırsa ne mutlu, eğer açılmazsa, beklerken öğrendiklerin yeter sana
Kaç kere çaldınız bir kalbin kapısını,
Kaç kere açıldı ardına kadar,
Ve kaç kere yüzünüze kapandı,
Büyük bir acıyla…
İçindeki sızının geçmesi kaç yılını aldı
Kaç kere kapı aralığından bakılıp, ne istediğin soruldu
Tam açılacağına ümitlendiğinde tekrar kapandı yüzüne…
Kaç gece sabahladın bir kapı önünde,
Sesin çıkmadan, yüreğinle de konuşabildiğini hissettiğin zamanlarda,
Beklerken büyüdüğünü hissettiğin oldu mu?
Dışarıdan ne kadar zorlasan da,
Kalbin kapısı sadece içerden açılır
Beklemen gerekir, sabırla ve ümitle…
Kolu, tokmağı olmaz kalp kapısının
Ancak içeriden açılır,
Doğru çalmayı bilirsen onu,
Sonuna kadar açılır sana…
Fazla zorlarsan ve incitirsen,
Bencilce yüklenirsen üzerine…
Kırılır, bozulur, belki de hiç açılmaz olur
Korkutur, incitirsen onu,
Tekrar tekrar kilitlenir,
Belki de anahtarı atılır derin sulara…
Doğru kapıyı bulup, çalmaya niyetlendiğinde
İçindeki sesten anlarsın doğru yolda olduğunu,
Her adımında çarpan yüreğin duracakmış gibi gelir sana
Bilirsin doğru yerdesin, doğru kapıyı çalıyorsun
Israrla ve güzel bir ümitle beklersin açılmasını…
Eğer kapı tokmağına değmediyse ellerin,
Sevgiyle ve ısrarla çalmadıysan,
En başta ümitsizse kalbin,
Önce yüreğini boşalt bütün yüklerinden
Bütün öfkelerini affet
Esiri olduğun ve esir ettiklerini,
Uçur yüreğinden
Ve tekrar çal kapıyı…
Bütün kalplere hükmedenin kapısını çalmadan,
Diğer kapıları çalmak yorar yüreğini,
Önce O’nun kapısını,
Sonrada O’nunla diğerlerinin kapısını çal
BANU YAŞAR Psikolog & Psikoterapist
