kanuni sultan süleymanın vasiyeti

kanuni sultan süleymanın vasiyeti

Kanuni Sultan Süleyman Zigetvar Kalesini kuşatmış haldeyken hastalanıp ve vefat etti ardındaki Süleymaniye Camisine getirildi

kanuni sultan süleymanın vasiyeti
Cenaze namazı kılınacaktı

O gün Süleymaniye Camii cemaate sıcacık geldi Halkın bir ucu Mercan Yokuşunda, bir ucu Vefa Sokaklarındaydı

Bir devre mührünü vuran koca sultan, ebediyete uğurlanıyordu
Namazını Şeyhülislam Ebussuud Efendi kıldırdı

Namazı kılınmış, fâtihalar okunmuş, defin için kabre yaklaşılmıştı Sultanın naaşı tam mezarına konacaktı ama,elindeki çekmeceyi tabutun içine sıkıştırmaya çalışan bir saray ağası Ebussuud Efendinin gözünden kaçmadı

Ebussuud Efendi anında seslendi:

“Dur bakayım ağa! dedi, “Nedir o? Ne yapıyorsun orada?

Ağa: “Üzerimde bir emanet var efendim Bunu yerine bırakmam gerek! dedi

Ebussuud Efendi: “Olmaz! Böyle bir şey caiz yok diye kükredi

Ağa: “Efendim! Sultanımızın vasiyeti bu! dedi sertçe

“Vasiyet mi? İçinde ne var onun? “Bilmiyorum efendim “Ver bakayım şunu

Adamcağız elindeki çekmeceyi uzattı

Şeyhülislâm üstelik ne görsün; verdiği bunca fetvâlar, bunca hükümler kendi mühürleriyle ve imzalarıyla deste

deste paketlenmiş ve çekmeceye doldurulmuştu

Koca şeyhülislamın rengi uçup gitti Yüzü kül kesildi Benzinde bir damla kan kalmadı Gözleri karardı
Gücü dermanı kesildi Yıkıldı, yıkılacaktı Derhal oracığa çöktü

İki eliyle başını kavradı ve hıçkırıklara boğuldu

Etrafındakilerin şaşkın bakışları aşağı, ağzından fısıltı halinde şu cümleler döküldü:
“Ah Süleyman! Sen kendini kurtardın Bakalım Ebussuud nasıl hesap verecek?
Seçme Parça *