Karanlık...

Karanlık zulmetmeyi öğrendi
Daha Sonra ben vazgeçtim sevdadan
Sokaklar birdenbire değişiverdi
Bir kurşun sonrası
Okyanuslar dolusun kan
Sonrası kin,sonrası ayaklanma
Fakat hiç ihanetim olmadı
Sevdanın yarısı cebimde
Diğer yarısı heyelan
Birazcık saat,birazcık zaman
Kurtuluşa dışarı giden yolun peşinde
Yürümeyi öğrendim,
Karanlık zulmetmeyi öğrendiği vakit

Karanlık seni öğrendi
En bilinmedik rüyalarımdan
Kapattı tüm perdeleri
Siyah bir kir kaldı gerisinde
Bir vurgun yedim
Sürgün oldum nazarından
Sonrası düş, sonrası ziyan
Ama tarumar olduğum değin
Feryat etmedim
Eski bir hatıra,yıpranmış yollar
Ve bir an
Sana dönen yolların gerisinde
Dönmeyi öğrendim
Karanlık seni öğrendiği zaman

Karanlık sevmeyi öğrendi
Ölümün pembe dudaklarından
Açtı bütün perdelerini
Yeniden karanlık çıktı peşinde
Bütün umudumu kestim
Ufkum dümdüz karanlık
Göçeyledim sevdalardan
Vazgeçtim artık
Olası şey değil bu
Sendeki katıksız bir nisyan
Bendeki düpedüz isyan
Ve sonra ben
Ayrılığı sevdim
Karanlık
Sevmeyi öğrendiği zaman

PARDUS *