Karşıtların Ozdeşliği Ne Demektir?
Karşıtların bir ve aynı oluşu, Hegel deyimidir Hegel ’e gore karşıtlar ozdeştir, eşanlamda birbirlerinin icinde ve birbirleriyle aynıdırlar Elealılar ve PlatonAristoteles ve tum idealizmin savına Hegel şoyle varmaktadır: Masayı niteliklerinden, eş deyişle kavramlardan soyutlarsak ortada sadece ‘dır ’ eş deyişle ‘odur ’ kalır ki bu ne masa, ne kuş, ne ağac vb olmayan soyut bir varlıktır Tum idealizmin olduğu gibi Hegel ’in de bu savında dinsel bir temel var: Tevrat ’a gore Musa, Horeb ’de kendisine gorunen tanrıya adını soruyor Tanrı da ben ’im diye karşılık veriyor Yahudiler bu yuzden tanrıya ‘odur ’ anlamında ‘yaho ’ diyorlar, bu deyim sonradan var olan anlamında ‘yahova ’ sozcuğune donuşuyor (İdealizme gore varolan sadece bu tanrı ve başkaca hicbir şey değil) Bu varlığı varlığından da (eşdeyişle dır ya da odur ’dan da) soyutlarsak ortada sadece yokluk kalır Demek ki varlıkla yokluk ozdeştir ve birbirinin icindedir Demek ki gercek varolan değil, varolmayandır, bireysel olan değil, genel ve kavramsal olandır Demek ki masa ancak bilinemez bir şey olmakla nesnel ve bizim dışımızda bir şey olabilirdi, bilinen bir şey olduğundan ozneldir ve bizim icimizdedir
Kaldı ki kendisine bir kavram yukleyemeyeceğimiz hicbir şey yoktur, demek ki bizim dışımızda olan hicbir şey yoktur Demek ki ozneyle nesne ozdeştir
Her varlık ancak kavramsal olarak vardır Var olan her şey kavramsal olduğundan ve kavramlar da duşunsel olduğundan demek ki varolan her şey duşuncedir Hegel ’in bu savı klasik duşunceciliğin temel savıdır ve Berkeley ozdeksizciliğinin yinelenmesinden başka bir şey değildir
Karşıtların bir ve aynı oluşu, Hegel deyimidir Hegel ’e gore karşıtlar ozdeştir, eşanlamda birbirlerinin icinde ve birbirleriyle aynıdırlar Elealılar ve PlatonAristoteles ve tum idealizmin savına Hegel şoyle varmaktadır: Masayı niteliklerinden, eş deyişle kavramlardan soyutlarsak ortada sadece ‘dır ’ eş deyişle ‘odur ’ kalır ki bu ne masa, ne kuş, ne ağac vb olmayan soyut bir varlıktır Tum idealizmin olduğu gibi Hegel ’in de bu savında dinsel bir temel var: Tevrat ’a gore Musa, Horeb ’de kendisine gorunen tanrıya adını soruyor Tanrı da ben ’im diye karşılık veriyor Yahudiler bu yuzden tanrıya ‘odur ’ anlamında ‘yaho ’ diyorlar, bu deyim sonradan var olan anlamında ‘yahova ’ sozcuğune donuşuyor (İdealizme gore varolan sadece bu tanrı ve başkaca hicbir şey değil) Bu varlığı varlığından da (eşdeyişle dır ya da odur ’dan da) soyutlarsak ortada sadece yokluk kalır Demek ki varlıkla yokluk ozdeştir ve birbirinin icindedir Demek ki gercek varolan değil, varolmayandır, bireysel olan değil, genel ve kavramsal olandır Demek ki masa ancak bilinemez bir şey olmakla nesnel ve bizim dışımızda bir şey olabilirdi, bilinen bir şey olduğundan ozneldir ve bizim icimizdedir
Kaldı ki kendisine bir kavram yukleyemeyeceğimiz hicbir şey yoktur, demek ki bizim dışımızda olan hicbir şey yoktur Demek ki ozneyle nesne ozdeştir
Her varlık ancak kavramsal olarak vardır Var olan her şey kavramsal olduğundan ve kavramlar da duşunsel olduğundan demek ki varolan her şey duşuncedir Hegel ’in bu savı klasik duşunceciliğin temel savıdır ve Berkeley ozdeksizciliğinin yinelenmesinden başka bir şey değildir