Karşıyaka beni bekler. Bende seni…

Karşıyaka beni bekler Bende seni… karşıyaka Gizliden başlardı yağmur, esinti eserdi kordon da Ceketime ve atkıma sarılırdım Üşürdüm yokluğunda, üşürdüm sensiz Ağlardım bir damla yaş Yel alır götürürdü Karşıdan bakardım: Karşıyaka sen dek güzel Seni orda yitirmiştim, kucagımda gözyaşlarınla Ceketime sarıldığım gibi sarılmıştım Gitmemen için çok dua ettim ama olmadı Kapanmadı bu bere, kapandı sandım ama kanadı, İçimde garip bir sıcaklık yatıyor Biliyorum seni tekrar yazıyorum Aklımın bir ucunda nokta oluyorsun Üstümde ne değin acı varsa bir kenara atıyorum, Bir lahza gülüp bir an ağlıyorum İçimden sende kalan acıyı bulamıyorum Dönüp bir baktım esen rüzgâra, Neyim varsa aldı gitti ne sevdalar fark etti bu yürek, Lakin sende kırıldı Bu körfez bu deniz, demin geçen vapur, Şu uçan martılar Mahrum işte değil, bakıyorumda Karşıyaka, Gidişinin hediyesi gözyaşların, Gözlerinin içi ağlıyordu, kalbin olur ya de Çoğu şey diyebilirdin kalıp Ama gitmeyi istedin, susarak Güneş batıyor kordonda, ben karşıya yaka ya bakıyorum, Seni hatırlıyorum Rüzgârlı bir akşamüstü gidişini Akşam oluyor bende gitmeliyim Karşıyaka beni bekler Bende seni…