iltasyazilim
FD Üye
Kaybetmekle ilgili kompozisyon örneği,
Kaybetmek konulu kompozisyon,
Kaybetmek üzerine kompozisyonlar
Kaybedilen şeyler insana olduğundan daha kıymetli görünür
En büyük zaaflarımızdan biri; elimizin aşağıda olan şeyleri ve yakınımızda bulunan insanları vaktinde gereğince değerlendirip kıymetini takdir etmememizdir
Bu ola ki de alışkanlıklarımızın yarattığı bir vurdumduymazlıktır Her gün gördüğümüz ve görmekle bildiğimizi sandığımız şeyler üzerinde göz önünde bulundurmak aklımıza bile gelmez
Aradıklarımız çok defa avuçlarımızın arasındayken uzaktaki hayallerin ardından koşarız Bu, yenilikler arayan ve doymak bilmeyen ruhumuzun bir oyunu olsa lüzum!
Hatalarımızın sonucu veya kaderin bir sillesiyle elimizdekileri kaybettiğimiz zaman, önce acı çırpınışlarla ağlar, yıkılır, sudan çıkmış bir balık gibi ne yapacağımızı şaşırarak kaybedilen üstünde birincil kere düşünürüz En küçük meziyetler, iyilikler, güzellikler abartıcı muhayyelimizin dev aynası önünden geçtikçe, düşünce almaz bir şekilde büyür; ölümsüz bir kıymet kazanır Düşüncesiz, zamansız ve amaçsız bir değerlendirmedir bu Sanırız ancak, hayatımızın bütün anlamı, servetimiz, neşemiz, umudumuz bu kaybedilen şeydedir Ondan sonra bir karamsarlık ve yakınıp dövünme başlar
Ne olur, bütün bu gösterileri bir yanlamasına bıraksak; samimî ve doğru olsak! Elimizdekilerin kıymetini zamanında ve doğru bir şekilde değerlendirsek! Daha mutlu olmaz mıyız? *
Kaybetmek konulu kompozisyon,
Kaybetmek üzerine kompozisyonlar
Kaybedilen şeyler insana olduğundan daha kıymetli görünür
En büyük zaaflarımızdan biri; elimizin aşağıda olan şeyleri ve yakınımızda bulunan insanları vaktinde gereğince değerlendirip kıymetini takdir etmememizdir
Bu ola ki de alışkanlıklarımızın yarattığı bir vurdumduymazlıktır Her gün gördüğümüz ve görmekle bildiğimizi sandığımız şeyler üzerinde göz önünde bulundurmak aklımıza bile gelmez
Aradıklarımız çok defa avuçlarımızın arasındayken uzaktaki hayallerin ardından koşarız Bu, yenilikler arayan ve doymak bilmeyen ruhumuzun bir oyunu olsa lüzum!
Hatalarımızın sonucu veya kaderin bir sillesiyle elimizdekileri kaybettiğimiz zaman, önce acı çırpınışlarla ağlar, yıkılır, sudan çıkmış bir balık gibi ne yapacağımızı şaşırarak kaybedilen üstünde birincil kere düşünürüz En küçük meziyetler, iyilikler, güzellikler abartıcı muhayyelimizin dev aynası önünden geçtikçe, düşünce almaz bir şekilde büyür; ölümsüz bir kıymet kazanır Düşüncesiz, zamansız ve amaçsız bir değerlendirmedir bu Sanırız ancak, hayatımızın bütün anlamı, servetimiz, neşemiz, umudumuz bu kaybedilen şeydedir Ondan sonra bir karamsarlık ve yakınıp dövünme başlar
Ne olur, bütün bu gösterileri bir yanlamasına bıraksak; samimî ve doğru olsak! Elimizdekilerin kıymetini zamanında ve doğru bir şekilde değerlendirsek! Daha mutlu olmaz mıyız? *