imageskaybolanbiseyim5b0b3b00b2072
Kaybolan bi ’şeyim
Saatlerdir dolaşıyorum
Sanki bi ’şeylerim kaybolmuş da, onları arıyorum
“Sanki ne demek, hic duşundun mu?
Yani demek ki; sen oyle san!
Yani demek ki; aslında yok ama sen var zannet!
Yani, san ki şu şoyledir; ama aslında oyle değildir!
Vayy başıma; saatlerdir dolaşıyorum,icim icime dolaşık!
Dışımdaki her şey kayıp da ben mi her şeyi arıyorum;
yoksa her şey yerli yerinde de, kayıp olan ben miyim?
Kelimeler seni getirmiyor artık bana; sağır mı oldun?
Yoksa benim kelimelerim mi topallayan?
Halbuki şurda bile sen acmıştın nisan sonuna doğru
Mayısta senin rengindeydi her yan
Ve Haziransa baştan sona sen kokuyordu!
Hatıranı cağırıyor şimdi sokaklar
Şehrin sUreti; rimeli akmış bir surat fotoğrafı gibi karşımda!
Niye yazar durmadan bazı insanlar?
Niye bunca onemlidir ki her duygunun acığa cıkması?
Veya kim anlatabilmiş ki kendi duygularını bile, bir başkasına?
İnsan; gokte pamuklar gibi ucuşan bulutlarda beliren şekillere benziyor
Oyle değil mi?
Yani bir var, bir yok!
Nerdesin?
Oleceğim aklıma gelirdi de;
Olumu hatırlamadığım bir yazı yazacağım aklıma gelmezdi!
Nerdesin?
Sanki bir defterin ayrı sayfalarında gezinen kelimeleriz
Ben burda cığlık cığlığayım; belki sen de bir başka sayfada telaşlar icinde!
Ben, bana benzeyen kelimeler bırakıyorum surundukce zemine;
Sen, senden izler ciziyorsun
ama, hangi sayfaya?
Yavaşlayıp beklemem mi, yoksa hızlanıp yetişmem mi gerektiğini bilmeden
Ustelik numarasından da habersiz olduğum bir sayfada; seninle buluşmayı umuyorum!
Saatlerdir dolaşıyorum
Sanki bi ’şeylerim kaybolmuş da onları arıyorum
Belki rimeli akmış gibi, belki gobeği cıkmış gibi
Belki ve belki gibi
Sen, yoksun
Sen, yok olan;
Ben ise bi ’şeyleri kaybolmuş gibi arayan
Arayan!
Arayan!
Kaybolan bi ’şeyim
Saatlerdir dolaşıyorum
Sanki bi ’şeylerim kaybolmuş da, onları arıyorum
“Sanki ne demek, hic duşundun mu?
Yani demek ki; sen oyle san!
Yani demek ki; aslında yok ama sen var zannet!
Yani, san ki şu şoyledir; ama aslında oyle değildir!
Vayy başıma; saatlerdir dolaşıyorum,icim icime dolaşık!
Dışımdaki her şey kayıp da ben mi her şeyi arıyorum;
yoksa her şey yerli yerinde de, kayıp olan ben miyim?
Kelimeler seni getirmiyor artık bana; sağır mı oldun?
Yoksa benim kelimelerim mi topallayan?
Halbuki şurda bile sen acmıştın nisan sonuna doğru
Mayısta senin rengindeydi her yan
Ve Haziransa baştan sona sen kokuyordu!
Hatıranı cağırıyor şimdi sokaklar
Şehrin sUreti; rimeli akmış bir surat fotoğrafı gibi karşımda!
Niye yazar durmadan bazı insanlar?
Niye bunca onemlidir ki her duygunun acığa cıkması?
Veya kim anlatabilmiş ki kendi duygularını bile, bir başkasına?
İnsan; gokte pamuklar gibi ucuşan bulutlarda beliren şekillere benziyor
Oyle değil mi?
Yani bir var, bir yok!
Nerdesin?
Oleceğim aklıma gelirdi de;
Olumu hatırlamadığım bir yazı yazacağım aklıma gelmezdi!
Nerdesin?
Sanki bir defterin ayrı sayfalarında gezinen kelimeleriz
Ben burda cığlık cığlığayım; belki sen de bir başka sayfada telaşlar icinde!
Ben, bana benzeyen kelimeler bırakıyorum surundukce zemine;
Sen, senden izler ciziyorsun
ama, hangi sayfaya?
Yavaşlayıp beklemem mi, yoksa hızlanıp yetişmem mi gerektiğini bilmeden
Ustelik numarasından da habersiz olduğum bir sayfada; seninle buluşmayı umuyorum!
Saatlerdir dolaşıyorum
Sanki bi ’şeylerim kaybolmuş da onları arıyorum
Belki rimeli akmış gibi, belki gobeği cıkmış gibi
Belki ve belki gibi
Sen, yoksun
Sen, yok olan;
Ben ise bi ’şeyleri kaybolmuş gibi arayan
Arayan!
Arayan!