Kendimize hiç sorduk mu acaba ?

Kendimize hiç sorduk mu acaba ?
Yaşamın neresindeyim, imanımın neresindeyim…
ve dahi neresindeyimin neresindeyim

Belki ömrümüzün son demlerini yaşarken böylesine kendimize zaman ayırıp hesap görebildik mi ?

Bunları öylesine unutmuşuz ki bir türlü fırsat bulamıyor, vakit ayıramıyoruz
Ötesi kendimizi, sevdiklerimizi, hayallerimizi, düşüncelerimizi de eklersek müthiş derecede zavallı duruma gelen bizler bu duruma daha ne kadar tahammül edebiliriz
Bunlar kesinlikle isyan değil

Üzüntümüzün, sıkıntımızın bir türlü kendimizi bulamamış olmanın buhranı, çevremizin, insanların, değer yargılarımızın dejenere olması, dostlukların, arkadaşlıkların menfaatlere kurban edilmiş olması ve düzeni çıkar, maddiyat olan zihniyet

Herşeyimizi, insan olarak maneviyatımızı, saflığımızı, temiz düşüncelerimizi, güvenimizi, sevgimizi, saygımızı en önemlisi takvamızı imanımızı çalma uğraşı içindeler

Tabiri caizse, pamuk ipliğine bağlı imanımızı güçlü, kuvvetli hale getirmek şöyle dursun;
Hergün belki sayısız günah işleyip tövbe – istiğfar etmeden, ar damarı çatlamışcasına, emri bil maruf’u bırakıp nehyi anil münker’i terk ederek kısaca ALLAH’tan (cc) uzaklaşarak kendimizi nasıl bir ateşe attığımızı göremiyor muyuz?

Biz aramalıyız ihlasımızı, gönül ateşimizi, gönül zenginliğimizi, kalbimizin heyecanını bu öyle bir hasret ki; gönül gözü açık kalple muazzam bir tatlılık, zevk ve tarifi olmayan duygularımızın lezzetini bulmak, ulvi derecelere ulaşmak gerekiyor

Sabretmesini bilmiyor, devamlı hata yapıyoruz
Yani hergün için yeni bir sayfa açıyor olmamızla beraber, birgün temiz, beyaz sayfaların biteceğini bilmeliyiz biliyoruz
İnsan bir boşluk ve amaçsızlık içinde hissedebilir kendini Sanki şu ana kadar bahsedilenler de bir karamsarlık hissedilse de esası hesapsız yaşamanın bir faturası sonunda ağır olabilir
Bu yüzden dir ki gün bugün ise hesap bugünden görülmeli yapılan hatalardan bir ders almanın vakti geldide geçiyor Zaman değerli su misali akıp gidiyor

Şuurlanmalıyız
Rabbimizden hakkıyla korkmalıyız ibadet ve taatta bulunmalıyız
İmanımızı kurtarmalıyız

Mevlamızın kulları olarak rahmetine yürüyebilmeliyiz Rahmetini celbedecek bir ömür yaşamalıyız
Huzur iklimine güzelliklere doğru yol almalıyız

Aşk’ı unutmuştuk, AŞIK olmalıyız BiZ