Türkiye'nin en güncel forumlardan olan forumdas.com.tr'de forumda aktif ve katkısı olabilecek kişilerden gönüllü katkıda sağlayabilecek kişiler aranmaktadır.
Besin tüketme bilhassa obezite meselesi yaşan hastalarda umumide fizikî açlıktan çok duygusal gereksinimleri tatmin etme hedefi ile kullanılmaktadır. Kilo verme sürecinde bu duygusal muhtaçlıklar yanıt bulamamaktadır ve bu durum da pek çok kasvete sebep olmaktadır. Bir çok klinik gözlem ve araştırmalar karşılaştırıldığında görüyoruz ki şahıslar kilo verme süreci içerisinde depresyon, dert, sonluluk hali yaşamaktadır.
En son yapılan araştırmalarda ruhsal destek ve davranışsal terapinin diyet programları mühletince gerek his durum, gerek motivasyon açısından hayli tesirli olduğu sonucu bulunmuştur.
Kişi bu süreç içerisinde istediği kiloya düşmesi ile birlikte maatteessüf ki yerinde tatmin hissini yaşayamamaktadır. Ehil tatmin duygusu lakin verilen kilolar bir mühlet sabit kaldığında ve kişi tekrar geçmişe almadığına inandığında yavaş yavaş ortaya çıkmaktadır.
Kişinin his durumunda olumlu taraflı değişim yaşaması insan ilgilerinin de güzelleşmeye başlamasını sağlamaktadır. Güzelleşen insan ilgileri ile birlikte kişinin çevre anksiyetesi düşmekte ve bu sayede tekrar çevre ortamlara katılması ile birlikte hayattan aldığı doyum artmaktadır. Şayet, verilen kilo geri alınırsa kişi öfke, utanç, umutsuzluk hissine kapılabilir. Etrafı tarafından “iradesiz, kontrolsüz” olarak nitelendirileceği telaşı yaşar ve birçok devir da bu tasalar noktasız çıkmaz. Kişi asla başaramayacağını düşünebilir. Kilo verme programına bir daha geri dönmeyebilir ya da diyet yaptığını ‘belki yeniden başaramam’, ya da kilo verip tekrar alırım korkusu ile muhitinden gizler.
Özgüven Meselesini çözmek içtimaî yaşantınızı güzelleştirecektir.
Obez bireyler ile çalışmaya başlama aşamasında birinci olarak kendilerini oldukları üzere kabul etmeleri sağlanmalıdır. Bireyin kendini sevmesi birinci maksat olarak belirlenmelidir. Kendini olduğu üzere kabul eden birey bu sayede çevre ortamlardan kaçma eğiliminden de vazgeçecektir. Bu sayede vücudu ile barışan birey içtimaî ortamda bir yanı olduğunu fark edecektir. Bilindiğinin tersine obez bireyler kilo verdikçe toplumsal ortama yakınlaşma ve daha çok kişi ile ilgide olma davranışını göstermemektedir.
Bu bireyler sayısal olarak kilo kaybetselerde ruhsal olarak zayıfladıklarına inanmayabilmektedir. Tıpkı devirde bireyin kiloluyken ki davranışları bu sebepler ile zayıfken de onu izlemektedir. Kendi kendine gerçekleşecek bir vücut imajı düzelmesi ya da özgüven artışı beklenilmemelidir. Kendini topluluktan izole eden haddinden fazla kilolu bir bireyin kilo verdikten sonra birden toplumsallaşabilmesi hayli güçtür.
Farklı bir noktadan bakılması gerekirse, kilo verme ile birlikte kendi kendine gelişen olumlu vücut imajı bireyin bu inancı nasıl kullanacağını bilmemesi sebebi ile kilo artışı alımı ile sonlanmaktadır. Münasebetiyle bireyin özgüveni ve vücut imajı kiloyla bağıntılı olması kalıcı olmayacaktır ve kilo alındığı hengam birey birebir sorunları tekrar yaşanacaktır.
Bireyin özgüveninin geliştirilmesi ve vücudu ile ilgili algı geliştirmesi için kilo denetiminin yanı sıra ruhsal destek gerekmektedir.
Böylelikle, birkaç kilonun geri alınması halinde kişinin başarısızlık hissine kapılıp yemeğe sığınmasını engelleyecektir.
Uzm. Klinik Psikolog- Bariatrik Psikolog
Merve PEHLİVAN
