Kimken kimse olmuşsun...

Kimken kimse olmuşsun İçinden çıkamadığım yollarda geçer oldu vaktim Ve ben senden çıkıp başkasına gittiğime inandıkça, sana geri döner oldum Meğerse senden başkasına gidemezmişim de kendimi kandırıp uyanır olmuşum En büyük rüyamken, en geniş gerçeğim olmuşsun Ertesi günün sabahında ne olacağını bilmeden harcadığım vaktimdin Bir an mutlulukla düş kurarken, o anın sonunda ağlar oldum Göz yaşlarımı kurulamaya bile mecalim kalmadı En büyük sevincimken, en acılı göz yaşım olmuşsun Bir gün beni sevmen için dua ederken, duamın sonunda vazgeçer olmuşum senden Bir an sağlığını umut edip caymışım sonra Rüyalarımdan bile korkup yalnızca iyiliğini düşünmüşüm de aniden alışmışım sızına En büyük sevgimken, en dinç nefretim olmuşsun Senin için her şeyden vazgeçip beklemişim günlerce, aylarca Güneşin doğuşuna tanıklık edip batarken yalnızca seni düşünmüşüm de, bir yerde pes edip batmak istemişim senin için En büyük gücümken, en onursuz utancım olmuşsun Her yaptığını, aldığın her nefesi savunurken ve daima arkandayken harcamışım bir avuçluk onurumu Her söze aleyhinde savunmuşum seni de yüzsüz kalmışım Utanmamışım hiç sövmüşüm yüzüne En büyük yandaşımken, en büyük düşmanım olmuşsun Gözyaşlarını silmek için beklemişim gecelerce, sabaha dek senin derdin için gözyaşı dökmüşüm de,ben mutsuzken sen dinler olmuşsun Daha Sonra nedensiz, yoktan yere vazgeçmişsin benden En büyük dostumken, en kimsesizinden hiç olmuşsun Kim olduğunu, kim olacağını çözemedim daha fakat, nolur acısa da yaralarım ağlasam da gecelerce; bir önceki iyilik için sen sabret bana, kol kanat ger yalnızlığıma ve sen sen ol sakın gitme özel baskı​