kirpiler ve insanlar

kirpiler ve halk müziği İki kirpi varmış; Mevsimlerden kışmış Kirpiler üşümüş Birbirlerine sokulmuşlar Dikenleri dolu Uzaklaşmışlar, üşümüşler; Yaklaşmışlar dikenleri dolu Uzaklaşmışlar , üşümüşler Aradaki mesafeyi bir türlü bulamamışlar Ve Donarak ölmüşler İlişkilerimizde o mesafeyi bulabilmek çok manâlı; yahut donup gitmek işten bile yok ya da dikenlerin acılarına sabretmek ​ Hangisi? Dikenlerin acılarına katlanarak uyuşmak mı; yoksa donarak vefat etmek mi? Dikenlerin acılarına katlanarak uyuşursak bu yaşadığımız çevreye ve içinde bulunduğumuz herşeye kayıtsız kalmamıza neden olmaz mı? Ya donarak vefat etmek! Sevgisiz ve yalnız Yetmek içinde, yetinmek içinde emek gerek oysaözveri ve sevgi lüzum “Zaman ise yok edici bir melek Dışarda cümbür cemaat kimsesiz yaşıyor kavgasını kirpilerle, bir uzak, bir yakın Peki ya diyorum;ya yaşam iyileştirmezse yaralarımızı? Ya daha çok kanarsak! Bize “dön diyecek birileri olacak mı? Yahut o dikenlerin acısıyla uyuşup kalıcakmıyız bir köşede Bir Takım halk vardır; alınlarında görünmez bir yalnızlık damgasıyla doğarlar Sevgi için çırpındıkça sevgisiz, insan için çırpındıkça, insansız kalırlar Onlar kine yapıp ettikleri bile kendilerini anlatmaya yetmez ve defalarca uzakta hep dargın bırakılırlar Çünkü onlar dikenler ne kadar acı verse de acıdan uyuşamayan ve sürekli sorgulayan irdeleyenlerdir, şayet de bu yüzden defalarca yalnızlar İçlerindeki itişkakışı öfkesizce, dilsel sapmalara bile başvurmadan mütevekkil bir şekilde yaparlar İşte onlar severken bile karşılık beklemeyenlerdir Sevdikleri insanın yaklaşmasına müsade verdiği kadarı ile yakında olacak olan, boğmadan sevenlerdir İşte bu yüzden onlar her zaman yalnızdır fakat katiyen donarak ölmezler Onlar ne varılamayacak kadar uzaktadır, ne de dikenlerin batacağı dek yakın alıntı​​​​